Vurige kalverliefde onder moeilijke omstandigheden
Le diable au corps
is oorspronkelijk een roman uit 1923 van de Fransman Raymond Radiguet, die op
jonge leeftijd stierf. Het betreft de waargebeurde liefdesgeschiedenis tussen de
jongeman François
en Marthe, een jonge vrouw van wie de echtgenoot in de Eerste Wereldoorlog
vecht met een fatale afloop tot gevolg. De roman werd eerder in 1947 in
Frankrijk verfilmd door
Claude Autant-Lara
en onder de titel Van de
liefde bezeten in 1954 in het Nederlands vertaald door Jacoba van Velde. Marco
Bellochio heeft het verhaal helemaal omgebouwd. Alleen de vurige liefde tussen
twee jongeren staat nog overeind, de oorlog is vervangen door de terreur van de
Rode Brigades.
In de versie van Bellochio speelt het verhaal zich vooral af
in het appartement waarin Guilia Dozza (Maruschka Detmers) straks met haar
verloofde Giacomo Pulcini gaat wonen. Dat appartement is gelegen op een
bovenverdieping in de buurt van een middelbare school. De begaafde Andrea zit
in de klas en volgt de lessen poëzie, maar wordt nog meer gefascineerd door de
volkse Guilia en volgt haar uit school vandaan naar de rechtbank waar het
proces gehouden wordt tegen Giacomo die wordt vastgehouden voor een aanslag van
de Rode Brigades.
Guilia is een losbollige jonge vrouw die veel zonder reden lacht
en in de rechtszaak meteen het gezelschap zoekt van Andrea. Ze wijst hem op het
liefdesspel dat bezig is in de kooi waarin terroristen van de Rode Brigades
zitten opgesloten en wil dat het paar dat daarmee bezig is de kans krijgt hun
nummertje af te maken. Ze neemt Andrea mee naar haar appartement en daarna gaan
ze samen roeien - en niet vrijen, dat laatste laat nog even op zich wachten.
De moeder van Andrea is ongerust omdat Andrea niet is thuis
gekomen uit school. Ze belt haar man die psychoanalyticus is. Toevallig zag een
patiënt van de laatste Andrea samen met Giulia vertrekken. Heel grappig is de
scène waarin uit de ligstoel opeens de naakte Giulia opduikt. Het is een herinnering
van de vader van Andrea aan een jaar daarvoor toen Giulia bij hem onder
behandeling was.
In een volgende scène waarschuwt de vader Andrea voor de
verleidingen van Giulia, maar Andrea trekt zich daar niets van aan. Zijn hart
stroomt over van liefde. Hij dringt bij haar binnen om de liefde met haar te
bedrijven, maar wordt gestoord door de binnenkomst van de moeder van Giacomo
die een en ander vermoedt en poolshoogte neemt. Als ze in de slaapkamer is waar
Andrea zich onder het bed verbergt, gooit Giulia in de keuken servies kapot en
redt zo Andrea. Ook Giacomo heeft tijdens een bezoek van Guilia aan de
gevangenis een vermoeden dat er een ander in het spel is, maar Giulia weet dat
te ontkrachten door haar hand in zijn broek te steken.
Uiteindelijk worden we beloond met een mooie vrijscène
tussen Giulia en Andrea die vol lust en met tedere, langzame stoten in beeld
wordt gebracht, zoals de poster al suggereert. Andrea neemt het vervolgens niet zo nauw meer met een mogelijke
ontdekking en wordt slapend in het bed gesnapt door de moeder van Giacomo. Ze
belt naar diens vader, die naar Giulia vraagt en haar later ook ontvangt en
vervolgens zijn zoon afraadt om verder te gaan met Giulia.
Giulia is daarna nergens meer zeker van. Ze is wanhopig over
haar toekomst, uiteengedreven als ze is tussen Giacomo en Andrea. Ze besluit om
niet met Giacomo te trouwen, maar gaat naar het examen van Andrea die
ondervraagt wordt over Dante en de vrije wil en over de verschillende zienswijzen
tussen Antigone en Kreon.
Bellochio mengt boeiende ingrediënten, zoals poëzie,
psychoanalyse, terrorisme en natuurlijk de seksuele lust tot een fraai geheel
en filmt het verhaal met mooie lange scènes net als in zijn latere magnus opus La grande belleza.
Hier
de trailer die begint met het roeitochtje dat Andrea en Giulia op de rivier
maken, hier
mijn bespreking van La grande belleza,
hier
die van Buongiorno, notte die ook
over de Rode Brigades ging.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten