Moedige journaliste op laffe wijze vermoord
De Anna, waar het in deze documentaire van Mascha Novikova
over gaat, is de bekende journaliste Anna Politkovskaja die op 7 oktober 2006
op brute wijze voor haar appartement in Moskou werd vermoord, omdat ze een
bedreiging vormde voor het wrede beleid van Poetin, die het niet kon hebben dat
de Tsjetsjenen ook al onafhankelijkheid wilden.
De oorlog tegen Tsjetsjenië begon in 1999 en Anna was er
vanaf het begin bij betrokken als journaliste van de krant Novaja Gazeta. In de
documentaire horen we enkele keren de besproken teksten uit de artikelen die ze
zeer regelmatig over de beestachtige oorlog publiceerde. Ze deed veel research
en hield vele interviews met betrokkenen.
Galina Moesaliyena, een collega van de krant, toont foto’s
van personen die al eerder het loodje legden. Ze was niet zo ongerust over Anna
omdat ze ook buiten Rusland heel bekend was, al vond ze wel dat ze een zware
last op zich nam.
Svetlana Gannuskina, lid van de mensenrechtenorganisatie Memorial, was geschokt toen ze van de
dood van Anna vernam. Advocate Lidia Joesoepova, werkzaam in Grozni om de
familieleden van verdwenen burgers bij te staan, had de dood al voorvoeld.
Correspondent Vyaceslav Izmailov ontmoette haar twee dagen
voor haar dood op de redactie en wilde een aai over haar hoofd geven omdat hij
wist van het gevaar waarin ze bloot stond. Anna zelf spreekt in de documentaire
van een beroepsrisico. Hij ging haar erom iets goeds te bereiken.
We zien beelden van rouwende mannen en vrouwen. Hun
klaagliederen gaan door merg en been. Omdat veel rebellen gevlucht waren,
pakten de Russen de burgers op en onderwierpen ze aan zeer wrede martelingen.
De lijken werden bestrooid met kalkpoeder of opgeblazen om te voorkomen dat de verwondingen
aan het licht zouden komen. Een man die twee zoons verloor, vertelt in een
vluchtelingenkamp over de vernietiging van de natie. Een andere man vertelt
over zijn oudste dochter die door Russen uit huis gehaald werd en verkracht en
gewurgd door de hoge officier Budanov. De rechtszaak duurt nog steeds en er
zijn sterke geluiden om Budanov vrij te pleiten, hetgeen Anna tot de
verzuchting bracht dat de waarden verschoven zijn.
Anna was woedend over de wetteloosheid. Ze kon het niet
aanzien dat een oude man gekruisigd werd. Later was ze bij de herdenking van de
slachtoffers van het gijzelingsdrama in een theater in Moskou in 2002. Ze sprak
de nabestaanden toe en vond dat men erkenning moet eisen van het Kremlin voor
de fouten die bij de bevrijding gemaakt zijn. Ze was ook nauw betrokken bij het
gijzelingsdrama in een school in Beslan in 2004, dat uitliep op een
massaslachting. Ze belde regelmatig met nabestaanden.
Novikova filmt in 2007 voor haar huis in Moskou waar een
bloemenzee ligt. Een buurtbewoonster wil dat ze daarmee stopt, omdat zij zelf
straks ook doodgeschoten wordt. ‘Ga naar het kerkhof,’ roept ze de filmmaakster
toe.
Svetlana Gannuskina is strijdbaar. Ze werd bedreigd door
extreem rechts en vertelt dat ze in verschillende misdaadromans tegelijk leeft.
Lidia Joesoepova voelde zich in Tsjetsjenië veiliger dan tegenwoordig in Moskou.
Vyaceslav Izmailov zit in een kliniek en zegt dat Anna niet wist waar ze in
terecht kwam en dat niemand zo’n oorlog zeven jaar kan overleven.
In 2006 vroeg de 48 jarige Anna zich in de krant nog af
hoe men zo’n goed geconserveerd systeem kon veranderen. Ze hield een pleidooi
om de rug recht te houden. Een advies dat anno september 2014 nog steeds heel
actueel is.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten