Open huwelijk vraagt veel vertrouwen
De lunchtheatervoorstelling Fiftyfifty over het stel Jens en Milou met een open huwelijk,
gespeeld door Marcel Musters en Lies Visschedijk, die eind 2013 in première
ging in theater Bellevue, werd door Jolein Laarman bewerkt en door regisseur
Mijke de Jong verfilmd. Het voordeel is dat dit fascinerende stuk op basis van
een toneeltekst van Aaf Brandt Corstius - haar eersteling - door veel meer
mensen kan worden gezien, het nadeel dat de intensiteit van het toneel verloren
gaat moet op de koop toe worden genomen.
Fiftyfifty begint
met de thuiskomst van Milou, die jaarlijks een verre werkreis naar Argentinië
maakt. Jens treft voorbereidingen om haar prettig te stemmen. Beiden fluisteren
het publiek hun gedachten over het weerzien toe, zoals Jens over de dure, nieuwe
laarzen van Milou of Milou over de champagne die Jens op de vroege ochtend opentrekt.
Dit gebeurt vaker waardoor de kloof tussen gevoelens en gedachten breed uit gemeten
wordt.
Die kloof wordt pijnlijk duidelijk in de ontmoeting die de
twee die ochtend hebben. Jens heeft zelfs niet de rust om even tegen Milou aan
te komen liggen als ze hem dat vraagt en zelf heeft ze ook het idee dat ze zich
eerst eens moet douchen. De bereidwilligheid van Milou om zich aan te passen
aan de huiselijke omstandigheden en het exquise ontbijtje dat Jens voor haar
gemaakt heeft, kan niet verhullen dat de twee erg bevreesd zijn dat de ander de
verhouding toch niet meer als waardevol ziet. Dit komt ten slotte tot uiting in
een bekentenis van Jens over een afspraak met Camilla, een vrouw van 62 jaar, die
een kleinkind te logeren krijgt en gevraagd heeft of Jens haar wil bijstaan.
De mededeling daarover komt tijdens een huishoudelijke vergadering
waarin de twee de dagelijks werkzaamheden doornemen. Jens vindt eerst al dat
Milou moet de kattenbak moet gaan verschonen en wil een nieuw flexibele kraan
is huis. Deze zaken dienen om de aandacht van Camilla af te leiden, maar
vestigen juist de aandacht van Milou op het heikele onderwerp. Het is fraai dat
Jens Milou probeert af te leiden met voorstellingen over een vakantiehuisje
waar ze later naar toe kunnen gaan, maar het lukt hem niet om het wantrouwen
van Milou te verminderen. Als Jens boos weg loopt, belt de wanhopige Milou meteen
vriendjes om iets af te spreken, hetgeen leidt tot een afspraakje voor een
burlesque feestje die avond. Dat zorgt weer voor een nog grotere verwijdering
met Jens, die koppig zegt dat hij zichzelf wel zal vermaken.
Lies Visschedijk speelt met veel overtuiging de rol van de
neurotische Milou, die kampt met een gebrek aan zelfvertrouwen en in haar leven
steeds meer op een dood punt uitkomt, zoals de kijker hoort in haar
vergelijkingen met andere open stellen die het loodje gelegd hebben. Marcel
Musters is minder sterk, omdat hij zich te weinig kan losmaken van zichzelf en
daardoor onvoldoende in de rol van Jens kan kruipen. Overal waar hij gaat, of
het in de keuken is waar hij ruikt of een blikje nog wel vers is of eenzaam
drinkend terwijl Milou aan het feesten is met vriendjes, dringt de figuur van
Musters door de rol heen. Dat is ook de enige smet op deze verder zeer vermakelijke
moderne zedenschets.
Hier
de trailer van de theatervoorstelling, hier
een interview met scenariste Jolein Laarman over het verschil tussen toneel en
theater. De foto is van Dinand van der Wal.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten