Eigentijdse Raskolnikov kan geen gemoedsrust vinden
Apan is een sombere Zweedse film waarin we dicht op
de huid van de hoofdrolspeler zitten en met hem de dagen meemaakte na een
vreselijke gebeurtenis die lang onduidelijk blijft. In de begeleidende
informatie las ik dat hoofdrolspeler Krister ook niet op de hoogte was van wat
er aan de hand was en gissend zijn rol vervulde.
Krister is rij-instructeur en wordt wakker op de vloer in
zijn huis en merkt dat hij onder het bloed zit. Hij spoelt het van zich af,
doet zijn oortje in waarmee hij contact heeft met de wereld en stapt in zijn
auto. Hij gaat niet meer de woonkamer in. Dat is een gevaarlijk gebied waar hij
zich, misschien niet eens zo bewust, ver van houdt.
Hij is laat op de rijschool, maar reageert nauwelijks op het
verzoek van de receptioniste, die al iemand naar huis had moeten sturen, om op
tijd te komen. In plaats daarvan schuift hij aan bij een volgende leerlinge die
al achter het stuur zit en stelt haar wat knorrige vragen. Ook moet ze haar
handen niet op tien voor twee houden maar op kwart voor drie. Dat heeft te
maken met de airbag. Als de leerlinge bijna een ongeluk krijgt, scheldt Krister
haar uit en stapt uit. Het meisje moet zelf maar terug naar de rijschool
rijden, dat kan ze wel. Zelf is hij behoorlijk gefrustreerd. Hij zegt de andere
lessen af en schopt en passant een geparkeerde auto in elkaar.
We volgen Krister die ook met tennissen nogal onbehouwen
speelt. In de douche komt hij een bekende jongen tegen die hem adviseert terug
te gaan naar zijn gezin en naar Idols te gaan kijken. In plaats daarvan gaat
Krister naar een winkel die kettingzagen verkoopt. Hij koopt er een en schuift
die in de kofferbak, waarna hij vervolgens misselijk in elkaar zijgt.
In een volgende scène zien we hem bij een zwaar bebloede dode
in de kamer, waarvan ik vermoed dat het zijn vrouw is. Als hij kotst in de w.c.
hoort hij zijn naam. ‘Papa?’ Hij is verbaasd te horen dat zijn zoon in zijn
slaapkamer ligt. Hij ziet hem onder een dekbed dat met bloed besmeurd is. De
jongen heeft pijn. Hij brengt hem zo snel als mogelijk naar het ziekenhuis en
deponeert het dekbed vervolgens in een verbrandingsoven. Ook fotolijsten van
zijn gezin gooit hij erbij.
In plaats van een verklaring te krijgen voor het gedrag van
Krister, gaat diens tocht gewoon door en we volgen hem dus ook, soms ook vanuit
de voorruit van zijn auto. Zijn terugtocht naar huis is afgesneden omdat de
politie daar inmiddels is. Krister gaat naar zijn moeder die tekent en hem
tekeningen van roofvogels laat zien die Krister afwezig bekijkt. Hij is
duidelijk aan het eind en weet niet waar hij het moet zoeken, deze moderne
Raskolnikov. Hij zou zichzelf willen ombrengen maar schrikt daar toch voor
terug. Hij passeert een kerkdienst waar een koor het Miserere zingt en buigt zijn hoofd in de kerkbank.
Met nieuw speelgoed gaat hij naar het ziekenhuis. Zijn zoon
is nog onder narcose. Hij huilt bij het bed. Als hij opstaat wordt hij
opgewacht door de recherche. Wat men bespreekt horen we niet, want wij blijven
in de ziekenkamer. Tenslotte komt Krister nog even terug bij zijn zoon die net
wakker is en hem zijn droom toefluistert: iedereen was een dier, alleen Krister
was gewoon zichzelf. De titel Apan,
in het Engels The ape, is wat dat
betreft veelzeggend.
Hier
de trailer van Apan op Dailymotion.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten