De onveiligheid van een meisje tussen ruziënde volwassenen
What Maisie knew
is een fantastische roman van Henry James die in 1897 werd uitgebracht,
handelend over een jonge meisje dat in de mangel zit tussen ruziënde
volwassenen voor wie ze voor haar voortbestaan afhankelijk is. De sterke
psychologische beschouwingen van de roman over de moeizame ontwikkeling van het
meisje tot jonge vrouw gaan verloren in de gelijknamige film die naar het heden
toe overgebracht is. Daarvoor in de plaats moeten we genoegen nemen met het
gezicht van de zevenjarige Maisie waarop de wanhoop is af te lezen.
De film begint meteen al vreselijk met een ruzie tussen
Susanna (Julianne Moore) en Beale, de ouders van Maisie, tussen wie het zo te
horen nooit meer goed zal komen. Het Schotse kindermeisje Margo probeert Maisie
zoveel mogelijk te beschermen door haar weg te houden van de over het paard
getilde rockzangeres en de hooghartige kunsthandelaar in hun enorme appartement
in New York.
De ouders vechten elkaar de tent uit over de voogdij van
Maisie, die tenslotte bij de vader belandt, die zich daartoe met Margo
verbonden heeft, al verzet Susanna daar met hand en tand tegen. Margo laat
tenminste nog op tactvolle manier aan Maisie weten dat zij bij de vader woont. Susanne
laat zich zelfs in het echt verbinden met de vriendelijke blonde barman
Lincoln, om haar dochter weer terug te halen.
Een goed voorbeeld van de manier waarop Maisie met haar
moeilijke toestand omgaat is te zien als haar moeder haar een boeket bloemen laat
bezorgen die door haar vader in de prullenbak worden gegooid. Maisie haalt die er
later weer uit en zegt tegen Margot, dat haar vader allergisch is.
Wat volgt is een enorm touwtrekken om en zeulen met Maisie
tussen deze echtparen die het onderling ook al niet zo geweldig met elkaar
kunnen vinden. Beale heeft het te druk met zijn zaken en Susanna is jaloers op
de band die Lincoln met Maisie heeft. Soms belandt het kind tussen wal en schip
bij de overname, die niet goed is afgesproken of slecht wordt georganiseerd.
Het is diep treurig om te zien hoe alleen ze zich dan voelt. Het begrip thuis
krijgt door de film wel een hele bijzondere klank. Gezegend de kinderen die in
een veilige omgeving onbezorgd kunnen opgroeien.
Het is wel weer mooi dat Margo en Lincoln, die een prachtrol
als stiefvader speelt, het steeds beter met elkaar kunnen vinden. Dat zorgt
ervoor dat Maisie tenslotte zelfs de loyaliteit met haar moeder verbreekt.
Hoewel Susanna aanvankelijk gekwetst is, herinnert ze zich haar eigen jeugd die
niet veel anders was dan die van haar dochter en staat toe dat ze haar intrek
neemt bij haar stiefmoeder en -vader (zie poster).
McGehee filmt vanuit het gezichtspunt van Maisie. Fraai is
dat te zien vanuit de schommel waarop ze zit terwijl Margo toekijkt. Vaak ligt
ze aan het begin van de dag nog in bed, zoals ook in het begin van de trailer te
zien is. Het toont het verschil tussen de rust van haar slaap en de nachtmerrie
die het dagelijks leven voor haar is. Ze staat vaak om de hoek van de deur of
achter een muurtje de vijandelijke wereld te bekijken en het kan bijna niet
anders of zij moet later wel een fantastische schrijfster worden.
Hier
de trailer.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten