Alle belangrijke dingen duren lang
De documentaire Brothers
Hypnotic gaat over acht broers uit de South Side van Chicago die samen een
brass ensemble vormen. Hun muziek is aanstekelijk en hun optredens vinden
plaats in de buitenlucht of in daklozenopvang, maar daar blijft het niet bij,
zoals Reuben Atlas ons laat zien.
De acht broers zijn allemaal zoons van Phil Coltran, een
bekend en charismatisch jazzmusicus, die zijn zoons de kneepjes van het vak
bijbracht. Ze hebben echter drie verschillende moeders. Deze vrouwen stemmen er
in overeen dat ze iets goed in de wereld wilden betekenen en voedden hun
kinderen aldus op. De jongens, die allemaal in hetzelfde huis woonden, werden van
jongs af aan voor dag en dauw uit bed getrommeld en begonnen met het spelen van
lange tonen op hun instrumenten. Het strak en zuiver spelen daarna was als een
meditatie, die broederschap schiep tussen de muzikanten en verbondenheid met het
universum. Alle belangrijke dingen duren lang, merkt een van de zoons op. Een
ander herinnert zich de opkomst van de zon, alsof zij die te voorschijn
speelden.
In het begin van de documentaire trekken de jongens naar New
York City. Ze spelen op Times Square en verkopen hun, in eigen beheer gemaakte,
cd’s hoewel dat eigenlijk verboden is. Als de politie verschijnt moeten ze
wegwezen. Ze vinden het, gelijk hun vader die altijd onafhankelijk bleef, belangrijk
hun eigen zaken te regelen en niet afhankelijk te zijn van de muziekindustrie. Ze
hebben wat dat betreft een belangrijke leerschool gehad temidden van
klasgenoten die hun vegetarische maaltijden met veel bonen maar al te vreemd
vonden.
Hun vader begon ooit met een duimpiano en opende een
muziekcentrum voor zwarten,dat echter moest sluiten nadat hij activist Stokely
Carmichael daar een toespraak had laten houden. Dat was in de tijd dat de
Verenigde Staten een opstand van zwarten vreesde. Muziek was voor hem deel van
zijn spirituele ontwikkeling. Hij benadrukte dat zijn zonen hun eigen stem moesten
ontwikkelen. Hij duwde ze van jongs af aan op het podium naar voren om zich te
laten horen en te bewijzen dat ze wat waard waren.
Een optreden met rapper Mos Def in New York luidt een
verandering in. Hun vader kent het klappen van de zweep en waarschuwt hen bij
terugkomst in Chicago voor een grap voor sisters die hen graag inpalmen en
serieus voor een neergang na een hoogtepunt en daarom het belang van een sterke
thuisbasis. Ze krijgen een aanbod voor een platencontract van Atlantic maar
slaan dat af, omdat die maatschappij eerder een optreden van hun vader vanwege
zijn politieke standpunten onmogelijk maakte. Ze zijn gebrand op integriteit.
Ze maken in eigen beheer een Europees - en later een wereldtournee.
Voorafgaande aan het North sea jazz festival in Den Haag discussiëren ze erover
of ze de muziek van hun vader daar ten gehore moeten brengen. Ze komen erop uit
dat ze het concept van hun vader verder ontwikkeld hebben in de richting van
hiphop en andere muziek maken. In Londen nemen ze een album op via een
onafhankelijk label. Vervolgens gaan ze terug naar Chicago om een tweede album
op te nemen. We horen dat de samenwerking met de vader stopte toen de oudste
zoon Hudah niet geen les van hem meer wilde hebben, maar inmiddels willen ze
dat hij meewerkt aan het nieuwe album, al is het met een aankondiging van het
nummer Black boy, een jongen die zich
verloren voelt en jaloers maar zich toch ook bewust is van zijn kracht. Het
nummer War
op de cd Hypnotic Brass Ensemble werd
gebruikt in de film The hunger games.
Hier de trailer.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten