Mooi verhaal over twee broers die elkaar lang niet hebben
gezien
Met grote blijdschap
vertelt het spannende verhaal van een broer die al vijftien jaar verdwenen is
en zich in de Ardennen blijkt op te houden. Lodewijk Crijns (Eindhoven, 1970) vertelt
dit verhaal, geassisteerd door Kim van Kooten, op boeiende wijze. Omdat ik de
film al eerder zag was het geheim in de kelder niet meer zo opzienbarend meer
voor me, maar desondanks was de ontwikkeling nog steeds zeer de moeite van het
aanzien waard.
Met grote blijdschap
begint met een scène in de Ardennen. Een stel Nederlanders met skiboxen op het
dak rijdt door het winterse landschap en ziet opeens Ad - of voluit Adriaan - langs
de kant van de weg met een tas lopen. Ze keren en proberen hem aan te spreken
maar die kans krijgen ze niet. Ad duikt het diepte in en verdwijnt tussen de
bomen.
José, zoals de vrouw uit de auto heet, belt Luc, die op de
bank ligt met zijn zwangere vriendin Mieke. Meteen gaan Luc en Mieke naar
België. Ze informeren bij de plaatselijke politie en trekken naar de barak waar
Ad mogelijk woont. De ontmoeting in de bosrijke omgeving bij een riviertje stuit
op irritaties van de kant van Ad. Ze besluiten daarop weg te gaan, maar komen
dan Els tegen, een vroegere collega van Luc in een jeugdorkest, die met Ad
woont en hen uitnodigt binnen te komen. Van het een komt het ander. Ze blijven
eten, drinken van de zelfgestookte jenever en blijven slapen.
De volgende ochtend loopt Luc rond op het erf en ontdekt een
geheimzinnige kelder in een schuur, waar de stokerij is gevestigd. Hij besluit
langer te blijven en trekt de bougiekabels uit de motor van zijn auto. Als hij
met Mieke naar de bewoonde wereld is, zogenaamd om de ANWB te bellen, vertelt
hij haar dat hij de auto zelf onklaar heeft te gemaakt om verder onderzoek te
doen. Hij zet Mieke, die niet meer terug wil maar onzeker is of Luc niets met
Els gaat beginnen, op de trein.
Als Ad de hort op is en Els boodschappen gaat doen gaat hij
opnieuw naar de kelder. Hij hoort geluid en schuift zijn autosleutels onder de
deur die meteen worden weggenomen. De volgende nacht lijkt zich toch iets te ontwikkelen
tussen Els en Luc. Els heeft behoefte aan intimiteit die ze van Ad niet echt
krijgt. Luc echter gaat er niet op in en wil weg waarop Els hem vertelt hoe hij
in de kelder komt. Daar blijkt zich een wildeman op te houden, een jongen met
sterk autistische trekken die Thomas heet en niet zomaar de sleutels afstaat. Gewelddadig
optreden van Ad is gewoonlijk nodig om de jongen eronder te houden.
Vervolgens wikkelt het verhaal zich op een boeiende maar ook
jammerlijke wijze af. De broers lijken zich rond de ontsnapping van Thomas te
verbroederen, maar dat is van korte duur. Als Ad Els tegen Luc over Thomas hoort
praten trekt hij zijn conclusies, pakt een tas in en vertrekt, waarmee we weer
terug zijn bij het begin.
De couleur locale is erg mooi, Dutroux achtig zou men kunnen
zeggen. De regen die met bakken uit de lucht valt, voegt toe aan die desolate sfeer.
Helaas zijn de burgerlijke rollen van Luc en Mieke minder overtuigend dan die
van de alternatievelingen Ad en Els, maar die laatste worden ook ingevuld door
rasacteurs en lijken me vanwege een minder onzeker karakter gemakkelijker te spelen.
Misschien is de truttige Noorse trui van Luc zo bedoeld om hem om een lullige uitstraling
te geven.
Helaas kon ik een trailer niet vinden.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten