Luchtig vakantieverhaal krijgt enige diepte door
relatieverwarring
Nicole van Kilsdonk was er snel bij om de besteller van Bert
Wagendorp te verfilmen. Het tragikomische verhaal over een vriendenkring die
dertig jaar na dato nog eens een poging doet om de Mont Ventoux te beklimmen,
leent zich dan ook uitstekend om in beelden te vatten. Het feit dat er ook nog
een knap meisje tussendoor loopt, maar de intrige alleen maar boeiender.
Voor de gelegenheid heeft Van Kilsdonk een schaduwpartij jonge
vrienden opgetrommeld, die de dertig jaar oudere leden in hun jeugd
vertegenwoordigen. Het zijn allemaal jongens uit de Achterhoek, vlak voor hun
eindexamen, met goede zin in de toekomst en het plan om eerst eens de Ventoux
te gaan beklimmen. Een van hen, Peter, declameert alvast een gedicht van Jan
Kal over de oppergod van de racefietsers. De jongens zijn helemaal vereerd als
er een nieuw meisje in hun omgeving verschijnt, dat met hen mee wil. Deze Laura
valt meteen op Peter.
De film begint evenwel in 2012. De jarige misdaadjournalist
Bart krijgt van zijn dochter een fietshelm cadeau. Meteen ziet hij een mailtje
van Laura die laat weten dat ze die zomer in Avignon is voor de uitvoering van
een toneelstuk en of ze elkaar daar misschien zullen zien. Bart wijst zijn
dochter op een foto die zij dertig jaar daarvoor hebben genomen op de Ventoux,
met Laura in het midden. André heeft vanwege drugshandel in de gevangenis
gezeten, Joost werd natuurwetenschapper, David begon een reisbureau en Peter is
helaas niet meer. Die is dertig jaar geleden op de terugweg van de berg
verongelukt.
Het gezelschap ontmoet elkaar tijdens de uitreiking van de
Spinozaprijs 2015 aan Joost vanwege zijn onderzoek naar de snaartheorie. Het is
meteen weer oude jongens krentenbrood en het idee om samen nog eens de Ventoux
op te gaan is gauw geboren. Alleen de zwaarlijvige David moet nog wel
overgehaald worden, maar slaagt, zoals we later zien, met verve in zijn missie.
De voorbereidingen op de tocht naar de berg met de witte vuurtoren, die af toe
tussen het gebladerte te zien is, zijn van een klassiek gehalte.
Het clichématige verhaal wordt gelukkig opgehaald door een
onvermoede gebeurtenis.
Verrassend in de film is de aantrekkingskracht die Laura
dertig jaar daarvoor op Bart uitoefende. Meteen al kijkt hij broeierig naar
haar omhelzingen van Peter. Op een warme dag krijgt hij de kans om zijn
gevoelens voor haar in daden om te zetten, maar dertig jaar later hoort hij dat
er opzet in het spel was. Peter ging niet voor niets die dag met André fietsen.
Het zorgt dertig jaar later voor de nodige spanning in de groep, die ook al te
maken krijgt met de sores van Joost die fraude zou hebben gepleegd en de plotse
verschijning van de zoon van Laura.
De overvloedige muziek uit de jaren tachtig, beginnende met
The Cure, geeft veel sfeer aan de film, maar moet net als de wat populaire toon
tussen de mannen, enige leegte verbergen. Diepgang kent de film nauwelijks. Het
doet denken aan De passievrucht van
Karel Glastra van Loon, een roman uit 1999 met een sterke plot die vier jaar
later verfilmd werd, maar vermakelijk is het allemaal wel, zeker door het mooie
spel van Kasper van Kooten en Leopold Witte.
Hier
de trailer.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten