Jonge God moet leren omgaan met roem
Een jaar na The happy
sad route met Jan Jaap van der Wal, maakte Linda Hakeboom een portret van
Jelte Tuinstra (Den Haag, 1991) die als opkomend popzanger moeite heeft om zijn
roem bij te benen. Hakeboom leeft met hem mee en stelt directe vragen, die
Tuinstra wellicht geholpen hebben om de grens tussen zijn verlegen persoon en
de van zelfvertrouwen blakende performer te slechten.
De beginbeelden van de film laten een jonge God zien die
vereerd wordt door zijn net zo jonge, vooral uit uitzinnige meisjes bestaande, publiek.
In zijn huisje in het bos dat vol staat met muziekapparatuur kan hij zijn eigen
gang gaan. Door te blowen en net zoveel
geluid maken als hij zelf wil kan hij de innerlijke onrust bezweren die hem
plaagt als hij niet op het podium staat. Zonder de spots die op hem gericht
zijn weet Tuinstra niet goed raad met zichzelf.
Op verzoek van Hakeboom vraagt hij zijn manager wanneer hij
de artiestennaam Jett Rebel heeft aangenomen. Hij hoort dat dit in september
2012 is geweest, dus nog helemaal niet zo lang geleden. Daarna is Tuinstra in
de klauwen van de muziekindustrie terecht gekomen. De brandmanager van de
platenmaatschappij vond dat hij nodig iets aan zijn image moest doen. Het doel
lijkt meer te liggen in exploitatie dan in een goede begeleiding van een
aankomend talent. Dat blijkt ook uit foto’s die voor een clubtour genomen
worden. Men raadt hem zelfs aan de carrière van Beyoncé als uitgangspunt te
nemen.
Hakeboom volgt Tuinstra op zijn treinreis naar Engeland waar
een plaat zal worden opgenomen. Tuinstra oefent zijn vingers op de ruit en het tafeltje om zichzelf iets
te doen te geven. Hij laat producer Tony een nummer horen van een reis die hij
onder invloed van drugs gemaakt heeft en een rustig nummer, Baby, waarin hij de liefde bezingt, maar
zelf is hij niet tevreden over de uitvoering van dat laatste lied. Ook voor een
optreden bij De wereld draait door uit hij zijn ongenoegen. Na afloop is hij
wel tevreden, maar later knaagt de twijfel weer aan hem. Het doet hem denken
aan vroeger toen hij afgewezen werd en er niet bij hoorde, al vraagt Hakeboom
daar niet over door.
Het winnen van de 3FM Awards brengt hem in een roes, die
tegelijkertijd de kloof tussen hem als persoon en artiest groter maakt.
Hakeboom gaat met hem mee naar een boom in een park in Baarn waar Tuinstra
vroeger als kind graag kwam, als hij
niet in zijn eentje aan het muziekmaken was. Tuinstra vertelt dat hij als kind
druk was en graag kattenkwaad uithaalde.
Na een geslaagd optreden op Pinkpop blijft de onzekerheid
Tuinstra parten spelen. Hij had verwacht dat zijn verlegenheid wel zou
overgaan, maar dat valt tegen. Hij is bang dat hij het allemaal niet trekt.
Tony zegt dat vaak artiesten introvert zijn en moeite hebben met hun rol als
artiest. Hij laat Tuinstra het nummer Baby
opnemen in zijn natuurlijke habitat. Het idee dat hij zelf de baas is geeft
meer rust met een goede uitvoering tot gevolg. Tuinstra verzucht dat hij beter
zal moeten omgaan met de roem die zijn werk oplevert. Volgens Tony opent roem
andere kanten van de persoonlijkheid. Hoe dat uitpakt is voor iedereen
verschillend. Tuinstra moet daar volgens hem nog achterkomen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten