Welcome, reader! According to Antony Hegarty in this second decade of the new century our future is determined. What will it be? Stays all the same and do we sink away in the mud or is something new coming up? In this blog I try to follow new cultural developments.

Welkom, lezer! Volgens Antony Hegarty leven we in bijzondere tijden. In dit tweede decennium van de eenentwintigste eeuw worden de lijnen uitgezet naar de toekomst. Wat wordt het? Blijft alles zoals het is en zakken we langzaam weg in het moeras van zelfgenoegzaamheid of gloort er ergens iets nieuws aan de horizon? In dit blog volg ik de ontwikkelingen op de voet. Als u op de hoogte wilt blijven, kunt u zich ook aanmelden als volger. Schrijven is een avontuur en bloggen is dat zeker. Met vriendelijke groet, Rein Swart.

Laat ik zeggen dat literaire kritiek voor mij geen kritiek is, zolang zij geen kritiek is op het leven zelf. Rudy Cornets de Groot.

Do not go gentle into that good night, Old age should burn and rage at close of day; Rage, rage against the dying of the light. Dylan Thomas.

Het is juist de roman die laat zien dat het leven geen roman is. Bas Heijne.

In het begin was het Woord, het Woord was bij God en het Woord was God. Johannes.



zaterdag 13 september 2014

Chopin: the women behind the music (2010), documentaire van Rupert Edwards



Pianowerken van Chopin echoën de menselijke en vooral de vrouwelijke stem

De documentaire Chopin: the women behind the music gaat uit van de veronderstelling dat Frédéric Chopin (1810- 1849) zich in zijn 250 composities zou laten leiden door stemmen van vrouwen die hij leerde kennen. Pianist en Chopin adept James Rhodes gaat op onderzoek uit, bijgestaan door sopraan Natalia Romaniw uit Wales (zie foto) die samen met hem ook liederen verklankt die Chopin voor zijn geliefden schreef .

Volgens biograaf Adam Zamoyski was Chopin geobsedeerd door Belcanto, een nieuwe vorm van opera uit Italië, waarbij de klankkleur van de stem voorop stond. Belcanto deed ook in Warschau opgang tijdens de jeugd van Chopin. Rhodes gaat naar Warschau waar juist de tweehonderd jarige geboortedag van Chopin wordt herdacht. Hij wordt rondgeleid door een knappe gids met wie hij nog een toepasselijke conversatie heeft over musici die het niet treffen met de liefde. 

Warschau beleefde in die tijd een culturele renaissance. Piano’s werden verbeterd. De jonge Chopin werd op zijn vierde door zijn moeder aangespoord les te nemen. Dat ging zo goed at hij op zijn zevende al componeerde. Rhodes en zijn gids bezoeken het appartement waar Chopin woonde. Rhodes kijkt uit het raam op de universiteit waar hij mogelijk zijn geliefde Constantia in het oog kreeg. Hij ontmoette deze negentien jarige, toekomstige operazangeres aldaar, maar helaas was de liefde niet wederzijds.

In 1830 vertrok Chopin naar Wenen. Het zou betekenen dat hij zijn vaderland nooit meer zou zien, want in hetzelfde jaar wordt daar een opstand onderdrukt. Titus, een vriend van hem, ging terug om tegen de Russen te vechten, maar Chopin vertaalde zijn verlangen naar zijn vaderland in polonaises en mazurka’s.

Op 23-jarige leeftijd reisde hij door naar Parijs. Hij was onder de indruk van de cultuur in deze stad en ging vaak naar de opera. Hij trad zelf op in salons, waar hij onder andere zijn Nocturnes liet horen. Hij ontmoette Delfina, een Poolse die ook in Parijs woonde en getrouwd was. Dat belette Chopin niet om een zomer met haar samen te wonen aan een meer. Daarover is in pornografische zin geschreven maar dat is later weer verdwenen. Een biografe zegt dat de liefdesaffaire misschien alleen in het hoofd van Chopin heeft plaatsgevonden.

Chopin was een verlegen man, die door opera maakte hem open. Tijdens zijn pianolessen aan meisjes liet hij hen de toetsen strelen met hun handen. Het ging hem vooral om de souplesse waarmee ze speelden. Hij werd verleid door de schandaleuze romanschrijfster George Sand, die hem zo’n tien jaar op haar landgoed in Nohant hield. Ze brachten ook een winter door op Mallorca, omdat Chopin aan tbc leed.

Chopin was in die jaren onder de indruk van zangeres Pauline Viardot en werkte met haar samen. In 1847 kwam het tot een breuk met Sand na avances jegens haar dochter. Hij ging alleen terug naar Parijs, waar juist de revolutie was uitgebroken en de koning was weggejaagd. Chopin week uit naar Londen. Daar raakte hij begeesterd door de pure stem van de Zweedse diva Jenny Lind. Een ouder Zweeds stel doet onderzoek naar de relatie tussen de twee in de laatste maanden van Chopin. Omdat Lind later sprak van een groot verlies, moet er toch van een liefdesaffaire sprake zijn geweest.

Eind november ging Chopin terug naar Parijs om zijn doktoren te raadplegen, maar veel konden ze niet meer voor hem doen. Jenny reisde hem nog na, maar verliet de stad, bang om zelf aangetast te worden vanwege de heersende cholera. Met veel ceremonieel werd Chopin begraven. Tijdens een mis in La Madeleine werd zijn eigen werk gespeeld en ook het Requiem van Mozart. Pauline Viardot was een van de uitvoerenden. Hij liet ons hemelse muziek achter.

Hier een artikel van Roel van Duyn over de relatie tussen Chopin en George Sand.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten