Fietsen voor een beter klimaat blijft bitterhard nodig
Het is alweer veertig jaar geleden dat de manifestatie Amsterdam Fietst zich verzette tegen een
stad die op snelverkeer was ingericht. De bedoeling was de stad te behouden als
een leefomgeving met een menselijke maat. Deze gedachte wordt in de
documentaire Bikers vs cars
uitgedragen door de Braziliaanse planologe Raquel Rolnik. Zij staat op een
viaduct boven een snelweg in San Paolo en stelt dat het autoverkeer
onvermijdelijk vastloopt en dat er in de toekomst een andere manier van denken
nodig is.
Gerrten begint met Aline Cavalcante, een andere inwoner van
San Paolo, die op haar dakterras de planten water geeft en een bak gras mee
naar binnen neemt om daar haar voeten op te leggen terwijl ze achter de
computer kruipt om haar werk als fietsactiviste te doen. Het is ook heel mooi
om haar op de racefiets te volgen door het drukke verkeer van San Paolo, waar
in ieder geval wekelijks een dode fietser te betreuren is. Zij vraagt zich af
wie de macht heeft in de stad en welke keuzes er gemaakt worden. Het bestuur
lijkt een goede doorstroming belangrijker te vinden dan mensenlevens. Aline
doet mee aan een demonstratie na een ongeluk waarbij een arm van een fietser
werd afgerukt en later door de automobilist weggegooid. Het is verrassend dat
het stadsbestuur in september 2014 van de ene dag op de andere parkeerplaatsen
langs de weg veranderde in fietspaden.
Dan Koeppel woont in Los Angeles, een autostad bij uitstek, waar
echter een eeuw geleden nog veel gefietst werd. Dan zoekt naar het houten
fietspad dat vroeger naar Pasadena liep, maar net als de trams opgedoekt werd
door de verleidende slogans van de auto industrie. Gertten is niet te beroerd vertegenwoordigers
van de heilige koe aan het woord te laten. Een liefhebber van oldtimers maakt
zich ook zorgen over het milieu, iets dat door de verkopers van nieuwe auto’s
niet kan worden gezegd. Ze hebben de dollartekens in de ogen bij het vooruitzicht
naar de markt die nog lang niet verzadigd is.
In Toronto heeft burgemeester Ron Ford juist alle fietspaden
laten weghalen om de stroom auto’s uit de buitenwijken en voorsteden toegang
tot het centrum te geven. Meer banen lijken echter niet te helpen om tegemoet
te komen aan de verlangens van de automobilisten. Al dat asfalt wordt meteen
weer opgevuld door het onverzadigbare automonster. Het probleem is vooral van
planologische aard. Een goed systeem van openbaar vervoer zou heel wat
verlichting bieden, maar de autolobby is ijzersterk en wil van geen wijken
weten. Economische principes gaan zoals gewoonlijk nog altijd voor welzijn en
een gezond klimaat.
Rolnik wijst op de situatie in Kopenhagen waar zoveel
fietsers zijn, dat een taxichauffeur zich daar onveilig voelt. Rolnik was wijst
erop dat daar, net als in Nederland, geen nationale auto-industrie is. Desondanks
blijft ook hier, net als veertig jaar geleden, de strijd voor een menselijke
stad nog steeds heel hard nodig, zeker na de komst van Trump die weer helemaal
terug wil naar af.
Fredrik Gertten is een strijdbaar filmmaker, die eerder in
2009 Bananas maakte over de strijd
tegen de ziekmakende werkwijze van bananenproducent Dole.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten