Welcome, reader! According to Antony Hegarty in this second decade of the new century our future is determined. What will it be? Stays all the same and do we sink away in the mud or is something new coming up? In this blog I try to follow new cultural developments.

Welkom, lezer! Volgens Antony Hegarty leven we in bijzondere tijden. In dit tweede decennium van de eenentwintigste eeuw worden de lijnen uitgezet naar de toekomst. Wat wordt het? Blijft alles zoals het is en zakken we langzaam weg in het moeras van zelfgenoegzaamheid of gloort er ergens iets nieuws aan de horizon? In dit blog volg ik de ontwikkelingen op de voet. Als u op de hoogte wilt blijven, kunt u zich ook aanmelden als volger. Schrijven is een avontuur en bloggen is dat zeker. Met vriendelijke groet, Rein Swart.

Laat ik zeggen dat literaire kritiek voor mij geen kritiek is, zolang zij geen kritiek is op het leven zelf. Rudy Cornets de Groot.

Do not go gentle into that good night, Old age should burn and rage at close of day; Rage, rage against the dying of the light. Dylan Thomas.

Het is juist de roman die laat zien dat het leven geen roman is. Bas Heijne.

In het begin was het Woord, het Woord was bij God en het Woord was God. Johannes.



woensdag 27 december 2017

Recensie: De dame met de camelia’s (1848), Alexandre Dumas jr.


Een hoer is en blijft een hoer

De dame met de camelia’s, geschreven door Alexandre Dumas junior (1824 – 1895), is gebaseerd op een jeugdliefde van hem met de courtisane Marie Duplessis die in de roman optreedt onder de naam Marguerithe Gautier. Zij is een cultureel ontwikkelde vrouw die zich in Parijs in ruil voor de liefde door rijke heren liet onderhouden en in de loges van de theaters altijd omringd is camelia’s, tot ze een man tegenkomt die haar zo goed bevalt dat ze met hem verder door het leven wil gaan. De omstandigheden in die tijd bemoeilijkten echter een ongedwongen liefdesverhouding. Marguerithe die al nooit zo sterk van gezondheid was, gaat na een half jaar ten onder aan de problemen die ze in de nieuwe liefdesverhouding tegenkomt.

Dumas bouwt het, volgens hem echt gebeurde verhaal, op in een raamwerk, waarin de verteller van het verhaal een ontmoeting heeft met hoofdpersoon Armand Duval - die ongetwijfeld niet toevallig dezelfde initialen als de schrijver heeft - na een veiling van de spullen van de overleden courtisane Gautier, die in die tijd een maintenee werd genoemd. De verteller is, vanwege een zwak voor lichte vrouwen, al eens in het huis van Gautier geweest om al haar spullen te bekijken. Hij heeft haar zelfs wel eens op straat gezien, weet ook dat ze kuurde en dat ze onderhouden werd door een hertog. Hij koopt op de veiling voor veel geld een boek dat de titel Manon Lescaut draagt. Daarin staat een opdracht geschreven van een zekere Armand Duval die zich niet veel later aandient. Hij heeft van de veilingmeester gehoord dat de verteller het boek gekocht heeft en wil het graag weer terug hebben. De verteller vindt dat geen enkel probleem, temeer omdat hij hoort hoeveel Duval van Gautier gehouden heeft.

Er ontwikkelt zich een relatie tussen de twee mannen die naar het graf van Gautier voert en zelfs tot een herbegrafenis leidt, omdat Duval die op reis is geweest, zijn geliefde, nog eenmaal wil zien. De confrontatie met het lijk leidt tot een zenuwaanval bij Duval, waarop hij in geuren en kleuren uit de doeken doet hoe de relatie tussen hem en de twintigjarige Gautier zich heeft ontwikkeld. Het relaas duurt tot aan het eind van de roman, waarna nog een serie brieven volgen die Gautier op haar sterfbed geschreven heeft en die inzicht geven in het grote verlangen naar liefde dat ze koesterde maar dat niet te verwezenlijken was.

De nogal ingewikkelde en drakerig beschreven verhouding tussen Duval en Gautier begon met veel argwaan van de kant van Duval over de motieven van Gautier, die gewend was om zich door rijke heren te laten onderhouden. Hij gaat ervan uit dat liefde een seizoensartikel is, maar Gautier wil dat hij vertrouwen in haar heeft, onderworpen is en discreet. Duval laat zich adviseren door Prudence, een collega van Gautier die zelf ook aan haar verdient. Het aangaan van de relatie brengt hem ertoe plaats te nemen achter de speeltafel maar daar kan hij nooit genoeg verdienen om aan alle materiële verlangens van Gautier te voldoen. Wanhoop en achterdocht wisselen elkaar in het verhaal af. Een erfenis van zijn familie moet een oplossing bieden, maar zijn vader steekt daar een stokje voor met een beroep op het huwelijk van zijn eerbare dochter dat niet in gevaar mag komen door het wilde leven van zijn zoon. Hij praat in op Gautier, die daarop afziet van een relatie met Duval maar daarbij wel haar gezondheid opoffert.  

De dame met de camelia’s werd geschreven door de zoon van de schrijver met de gelijknamige naam die we onder andere kennen van De drie musketiers. De bovengenoemde roman werd vertaald door C.J. Kelk en de illustraties waren van C.A.B.. Bantzinger.

Hier een blog van Geri Meftah over de roman met enige achtergrondinformatie, onder andere over het feit dat het verhaal is gebruikt als materiaal voor de opera La traviata van Verdi en er is zelfs een foto van een camelia.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten