Eilandje in de Stille Oceaan geteisterd door
zeespiegelstijging
There once was an
island ofwel Te Henua e Nnoho
vertelt het verhaal van een laaggelegen atol in Papoea Nieuw Guinea dat erg te
lijden heeft van de stijging van de zeespiegel. Taku, zoals het eiland heet,
heeft een oude cultuur en een eigen taal, maar die worden bedreigd door de
aanstormende oceaan. Documentairemaker Briar March volgde gedurende vier jaar
een drietal eilandbewoners die ons veel vertellen over de onzekere toestand op
hun familiegrond.
Satty is een visser en een boer in de kracht van zijn leven.
Hij is getrouwd en heeft vijf kinderen. Endar is 48 jaar en getrouwd maar woont
niet op het eiland. Ze komt er af en toe op bezoek om haar zussen bij te staan
met de verzorging van haar zieke vader, die niet meer kan lopen. Telo heeft zes
kinderen, maar twee ervan zijn door familie geadopteerd en wonen elders. Hij is
sterk op de traditiegericht en brengt zijn kinderen oude dansen bij.
Het hoge water vormt een probleem voor de inwoners. Endar
gaat met haar neefjes naar de plek waar ooit de keuken van hun huis was, die nu
onder water ligt. Haar neefjes menen dat ze in de kokosbomen kunnen springen
als ze overvallen worden door een vloed maar dat wordt door hun tante
ontkracht. Telo trekt een overall aan tegen de muggen als hij naar zijn tuin
gaat, die weinig meer floreert vanwege het zoute water dat binnengedrongen is,
waardoor ze meer afhankelijk zijn van voedsel van buiten. Satty bekijkt de
dammen die de inwoners tegen het water gemaakt hebben. Hij zegt dat er vroeger
witte stranden waren die de schoonheid aan het eiland uitmaakten en dat de
vragenlijsten van de regering over hun toestand eerder paniek dan vertrouwen
opleveren. De vraag is of men nog wel op het eiland kan blijven. Het eilandje
Buka vlak bij het grotere Bougainville zou een andere mogelijkheid kunnen zijn.
Sommigen vertrouwen in God, anderen in wetenschappers, maar niemand wil echt
weg.
Twee jaar later bestaan er regeringsplannen om de bevolking
van Taku over te plaatsen naar Bougainville. Endar gaat in gesprek met een
bestuurder en krijgt twee wetenschappers, Scott en John, mee die de toestand op
het eiland nog eens gaan onderzoeken. Ze inspecteren de kust en komen tot de
conclusie dat het beter is om te vertrekken. Telo wil niet weg, Satty denkt dat
het mogelijk is om zijn huis op een hoger gedeelte van het eiland te herbouwen,
een zus van Endar vindt zich te oud om nog te verkassen en Endar zelf wil haar
niet veronrusten met het idee dat de begraafplaats waar hun vader inmiddels
ligt door de zee kan worden overstroomd.
Een dreiging van hoogwater maakt de bevolking bang. Telo
kijkt verdwaasd om zich heen als het water stijgt. Het dringt zelfs de hut
binnen van de zussen van Endar. De school moet worden opgegeven. Als het
lesmateriaal is doorweekt. Endar leest de bijbel, Telo luistert naar de radio.
Vanwege een scheepsstaking kan er geen voedsel hun kant op komen. Telo kiest
eieren voor zijn geld en wil met zijn vrouw mee naar Bougainville. Endar neemt
de toestand gelaten op. Satty geeft de hoop nog niet op.
De beelden zijn prachtig mooi, zoals in het begin van de
documentaire waarin we een visser zien die zingend met zijn roeiboot over de
oceaan naar zijn eiland koerst of de traditionele dansen die uitgevoerd worden door
de bewoners met fraaie hoofdtooien. Het zou interessant zijn een update van de
documentaire te zien en te weten hoe het er op dit moment op Taku voorstaat,
want daar heeft men inmiddels alweer de nodige stormen te verduren gehad.
Hier de trailer op
vimeo met daaronder enige informatie.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten