Biografische schets van het bewogen leven van de eerste
vrouwelijke premier van Pakistan
Benazir Bhutto was de dochter van een vooraanstaand VN-diplomaat
en een Iraanse moeder. Ze kreeg sociale rechtvaardigheid en vrouwenrechten met
de paplepel ingegoten. Haar studie aan Harvard in de jaren zestig zal sterk aan
haar politieke bewustzijn hebben bijgedragen. Ze schopte het tweemaal tot
premier van dit zwaar islamitische land maar moest een derde poging tenslotte
bezuren.
Benazir werd in 1953 geboren in de Pakistaanse hoofdstad
Karachi. Ze was de oudste van de vier kinderen. Pakistan werd in 1947 onafhankelijk,
gelijktijdig met India, maar de overgang ging met heel veel geweld gepaard toen
hindoes en moslims elkaar passeerden. Het onderontwikkelde land kende lang een
militaire dictatuur en een shariawetgeving waarbij vrouwen werden achtergesteld
en mensen publiekelijk werden gestraft door ophanging en afhakken van ledematen.
Toen ook al.
Na de afscheiding van Bangladesh in 1971 verliet de vader
van Benazir de VN en richtte de volkspartij PPP op, die veel kiezers trok, waarna
hij een jaar later het presidentschap op zich kon nemen. Zijn manier van
politiek bedrijven gaf zijn dochter een mooi inkijkje in de keuken. Vanwege protesten
van de moslims brokkelde de steun voor Bhutto af en in 1977 kondigde de, nota
bene door Bhutto zelf, benoemde generaal Zia ul Haq de staat van beleg af.
Bhutto kwam in de gevangenis en Benazir bezocht hem vaak. Ze kreeg het verzoek om
de partij te gaan leiden.
Pakistan beleefde een gruwelijke tijd met veel repressie. In
de welgestelde familie stond de terechtstelling van de vader en de opsluiting
van diens vrouw en dochter in 1979 gelijk aan een Griekse tragedie. Omdat
Pakistan na de inval van de Sovjet-Unie in Afghanistan als een belangrijke
bondgenoot van de Verenigde Staten werd gezien kreeg Zia van Reagan veel geld,
waarmee militante moslims werden bewapend.
In 1984 werd Benazir vanwege haar slechte gezondheid vrijgelaten.
Ze ging naar Londen om zich medisch te laten behandelen aan een chronische
oorontsteking. Tijdens een vakantie in Zuid Frankrijk, een jaar later, werd
haar broer vergiftigd. Ze was vastberaden om naar Pakistan terug te keren en
democratische verkiezingen te laten houden. Om haar positie te versterken
trouwde ze in 1987 met Zardari. Ze kreeg een kind, vlak voor ze, geholpen door
een dodelijk vliegtuigongeluk van Zia, de verkiezingen won. Als premier zette
ze zich in om de levensomstandigheden van de arme bevolking te verbeteren, maar
een sterke machtsbasis had ze niet.
Haar man Zardari werd gedemoniseerd vanwege corruptie en moslim
extremisten trokken het land in. Ze werd in 1990 afgezet door het leger en de
conservatief Sharif nam haar plaats in. In 1993 probeerde ze het opnieuw, dit
keer met meer gematigdheid om haar macht te behouden, maar ook dit keer moest ze
na vier jaar het stokje weer overgeven aan Sharif.
In 1999 pleegde legerleider Musharraf een staatsgreep.
Benazir week uit naar Dubai om aan vervolging te ontkomen. Nadat in 2004 haar
man vrijgepleit werd van corruptie, nam ze de strijdbijl weer op. Ze vloog
terug naar Karachi en ontsnapte aan een bomaanslag. Anderhalve maand later werd
ze alsnog gedood door een aanslag na een bevlogen verkiezingstoespraak in de
plaats waar haar vader werd opgehangen.
In een geschrift hield ze Musharraf, die in 2008 aftrad om
vervolging te voorkomen en in ballingschap in Londen woont, aansprakelijk voor
haar dood. In 2010 werd dat inderdaad bevestigd door een VN onderzoek. De
moordenaar is nooit gevonden. Haar man werd president en haar zoon beloofde het
voorzitterschap van de PPP op zich nemen na zijn studie in Oxford. Benazir was
ervan overtuigd dat haar ideeën over democratie, verzoening en mensenrechten zich ooit
zullen uitbetalen.
Hier
de trailer.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten