Welcome, reader! According to Antony Hegarty in this second decade of the new century our future is determined. What will it be? Stays all the same and do we sink away in the mud or is something new coming up? In this blog I try to follow new cultural developments.

Welkom, lezer! Volgens Antony Hegarty leven we in bijzondere tijden. In dit tweede decennium van de eenentwintigste eeuw worden de lijnen uitgezet naar de toekomst. Wat wordt het? Blijft alles zoals het is en zakken we langzaam weg in het moeras van zelfgenoegzaamheid of gloort er ergens iets nieuws aan de horizon? In dit blog volg ik de ontwikkelingen op de voet. Als u op de hoogte wilt blijven, kunt u zich ook aanmelden als volger. Schrijven is een avontuur en bloggen is dat zeker. Met vriendelijke groet, Rein Swart.

Laat ik zeggen dat literaire kritiek voor mij geen kritiek is, zolang zij geen kritiek is op het leven zelf. Rudy Cornets de Groot.

Do not go gentle into that good night, Old age should burn and rage at close of day; Rage, rage against the dying of the light. Dylan Thomas.

Het is juist de roman die laat zien dat het leven geen roman is. Bas Heijne.

In het begin was het Woord, het Woord was bij God en het Woord was God. Johannes.



zaterdag 13 september 2014

Filmrecensie: Frozen river (2008), Courtney Hunt



Ontroerend verlatingsdrama over een moeder en haar twee kinderen

We verplaatsen ons naar Massena, New York, dicht bij de Canadese grens. In de buurt ligt een Indianenreservaat waarin andere wetten gelden dan de Amerikaanse en die enige bescherming bieden aan de oorspronkelijke bewoners. Het is winter. Ray Eddy woont met haar twee kinderen, Ricky (5) en T.J. (15) in een klein houten huis op een braakliggend terrein. Ze is net in de steek gelaten door haar man Troy, een gokverslaafde. Dat vertrek kwam vooral beroerd uit omdat juist het nieuwe huis op een dieplader wordt gebracht. Ricky rent er al opgewonden naar toe. Ray verontschuldigt zich. Ze kan het huis niet betalen, maar het komt goed. Haar man zal terugkomen en zijzelf zal promotie krijgen in de winkel waarin ze werkt. Zonder pardon rijdt de chauffeur echter weer weg. De verhoudingen in de Verenigde Staten zijn onverbiddelijk. Ray zet haar kiezen op elkaar, vastbesloten dat het huis er moet komen.

Ze rijdt rond op zoek naar haar man en vindt zijn auto zoals verwacht op het parkeerterrein van de gokhal. Ze wil naar binnen maar moet entree betalen en heeft daar geen zin in. Tijdens de discussie daarover ziet ze de auto van haar man wegrijden. Ze volgt hem het indianenreservaat in. Als de auto stopt bij een caravan blijkt de bestuurder een indiaanse vrouw, Lila geheten. Zij zegt dat ze de auto gevonden heeft bij het busstation met de sleuteltjes er nog in. Ray wil de auto wegslepen maar dat lukt haar niet. Lila zegt dat ze de auto ook kan verkopen aan haar broer, die verderop in het reservaat woont. Hij zal er tweeduizend dollar voor geven. Ray gaat op het voorstel in.

Om bij de broer te komen moeten ze een bevroren rivier over, die de grens markeert tussen de Verenigde Staten en Canada. Ray vreest de overtocht, maar Lila zegt dat het kan. Aan de overkant moet ze alleen extra gas geven om de oever op te komen. Bij de broer gekomen, blijkt Ray voor het karretje gespannen te worden van mensensmokkelaar. Ze heeft weinig tijd om na te denken over haar deelname. Voor ze het weet zitten er twee Chinezen in haar kofferbak. Ze krijgen geld in handen geduwd en gaan weer terug.

Ray vertelt niets over haar smokkelactie tegen Troy Junior, maar is blij dat ze een manier heeft gevonden om gemakkelijk geld te verdienen. Ze laat hem in de waan dat ze de promotie in de winkel heeft gekregen waar ze eerst al over gesproken heeft. Ze kan ook hun televisie betalen die bijna werd weggehaald. Langzaam aan sprokkelt ze het geld bij elkaar dat nodig is om haar nieuwe huis te kunnen betalen. Ze is echter als de dood voor de sheriff die langs de weg staat die zij moet nemen om de vluchtelingen af te leveren. Ze is opgelucht als hij bij haar in de winkel komt en niet zinspeelt op haar ritjes.

Op een ijskoude avond gaat het bijna mis. Ray gooit een tas naar buiten van een Pakistaans stel. Ze vreest dat er een bom in zit. Als ze het stel aflevert, vraagt de vrouw om de tas. Daar zat hun baby in. Ray en Lila rijden in het donker terug, vinden de tas maar vrezen dat de baby dood is. Lila wil zelfs het lichaampje niet tegen haar lijf houden. Als de sheriff hen aanhoudt, lijken ze in de val gelopen. Hij wijst Ray echter op haar parkeerlicht dat niet werkt. Op zijn vraagt wie er naast haar in de auto zit, liegt Ray dat Lila haar kindermeisje is. Lila heeft inmiddels het kind bij zich genomen en als ze weer rijden blijkt het zelfs weer te leven.

Ray heeft nog één ritje nodig om alle geld bij elkaar te krijgen. Dat vindt plaats op kerstavond, een tijdstip met een sterke dramatische waarde, tenminste voor Amerikanen, want Indianen doen er niet aan. De kijker zit op het puntje van zijn stoel om de afloop mee te beleven.

Frozen River overtuigt door de sterke rol van hoofdrolspeelster. Meteen bij het eerste beeld druipt de wanhoop al van haar gezicht. Ook de onderlinge verhoudingen tussen moeder en de kinderen zijn boeiend, net als die tussen de twee kinderen die het samen moeten zien te rooien als hun moeder afwezig is. Hier de trailer.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten