Welcome, reader! According to Antony Hegarty in this second decade of the new century our future is determined. What will it be? Stays all the same and do we sink away in the mud or is something new coming up? In this blog I try to follow new cultural developments.

Welkom, lezer! Volgens Antony Hegarty leven we in bijzondere tijden. In dit tweede decennium van de eenentwintigste eeuw worden de lijnen uitgezet naar de toekomst. Wat wordt het? Blijft alles zoals het is en zakken we langzaam weg in het moeras van zelfgenoegzaamheid of gloort er ergens iets nieuws aan de horizon? In dit blog volg ik de ontwikkelingen op de voet. Als u op de hoogte wilt blijven, kunt u zich ook aanmelden als volger. Schrijven is een avontuur en bloggen is dat zeker. Met vriendelijke groet, Rein Swart.

Laat ik zeggen dat literaire kritiek voor mij geen kritiek is, zolang zij geen kritiek is op het leven zelf. Rudy Cornets de Groot.

Do not go gentle into that good night, Old age should burn and rage at close of day; Rage, rage against the dying of the light. Dylan Thomas.

Het is juist de roman die laat zien dat het leven geen roman is. Bas Heijne.

In het begin was het Woord, het Woord was bij God en het Woord was God. Johannes.



zaterdag 22 oktober 2016

Filmrecensie: The stoning of Soraya M. (2008), Cyrus Nowrasteh


Trieste geschiedenis toont de achterlijkheid van lokale Iraanse geestelijken

Regisseur Cyrus Nowrasteh (1956) is een Amerikaan van Iraanse afkomst en dus de aangewezen persoon om de toestand in zijn land na de val de sjah in 1979 en de overname door de ayatolla’s in beeld te brengen. De veranderingen waren groot. Morele scherprechters namen de plaats in van corrupte overheidsdienaren. Zoals we zien konden sommige inwoners hun voordeel daarmee doen, zoals Ali in de film The stoning of Soraya M. Hij wil van zijn vrouw Soraya af om te kunnen trouwen met het knappe veertienjarige Mehri. Steniging zou hem voorkomen dat hij alimentatie zou moeten betalen. Nowrasteh laat duidelijk zien hoe zo’n proces in zijn werk gaat. Hoewel de gang van zaken redelijk voorspelbaar is en het acteerwerk niet al te professioneel, geeft de gruwelijkheid van het drama daaraan kracht, temeer omdat het gebaseerd is op ware gebeurtenissen.

The stoning of Soraya M opent met een journalist die door het hete en droge landschap van Iran rijdt en op weg is naar de grens. Hij krijgt panne en houdt een busje aan dat hem naar het dichtstbijzijnde dorp brengt, terwijl zijn auto achter het voertuig aan hangt. In het dorp treft hij monteur Hashem, die eigenlijk geen zin heeft om de auto te repareren maar de journalist, die naar Frankrijk wil, voor veel geld ter wille is. Op weg naar een café wordt de journalist aangesproken door Zahra die hem een vreselijke gebeurtenis wil melden. Ze krijgt daartoe echter niet de kans door ingrijpen van burgemeester Ebrahim en moellah Hassan. Zahra zet echter door en weet de journalist naar de binnenplaats van haar huis te lokken en vertelt hem daar over het vreselijke lot dat haar nichtje overkomen is.

Vervolgens krijgen we dit trieste verhaal in zijn geheel te horen van begin tot eind. De onbetrouwbare Ali die mullah Hassan chanteert om het huwelijk met zijn vrouw te kunnen verbreken en met Mehri te kunnen trouwen wier vader tot de galg is veroordeeld, hetgeen hij hoopt te voorkomen met als tegenprestatie het lichaam van Mehri. Hassan die Soraya voorstelt om zijn tijdelijke vrouw te worden. Tante Zahra die partij kiest voor Soraya als ze haar verwondingen heeft gezien. De dood van de vrouw van de automonteur Hashem, die ertoe leidt dat Soraya bij hem het huishouden gaat doen. Het dreigement van Ali tegen Hashem dat men zijn geretardeerde zoon Moksem naar een weeshuis stuurt als hij niet toegeeft dat Soraya het bed met hem wilde delen. Het geroddel in het dorp dat de kwestie begeleid. De burgemeester die niets anders kan doen dan Soraya tot steniging te veroordelen.

De moord op Soraya die vastgebonden is en tot haar bovenlijf in een put vast zit wordt uitvoerig door Nowrasteh in beeld gebracht. Om te beginnen zien we dat de vader van Soraya de eerste stenen werpt, al treffen die bewust of niet geen doel. Ali neemt het over. Hij treft doel net als Hassan. Hashem moet ook opdraven maar vertrekt met zijn zoon. De zoons van Ali gooien ook op hun moeder, al is de jongste daar minder toe bereid dan de oudste. Allah Akbar, roept Hassan. Het sadisme is groot als vervolgens alle mannen en jongens het karwei mogen afmaken. Zahra neemt het dode lichaam mee naar de rivier.

In het begin zagen we al dat Zahra de botten van Soraya tegen de honden probeert te beschermen. Dat is op de dag na de steniging. De journalist heeft inmiddels haar verhaal opgenomen en kan met zijn gerepareerde auto het dorp verlaten, al probeert Hassan nog te voorkomen dat het verhaal van Soraya wereldkundig wordt gemaakt. 
Don’t act like the hypocrite, who thinks he can conceal his wiles, while loudly qouting the Koran, zou Hafez, een Iraans dichter uit de veertiende eeuw deze geestelijke kunnen toevoegen. In ieder geval gaat het huwelijk tussen Ali en Mehri niet door. De vader van Mehri is inmiddels opgehangen.   

Hier de trailer.  

Geen opmerkingen:

Een reactie posten