Telg uit schrijvende familie over zijn nieuwe verhalenbundel
Voor het NTR programma Kunststof Radio ondervraagt Jellie
Brouwer de 24-jarige schrijver Thomas Heerma van Voss over zijn verhalenbundel De derde persoon. De zeven verhalen die
erin staan gaan over gehavende personen die zich daarvan bewust zijn en
daarover reflecteren. Zijn broer Daan bedacht de titel nadat Thomas hem in
enkele zinnen had uitgelegd waar zijn nieuwe boek over ging.
Jellie begint over het uitzicht dat Thomas vanuit zijn huis heeft
want zijn eerste verhaal gaat over een jongen met een kladblok die vanuit zijn
raam cliënten bij de ingang van een massagesalon observeert. Het is ontstaan
door zijn eigen fascinatie wat zich in het pand moest voltrekken. Het kladblok van
de hoofdpersoon voert naar zijn bijlessen wiskunde aan middelbare scholieren.
Thomas deed op het Vossius gymnasium de natuur- en techniek richting voor hij
Nederlands ging studeren.
Jellie merkt op dat in de verhalen de grote wereld afwezig
is en dat dit ook geldt voor een plot.
Thomas is meer geïnteresseerd in psychologische verhoudingen.
In De derde persoon gaan die tussen
twee mensen. Het gaat hem er meer om die verhoudingen uit te pluizen dan met
een verrassend einde te komen. Na twee romans achtte hij de tijd gekomen voor
een verhalenbundel. Hij had genoeg goede verhalen en een nieuwe roman, weer
over één persoon, zou niets toevoegen.
De verhalen zijn niet autobiografisch, al schrijft een auteur
volgens Thomas altijd vanuit zijn eigen belevingswereld. Afzondering is de
grondtoon. Hij is ook een toekijker. Sommige verhalen kregen een
pessimistischer toon dan hij zelf in zijn leven ervaart.
Jellie gaat in op het verhaal over een gevangenisbewaker die
een executie van een beul meemaakt, die zonder duidelijk motief moorden pleegde.
Zo gaat dat vaker zegt Thomas.
In de hart van de bundel staat een verhaal over een vader
zoon relatie, die enigszins lijkt op de relatie tussen Thomas en zijn vader
Arend-Jan. Het verhaal begint met een beeld waarin de schrijver zijn vader ziet
fietsen. Thomas gaf het verhaal aan zijn vader omdat hij benieuwd was wat die
ervan vond, maar kreeg in eerste instantie een korte reactie die hem opluchtte.
Later heeft hij toch nog enkele passages op verzoek van zijn vader uit het
verhaal gehaald. Een tekst is niet heilig voor hem. Schaamte en waardigheid
vormen grenzen die hij niet wil overschrijden.
Het gesprek gaat verder over de verhoudingen binnen de
familie waarin iedereen schrijft.
Thomas vindt dat hij meer op zijn vader zoals Daan op zijn
moeder. Hij was verrast dat zijn vader op de middelbare school over muziek
schreef, zoals hijzelf deed over hiphop en net als zijn vader is hij nogal
ordenend ingesteld. Thuis wordt nooit over de inhoud van hun boeken gepraat. Wellicht
dat hij en Daan de schrijfdrang onbewust hebben opgepikt. Vorig jaar
organiseerde Daan in de Oude Kerk een tribunaal rond zijn roman De vergeting, waarbij hij door zijn
moeder werd aangeklaagd. Inmiddels is er ook de documentaire Privéterrein van huisvriend Pieter
Verhoeff over de familie die op 9 oktober a.s. wordt uitgezonden in Het uur van de wolf. Volgens Jellie werd
het een openhartig portret, waarbij Thomas zich vaak van zijn zwijgende kant
laat zien. Dat klopt wel met het observerende in hem, zegt hij.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten