Trieste geschiedenis toont de achterlijkheid van lokale
Iraanse geestelijken
Regisseur Cyrus Nowrasteh (1956) is een Amerikaan van
Iraanse afkomst en dus de aangewezen persoon om de toestand in zijn land na de
val de sjah in 1979 en de overname door de ayatolla’s in beeld te brengen. De
veranderingen waren groot. Morele scherprechters namen de plaats in van
corrupte overheidsdienaren. Zoals we zien konden sommige inwoners hun voordeel
daarmee doen, zoals Ali in de film The
stoning of Soraya M. Hij wil van zijn vrouw Soraya af om te kunnen trouwen
met het knappe veertienjarige Mehri. Steniging zou hem voorkomen dat hij
alimentatie zou moeten betalen. Nowrasteh laat duidelijk zien hoe zo’n proces
in zijn werk gaat. Hoewel de gang van zaken redelijk voorspelbaar is en het
acteerwerk niet al te professioneel, geeft de gruwelijkheid van het drama
daaraan kracht, temeer omdat het gebaseerd is op ware gebeurtenissen.
The stoning of Soraya
M opent met een journalist die door het hete en droge landschap van Iran
rijdt en op weg is naar de grens. Hij krijgt panne en houdt een busje aan dat
hem naar het dichtstbijzijnde dorp brengt, terwijl zijn auto achter het voertuig
aan hangt. In het dorp treft hij monteur Hashem, die eigenlijk geen zin heeft
om de auto te repareren maar de journalist, die naar Frankrijk wil, voor veel
geld ter wille is. Op weg naar een café wordt de journalist aangesproken door Zahra
die hem een vreselijke gebeurtenis wil melden. Ze krijgt daartoe echter niet de
kans door ingrijpen van burgemeester Ebrahim en moellah Hassan. Zahra zet
echter door en weet de journalist naar de binnenplaats van haar huis te lokken
en vertelt hem daar over het vreselijke lot dat haar nichtje overkomen is.
Vervolgens krijgen we dit trieste verhaal in zijn geheel te
horen van begin tot eind. De onbetrouwbare Ali die mullah Hassan chanteert om
het huwelijk met zijn vrouw te kunnen verbreken en met Mehri te kunnen trouwen
wier vader tot de galg is veroordeeld, hetgeen hij hoopt te voorkomen met als
tegenprestatie het lichaam van Mehri. Hassan die Soraya voorstelt om zijn
tijdelijke vrouw te worden. Tante Zahra die partij kiest voor Soraya als ze
haar verwondingen heeft gezien. De dood van de vrouw van de automonteur Hashem,
die ertoe leidt dat Soraya bij hem het huishouden gaat doen. Het dreigement van
Ali tegen Hashem dat men zijn geretardeerde zoon Moksem naar een weeshuis
stuurt als hij niet toegeeft dat Soraya het bed met hem wilde delen. Het
geroddel in het dorp dat de kwestie begeleid. De burgemeester die niets anders
kan doen dan Soraya tot steniging te veroordelen.
De moord op Soraya die vastgebonden is en tot haar bovenlijf
in een put vast zit wordt uitvoerig door Nowrasteh in beeld gebracht. Om te
beginnen zien we dat de vader van Soraya de eerste stenen werpt, al treffen die
bewust of niet geen doel. Ali neemt het over. Hij treft doel net als Hassan.
Hashem moet ook opdraven maar vertrekt met zijn zoon. De zoons van Ali gooien
ook op hun moeder, al is de jongste daar minder toe bereid dan de oudste. Allah
Akbar, roept Hassan. Het sadisme is groot als vervolgens alle mannen en jongens
het karwei mogen afmaken. Zahra neemt het dode lichaam mee naar de rivier.
In het begin zagen we al dat Zahra de botten van Soraya
tegen de honden probeert te beschermen. Dat is op de dag na de steniging. De
journalist heeft inmiddels haar verhaal opgenomen en kan met zijn gerepareerde
auto het dorp verlaten, al probeert Hassan nog te voorkomen dat het verhaal van
Soraya wereldkundig wordt gemaakt.
Don’t act like the
hypocrite, who thinks he can conceal his wiles, while loudly qouting the Koran,
zou Hafez, een Iraans dichter uit de veertiende eeuw deze geestelijke kunnen
toevoegen. In ieder geval gaat het huwelijk tussen Ali en Mehri niet door. De
vader van Mehri is inmiddels opgehangen.
Hier
de trailer.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten