Intrigerende en poëtische film met onrustbarende ondertonen
Prénom Carmen is
een verhaal over een jonge knappe vrouw die deel uitmaakt van een terroristische
groep die een vermogend persoon uit een hotel wil ontvoeren om met het losgeld een
film te kunnen financieren, maar zover komt het nooit. Tussendoor heeft Carmen een
affaire met de jonge agent Joseph, die de bank bewaakte waar de groep een
overval op pleegde. Anders dan deze omschrijving suggereert is Prénom Carmen heel poëtisch met fraaie one
liners, plotseling uitstervende geluiden en beelden van de zee die over de rotsbodem
glijdt als de halfbewuste geest over de ervaringen. Het mooie aan de film is de
speelsheid en het onverwachtse van de gebeurtenissen.
Prénom Carmen
begint met een uitspraak van hoofdpersoon Carmen, gespeeld door Maruschka
Detmers, dat ze nooit naar college ging maar wel weet dat de wereld niet aan de
onschuldigen toebehoort. Dat betekent echter niet dat bang in, zo zegt ze tegen
een jongen, die ze later weer zal zien.
De filmbeelden wordt afgewisseld met een repetitie van vier
leden van een strijkkwartet die, ter voorbereiding van een concert in het hotel
in Parijs waar de ontvoering moet plaatsvinden, in een huiskamer enkele vioolwerken
van Beethoven oefenen. Het lijkt alsof de klanken de gemoedsbewegingen van het
verhaal beïnvloeden. Van heftiger naar zachter of omgekeerd, naarmate het
gemoed van de sensuele en zelfbewuste Carmen daalt of stijgt.
Filmer Jean Luc Godard neemt zelf ook deel aan Prénom Carmen. Hij zit in een rustoord,
werkt daar op de typemachine naast zijn bed met een dikke sigaar in zijn mond, maar
zal tot zijn spijt worden ontslagen als zijn temperatuur niet stijgt. Hij
krijgt die laatste dag bezoek van zijn lievelingsnichtje Carmen, die hem vraagt
of zij in zijn huis aan zee mag omdat ze met een groep vrienden een
documentairefilm gaat maken. Oom Jean, zoals hij genoemd wordt, kan niet
weigeren. Na de overval op de bank vertrekt Carmen geboeid in een auto met
Joseph naar het huis. Tussendoor stoppen ze bij een tankstation, waar de vastgeklonken
Carmen samen met Joseph in een urinoir plast onder toeziend oog van een
automobilist die een gestolen potje met enige vloeistof met de vinger leeg lepelt.
De aankomst in het lege huis met een taperecorder in de
koelkast leidt tot een vrijscène, maar eerst gaat daar enig gepraat aan vooraf
en de bekentenis van Carmen dat haar groep een rijk persoon uit een Parijs
hotel wil ontvoeren. Nadat de eerste hartstocht is gekoeld wordt Joseph door de
politie opgehaald en voor de rechter gebracht, waar Carmen het voor de jongen
opneemt. Ze zal een andere baan voor hem regelen maar zover komt het niet.
De groep komt samen in het hotel waar de ontvoering moet
plaatsvinden. Godard meldt zich daar ook met zijn assistente, al denkt hij dat
er een documentaire opgenomen gaat worden. Tenslotte arriveert ook Carmen met
Joseph, maar die wordt door de groep niet getolereerd en daarom breekt Carmen van
hem. Om hem van haar af te houden nodigt ze de hotelboy uit bij haar in bed,
maar Joseph accepteert dat niet en dwingt Carmen tot seks met hem. De
ontvoering mislukt. Door de komst van de politie vloeit er weer veel bloed. Joseph
wordt opnieuw ingerekend en Carmen begint tegen de hotelboy over het verschil
tussen onschuldigen en schuldigen, waarmee we terug zijn bij het begin.
Hier
de trailer, die begint met de repetitie van het strijkkwartet.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten