Het maken van muziek heft het tijdsbesef op
Suzanne Raes die een jaar eerder de documentaire Kom nader maakte over Boudewijn de
Groot, portretteert in Vrienten, Kooymans
en De Groot drie muzikanten die hun sporen in de muziekwereld verdiend
hebben en het leuk vinden samen nog eens op te treden. Hun stemmen pasten goed
bij elkaar merkten ze op een feestje van Cesar Zuiderwijn, drummer van de
Golden Earring, waartoe ook George Kooymans behoorde.
Raes filmt de repetities van de drie mannen in de aanloop
naar het concert in Carré op 27 november j.l. Henny Vrienten heeft zijn huis
opgesteld en zowel binnen als buiten met een fraai uitzicht op een weiland
tegen een bosrand oefenen de drie de nummers die ze ieder hebben ingebracht en
die tijdens het concert worden aangevuld met hits als Another 45 miles, Annabel en
het slotnummer Is dit alles met
tussendoor de stem van De Groot als saxofoon en een prachtig gitaarduet van
Vrienten en Kooymans.
Vrienten spreekt van de samenwerking tussen twee
straatjongens, een uit Tilburg en een uit Den Haag en een nette jongen uit een
Heemsteedse villawijk. Drie maanden voor het concert in Carré dat ze zullen
geven onder de naam Vreemde kostgangers
- dat wat sfeer doet denken aan de Traveling
Willburys - repeteren ze de vier liedjes die ze ieder hebben ingebracht.
Vrienten benadrukt dat het vooral om een gemeenschappelijk project gaat. Muziek
maken is de opperste vorm van concentratie. Hij zag Kooymans al eerder optreden
en voelde zich lichtjaren van hem verwijderd, al waren ze van dezelfde
leeftijd. Zelf schreef hij liedjes die maar niet wilden doorbreken, al zijn
aliassen ten spijt, tot Boudewijn de Groot hem in contact bracht met Ernst
Jansz waarmee de troubadour aan de wieg stond van de geboorte van Doe maar.
Het swingende openingsnummer Ik ben op weg geeft meteen de toon aan voor het vervolg. Zondagmiddag in de Roxy gaat over een
bioscoop in Haarlem waar B films gedraaid werden. De Groot gooide zijn haar dan
achterover en smeerde er vet in waardoor hij met zijn zondagmiddagvetkuif niet
uit de toon viel bij de nozems.
Volgens De Groot willen gitaristen graag iets in hun handen
hebben. Terwijl een piano op een eiland lijkt, is een gitaar meer een
bescheiden meisje. Tijdens het concert gaat hij wel eens vlak bij de twee
anderen staan, hetgeen lijkt op buurten. Hij vindt het prettig om deel uit te
maken van een collectief, vooral omdat hij altijd zelf de leider was.
Er dreigt enige tweespalt als de lijst met liedjes gemaakt
is en De Groot vooral gemakkelijke liedjes wil uitvoeren, terwijl Vrienten het
als een uitdaging ziet om tot de hemel te reiken. Hij gaat uit van een maximum
dat in de praktijk misschien minder wordt, maar houdt van de droom. De Groot
vraagt zich af of hij de getalenteerde gitaristen wel kan bijhouden. Rocker
Kooymans zegt dat hij gewoon anders speelt dan De Groot, die beter is met de
Nederlandse taal. Hij vertolkt het gedicht Nat
van De Groot eerst in spreektaal en vindt het daarna onnodig er nog een
melodie van te maken. De Groot verbaast zich over de stemhoogte die Kooymans
bereikt, die niet goedgekeurd zou worden door zangpedagogen, maar Kooymans
zingt zo zijn hele leven al en heeft er geen last van.
Terwijl Vrienten het moeilijk vindt om een geschikt
onderwerp voor zijn liedjes te kiezen, gaat De Groot gewoon zitten wachten tot
er iets komt. Liefdesliedjes hebben altijd iets zieligs omdat er over de
gelukkige liefde niets te schrijven valt. Vrienten heeft met zijn vier
ingebrachte liedjes zijn vrouw voor ogen. Gewoon zeggen dat hij van haar houdt
kan hij niet, hij verpakt het liever in beelden. Hij gaat altijd een wankel pad
tussen wat hij kan en wat hij wil zeggen. Kooymans is nog steeds getrouwd met
dezelfde vrouw, terwijl De Groot al verschillende scheidingen achter de rug
heeft. Het nummer Scheiding is een
vrolijk lied over een man die blij is dat hij weer vrij is, al duurt het niet
lang of de volgende vrouw heelt alweer de wonden. Kooymans beleefde vroeger ook
een heftige tijd en is blij dat hij hier nog steeds muziek kan maken. De Groot
heeft niet het gevoel, maar wel het besef dat hij ouder wordt. Zijn lichaam
geeft hem daarover signalen. Vrienten zegt dat door muziek te maken de ballast
van het lichaam en de tijd verdwijnt.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten