Welcome, reader! According to Antony Hegarty in this second decade of the new century our future is determined. What will it be? Stays all the same and do we sink away in the mud or is something new coming up? In this blog I try to follow new cultural developments.

Welkom, lezer! Volgens Antony Hegarty leven we in bijzondere tijden. In dit tweede decennium van de eenentwintigste eeuw worden de lijnen uitgezet naar de toekomst. Wat wordt het? Blijft alles zoals het is en zakken we langzaam weg in het moeras van zelfgenoegzaamheid of gloort er ergens iets nieuws aan de horizon? In dit blog volg ik de ontwikkelingen op de voet. Als u op de hoogte wilt blijven, kunt u zich ook aanmelden als volger. Schrijven is een avontuur en bloggen is dat zeker. Met vriendelijke groet, Rein Swart.

Laat ik zeggen dat literaire kritiek voor mij geen kritiek is, zolang zij geen kritiek is op het leven zelf. Rudy Cornets de Groot.

Do not go gentle into that good night, Old age should burn and rage at close of day; Rage, rage against the dying of the light. Dylan Thomas.

Het is juist de roman die laat zien dat het leven geen roman is. Bas Heijne.

In het begin was het Woord, het Woord was bij God en het Woord was God. Johannes.



zondag 17 december 2017

There once was an island (2010), documentaire van Briar March


Eilandje in de Stille Oceaan geteisterd door zeespiegelstijging

There once was an island ofwel Te Henua e Nnoho vertelt het verhaal van een laaggelegen atol in Papoea Nieuw Guinea dat erg te lijden heeft van de stijging van de zeespiegel. Taku, zoals het eiland heet, heeft een oude cultuur en een eigen taal, maar die worden bedreigd door de aanstormende oceaan. Documentairemaker Briar March volgde gedurende vier jaar een drietal eilandbewoners die ons veel vertellen over de onzekere toestand op hun familiegrond.

Satty is een visser en een boer in de kracht van zijn leven. Hij is getrouwd en heeft vijf kinderen. Endar is 48 jaar en getrouwd maar woont niet op het eiland. Ze komt er af en toe op bezoek om haar zussen bij te staan met de verzorging van haar zieke vader, die niet meer kan lopen. Telo heeft zes kinderen, maar twee ervan zijn door familie geadopteerd en wonen elders. Hij is sterk op de traditiegericht en brengt zijn kinderen oude dansen bij.

Het hoge water vormt een probleem voor de inwoners. Endar gaat met haar neefjes naar de plek waar ooit de keuken van hun huis was, die nu onder water ligt. Haar neefjes menen dat ze in de kokosbomen kunnen springen als ze overvallen worden door een vloed maar dat wordt door hun tante ontkracht. Telo trekt een overall aan tegen de muggen als hij naar zijn tuin gaat, die weinig meer floreert vanwege het zoute water dat binnengedrongen is, waardoor ze meer afhankelijk zijn van voedsel van buiten. Satty bekijkt de dammen die de inwoners tegen het water gemaakt hebben. Hij zegt dat er vroeger witte stranden waren die de schoonheid aan het eiland uitmaakten en dat de vragenlijsten van de regering over hun toestand eerder paniek dan vertrouwen opleveren. De vraag is of men nog wel op het eiland kan blijven. Het eilandje Buka vlak bij het grotere Bougainville zou een andere mogelijkheid kunnen zijn. Sommigen vertrouwen in God, anderen in wetenschappers, maar niemand wil echt weg.

Twee jaar later bestaan er regeringsplannen om de bevolking van Taku over te plaatsen naar Bougainville. Endar gaat in gesprek met een bestuurder en krijgt twee wetenschappers, Scott en John, mee die de toestand op het eiland nog eens gaan onderzoeken. Ze inspecteren de kust en komen tot de conclusie dat het beter is om te vertrekken. Telo wil niet weg, Satty denkt dat het mogelijk is om zijn huis op een hoger gedeelte van het eiland te herbouwen, een zus van Endar vindt zich te oud om nog te verkassen en Endar zelf wil haar niet veronrusten met het idee dat de begraafplaats waar hun vader inmiddels ligt door de zee kan worden overstroomd.

Een dreiging van hoogwater maakt de bevolking bang. Telo kijkt verdwaasd om zich heen als het water stijgt. Het dringt zelfs de hut binnen van de zussen van Endar. De school moet worden opgegeven. Als het lesmateriaal is doorweekt. Endar leest de bijbel, Telo luistert naar de radio. Vanwege een scheepsstaking kan er geen voedsel hun kant op komen. Telo kiest eieren voor zijn geld en wil met zijn vrouw mee naar Bougainville. Endar neemt de toestand gelaten op. Satty geeft de hoop nog niet op.

De beelden zijn prachtig mooi, zoals in het begin van de documentaire waarin we een visser zien die zingend met zijn roeiboot over de oceaan naar zijn eiland koerst of de traditionele dansen die uitgevoerd worden door de bewoners met fraaie hoofdtooien. Het zou interessant zijn een update van de documentaire te zien en te weten hoe het er op dit moment op Taku voorstaat, want daar heeft men inmiddels alweer de nodige stormen te verduren gehad.

Hier de trailer op vimeo met daaronder enige informatie.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten