Ontroering breekt als een zonnetje door de wolken
Metaman is de
tweede voorstelling van Thijs Maas en Wilko Sterke, die in 2014 bij Orkater/De
Nieuwkomers debuteerden met Goldmund.
Omdat ze daarmee veel succes boekten hebben ze zichzelf naar deze voorstelling
genoemd. Na hun opkomst als een soort showmasters in een monumentaal, groezelig
decor, dat ook op de site te zien is, vertellen ze dat ze niet op de herkomst
van hun naam willen ingaan, maar dat daar straks in de foyer genoeg ruimte voor
is. Ze zijn hier om te kijken of ze, net als de vorige keer, een probleem moeten
oplossen. Wilko heeft een urgente vraag over het huidige Godsbeeld. Hij wil
weten wie of wat ze op de blankhouten sokkel kunnen plaatsen die frontaal in
het midden van het decor staat. Thijs probeert hem er nog van af te houden,
omdat het geen onderwerp is dat lekker bekt. God heeft zich volgens hem
versplinterd in acht miljard deeltjes die in onze hoofden zitten, maar Wilko is
daarmee niet tevreden en zoekt naar een nieuwe benadering.
Het is een fraaie zet dat de heren acht studenten aan de
toneelschool hebben uitgenodigd om een koor te vormen, dat, net zoals in de
Griekse oudheid, de voorstelling met zang ondersteunt, ideeën naspeelt en zelfs
een eigen wending aan de uitkomst probeert te geven. Vooral het muzikale
element is van een grote schoonheid, zoals we meteen al horen in een lied dat
over de prijs van dit koor gaat. De fraaie stemvoering schuurt met de inhoud
van hun boodschap, die meer op het gebied van het cabaret ligt.
Thijs komt er voor uit dat het hij stagiaires heeft gekozen vanwege
financiële redenen. Het is verrassend dat de leden de sokkel afbreken en ieder
op een voetstuk gaan staan dat hen allen even groot maakt. Een leuke vondst,
die later ook door Thijs wordt opgemerkt.
Thijs is meteen al de dwarsligger. Hij vindt het maar niets
dat Wilko begint met datgene wat bekend is, een hele rij gemeenplaatsen die
echter wel in de inhoud van de voorstelling passen, zoals de onmogelijke vergelijking
van appels en peren waarop Thijs later, ondersteund door het koor, een aardige
beschouwing loslaat. Door zijn kritiek wordt hij echter door het koor genegeerd
en trekt zich terug in zijn eigen ruimte. Het koor gaat verder met de sfeer die
allesbepalend is. Tijdens de verkenning daarvan stuurt Thijs een brief aan
Wilco waarin hij meldt dat hij alle meubilair uit zijn huis verwijderd heeft en
alleen nog zit met de sfeer die er heerst. Hoewel de heren ver van elkaar
verwijderd zijn, hebben ze blijkbaar nog wel een telepathisch contact.
Wilko besluit een sterfbed te kopen om van daar af zijn
leven te beschouwen. Zijn ouders heeft hij niet uitgenodigd omdat die tegen die
tijd ongetwijfeld niet meer zullen leven. Het leidt tot een beschouwing over de
beste tijd van leven, die volgens koorlid Emma in de negentiende eeuw ligt
toen de maatschappij nog niet zo op drift was. In een welluidende monoloog
vertelt ze over het grotere genoegen om duizend keer met een man te vrijen dan
een keer met duizend mannen, maar helaas wordt haar fantasie verstoord door kenau
Anne die de vrouw op het schild hijst en haar rechten opeist.
Zo gaat het nog een tijdje door, met sterkere en zwakkere
momenten die elkaar afwisselen. Een scène waarin Bastiaan door de groep wordt
beschuldigd van koelheid en een hilarische scène over een wereldvergadering
onder voorzitterschap van Milan vormen boeiender elementen dan het vermoeide
verlangen van Wilko naar de oude God of de stille wanhoop van Thijs die vanaf
een flatgebouw naar het niets staart. Het koor vormt met stil spel een krachtig
element op de achtergrond, neemt later zelfs de regie, die overigens in handen
is van Titus Tiel Groenestege, over en bedenkt zelf wat ze belangrijk vindt om
op een sokkel te plaatsen, moed, talent of een vriendin - die helaas zelf het
koorlid op de tweede plaats heeft gezet. De subtiele humor kan niet verhullen eg
dat het geheel erg geconstrueerd aandoet en dat pas op het eind de verlangde
ontroering eindelijk als een zonnetje door de wolken breekt.
Hier
de site van Orkater met daarop ook een teaser van Metaman en, onder Credits, de foto’s van de spelers, waaronder de
stagiaires.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten