Poëtische voorstelling ontwikkelt zich van afgemeten tot
zeer sympathiek
Theatergroep Hotel Modern maakt in haar voorstellingen gebruik maakt van een groot aantal kunstzinnige technieken zoals mime en beeldende
kunst, waarbij het theatrale element enigszins op de achtergrond staat. Met
deze kennis in het achterhoofd kan de toeschouwer zich gemakkelijker
overgeven aan de voorstelling Banaan en
oestermes, maar dan nog duurt het even voordat Pauline Kalker, Herman Helle
en Arlène Hoornweg de harten van het publiek veroveren. Pas als de humor zijn
intrede doet, krijgt de voorstelling meer glans en diepte, maar wellicht waren
de voorbereidingen daartoe noodzakelijk om de toeschouwer naar de diepere
betekenissen te voeren en moeten we spreken van een doordachte opbouw van de
voorstelling.
De opening doet denken aan een onbekend bordspel. Op de
verschillende bruine dozen die op het podium staan - dat omgeven wordt door twee wanden met hoog opgestapelde identieke dozen, waarachter de spelers
zich af en toe terugtrekken - worden om beurten voorwerpen geplaatst die
nauwkeurig beschouwd worden in hun onderlinge verhouding. De concentratie is
groot en straalt af op het publiek dat muisstil de verrichtingen van het
drietal volgt. Een aardappel ligt misschien te veel in het oog en krijgt een
helm over zich heen, een tennisbal wordt verscholen onder een groen plantje.
Meteen al wordt het associatievermogen aangesproken. Voorwerpen kunnen ook op
elkaar gestapeld worden. Als Helle daarmee klaar is, krijgt hij applaus en is
de opdracht voltooid en geslaagd.
In een volgende scène komt Helle op met een speelgoedhertje
dat hij met veel liefde toespreekt. Hij wikkelt de poten en zelfs de oren van het
beestje in toiletrollen om zijn zorgzaamheid uit te drukken. Kalkar doet
vervolgens iets vergelijkbaars met een schelp en Hoornweg met een eekhoorntje
dat op een lege Puma schoenendoos staat. Het tuutje van de lange smalle ballon
die Helle eerder heeft opgeblazen, dient om het beestje van de nodige voeding
te voorzien. Vandaar wordt het grotesker met een bloem in een pot pindakaas en
een losse hand die gesteund wordt door alweer een toiletrol, die veel meer
mogelijkheden bieden dat men denkt. Later verbeelden die ook de rolschaatsen
onder een laars, complementair aan een andere laars met een stel oude schaatsen
eronder.
De voorstelling komt echter los door de humor met een fles Famous grouse, waarin vier rozen worden
gestoken die een ander soort whisky verbeelden. De associaties volgen elkaar
daarna in een steeds sneller tempo op. Knap gevonden is het pak Sun en de
Sunlightzeep die een speelgoedkrokodil beschijnen, net als cola en cola light.
Poëtische vergelijkingen zijn er ook tussen een pak Witte Reus met bril en een
zwarte reus die Brillo op zijn hoofd krijgt en nog veel meer, terwijl de grouse
ook nog niet uitgespeeld is en in verband gebracht wordt met eenden en zelfs
wc-eend. Dat leidt weer tot een vermakelijke scène waarin Kalker - in navolging
van Helle die geniet van de whisky - een
bodempje van het engblauwe vocht tot zich dient te nemen, hetgeen haar, ondanks
de verschrikte reactie van Hoornweg, niet eens heel zwaar valt.
Na een heerlijk chaotisch sprookje van Helle - wellicht door
de whisky bedenk ik op ditzelfde moment - wordt de absurde element dat al vanaf
het begin steeds onder de verrichtingen lag, sterker, onder andere door een expositie van
schedels die activiteiten verrichten zoals lezen en dineren met
een bord stenen en een glas vol met as. Helle in zijn onderbroek komt op met een winkelwagen,
verzamelt de schedels en legt er appels voor in de plaats. Nadat het drietal
ratten aan de muur hebben gehangen en Hoornweg een roos uit haar mond heeft
getoverd, gaan we langzaamaan richting de finale die grotesk is en een groots
beeld oplevert dat de voorstelling met terugwerkende kracht een grote sympathie
oplevert (zie foto van Bas Czerwinski).
Met hun originele aanpak waarbij de taal een ondergeschikt
element is, weet Hotel Modern ongetwijfeld overal in deze wereld de harten te
veroveren van mensen die meer willen zien in de hun omringende leefomgeving dan
de geëigende betekenissen. Daarmee voegt deze theatervorm een scheppend element
aan onze wereld toe. In ieder geval kan het publiek, dat een uur lang de
verrichtingen van Kalker, Helle en Hoornweg in de bovenzaal van de Toneelschuur
volgde, met nieuwe inspiratie de donkere dagen voor de kerst in.
Hier
de trailer waarop een groot aantal voorwerpen getoond worden, die in de
voorstelling te zien, al zal men de banaan en het oestermes daarop noch in de
voorstelling vinden.
bijgewerkt om 14:28 uur
bijgewerkt om 14:28 uur
Geen opmerkingen:
Een reactie posten