Welcome, reader! According to Antony Hegarty in this second decade of the new century our future is determined. What will it be? Stays all the same and do we sink away in the mud or is something new coming up? In this blog I try to follow new cultural developments.

Welkom, lezer! Volgens Antony Hegarty leven we in bijzondere tijden. In dit tweede decennium van de eenentwintigste eeuw worden de lijnen uitgezet naar de toekomst. Wat wordt het? Blijft alles zoals het is en zakken we langzaam weg in het moeras van zelfgenoegzaamheid of gloort er ergens iets nieuws aan de horizon? In dit blog volg ik de ontwikkelingen op de voet. Als u op de hoogte wilt blijven, kunt u zich ook aanmelden als volger. Schrijven is een avontuur en bloggen is dat zeker. Met vriendelijke groet, Rein Swart.

Laat ik zeggen dat literaire kritiek voor mij geen kritiek is, zolang zij geen kritiek is op het leven zelf. Rudy Cornets de Groot.

Do not go gentle into that good night, Old age should burn and rage at close of day; Rage, rage against the dying of the light. Dylan Thomas.

Het is juist de roman die laat zien dat het leven geen roman is. Bas Heijne.

In het begin was het Woord, het Woord was bij God en het Woord was God. Johannes.



zaterdag 14 februari 2015

Filmrecensie: Winter’s bone (2010), Debra Granik



Gevoelige jonge vrouw strijdt voor broertje en zusje in een ongeciviliseerd milieu

Winter’s bone speelt zich af in het Ozark berggebied van de Amerikaanse staat Missouri.
Op het platteland woont de zeventien jarige Ree Dolly met haar jongere broertje Sonny (12), haar zusje Ashlee (6) en haar moeder Connie die behoorlijk van de wereld is door overmatig drugsgebruik. Haar vader Jessup zit gevangen voor fabricage en handel daarin. Ree zorgt voor het huishouden. Veel te verteren is er niet. Ze draagt de kinderen als een last op haar rug maar vindt dat niet erg, zegt ze aan het eind van de film.

Het is een fraai gezicht hoe de knappe Ree zich door het leven slaat. Het is haar bread and butter. Ze is serieus en zorgzaam en zit niet bij de pakken neer. Ze brengt haar paard bij haar buurvrouw Sonya omdat ze geen hooi heeft om het beest te voeren. Sonya zet het paard zonder veel woorden in haar stal. Later brengt ze het gezin nog een doos levensmiddelen.

Winter’s bone krijgt spanning als Ree van de sheriff hoort dat haar vader op borgtocht vrij is, moet voorkomen, maar onvindbaar is. Complicatie is dat hij hun huis als borg heeft opgegeven. Als hij niet gevonden wordt dan moeten Ree en haar familie vertrekken en wel binnen een week. Waarop Ree vastbesloten is om haar vader te zoeken. Ze denkt dat hij in Arkansas zit.

De zoektocht verloopt niet erg voorspoedig. Niemand wil meewerken. De vriend van haar vriendin Gail wil zijn truck niet uitlenen, een ander vindt het niet verstandig om bendeleider Little Arthur te polsen, die een akkefietje met haar vader had en wellicht weet waar hij uithangt, Teardrop, de verslaafde broer van haar vader wil ook niet meewerken, waarop Ree zelf maar naar Little Arthur gaat. Die weet van niets en stuurt haar weer door naar Thump Milton. Van het kastje naar de muur zo lijkt het wel. De vrouw van Thump reageert zeer halstarrig en stuurt haar onverrichterzake naar huis.

Ze is juist bezig om haar broertje en zusje te leren eekhoorns te schieten en te villen om in leven te blijven als Gail naar haar toekomt met de sleutels van de truck van haar vriend. Ze gaan samen op weg en spreken met de vrouw die eerder een relatie met haar vader had en hem een maand geleden nog ergens zag, al herkende hij haar niet meer, dus erg goed ging het hem niet. Ze gaat zelf naar Thump Milton en wordt door diens vrouw in elkaar geslagen. Haar oom Teardrop haalt haar op en vertelt dat haar vader tegen de sheriff geklikt heeft, waarop hij een kopje kleiner is gemaakt.

In arren moede klopt Ree aan bij het leger om zich in te schrijven in ruil voor een groot geldbedrag. De dienstdoende militair van de aanmelding zegt haar echter dat ze het geld pas later krijgt en dat het verstandiger is bij haar broertje en zusje te blijven.

Samen met haar oom Teardrop zoekt ze nog steeds haar vader. Al is het zijn lijk om daarmee hun huis veilig te stellen…

Jennifer Lawrence draagt de film als een gevoelig, dapper meisje te midden van een stel macho’s. Haar standvastige onschuld steekt af tegen het ruige landschap en de weinig gecultiveerde inwoners. Sfeervol zijn de country nummers die door de hele film heen te horen zijn, om te beginnen met het nummer The Missouri Waltz (1914) met de tekst Way down in Missouri where I heard this melody the old folks were humming the banjo’s were stramming so sweet and low. Daarna kan zo’n film eigenlijk al niet meer stuk.

Winter’s bone is een bewerking van de gelijknamige roman van Daniel Woodrell uit 2006 en geheel op locatie gefilmd.

Hier de trailer

Geen opmerkingen:

Een reactie posten