Terugblik op een bijzonder mens
Willem Ekkel was de tweelingbroer van Daan. Zij kwamen uit
de Achterhoek naar Amsterdam en maakten in de jaren tachtig furore met het
televisieprogramma Jonge Helden,
waarin ze de lethargie onder jongeren in de jaren tachtig met veel humor probeerden
te doorbreken. Fraai is een filmpje waarin ze jongeren vragen hoeveel geld ze
op zak hebben, waardoor we een onmiddellijk inzicht krijgen in de leefsituatie
van hun leeftijdsgenoten. Na een aantal jaren was de formule uitgewerkt en
gingen ze ieder hun eigen weg, waarbij Willem de meeste ambitie vertoonde. Ze deden
ook nog wel het nodige samen, zoals het radioprogramma Ekkel horizontaal. De hersentumor van Willem maakte in 2002 een
eind aan het verbond tussen de broers, die toen zesendertig jaar oud waren.
Veertien jaar later blikt Maren Leurdijk samen met
nabestaanden terug op het bijzondere stel. Hun manier van televisie maken is
nog steeds heel fris en spontaan en geeft een tintelend gevoel. Hilarisch is het
eerste filmpje waarin Willem, die tegenover de universiteit woont waar hij
studeert, na de invoering van de OV studentenkaart extra vroeg van huis gaat en
alle middelen van openbaar vervoer gebruikt om de kosten van zijn kaart eruit
te krijgen.
VPRO programmamaker Frank Wiering spoorde de jongens op, die
in die tijd klusten en tijdens hun programma niet anders waren dan gewoonlijk.
Hun moeder Prema zegt dat Willem bazig was en dat Daan ijverig zijn bevelen opvolgde.
Na een half jaar nam Wim Schepens de rol over van Wiering. Hij spreekt over
natuurtalenten met flair, die elkaar in hun programma vaak op vrolijke wijze begroetten.
‘Hé. Willem, hé Daan.’ Ze waren nooit onbeleefd, maar wel eigenzinnig. Dat
hadden ze ongetwijfeld van hun vader die dichter was en hun moeder die bij de Bhagwan
beweging ging. Na de scheiding nam Prema de jongens in huis maar omdat ze
lastig waren, gingen ze daarna terug naar hun vader die twee huisjes op zijn
erf zetten waarin ze hun gang konden gaan. Carly Wijs, de vriendin van Willem,
zegt dat ze heel erg op elkaar leken maar in hun denken heel verschillend
waren. Daan vertelt dat ze geen eeneiige maar een twee-eiige tweeling waren
maar wel met één moederkoek. Zijn vader zat na de geboorte van Willem al
beneden met de dokter aan de wijn toen Daan kwam die dan ook altijd het idee hield
dat men hem niet zag.
Rogier Proper die de leiding had over Ekkel horizontaal zegt dat ze niet met maar ook zonder elkaar
konden, maar na zijn eerste hersenoperatie toonde Willem veel meer waardering
voor Daan. Willem voelde zich verlicht, al kan zijn vader niets met dat begrip.
Daan vertelt dat Willem zich intens met yoga en meditatie bezig hield. Op het
eind wilde hij nog een kind. Loeloe, die één jaar was, toen hij stierf, lijkt
sterk op Willem zegt Daan. Wijs bezocht hem op zijn sterfbed en zong een oud
Schots liedje voor hem. Zijn vrouw Lot Portier
en zijn moeder Prema deden de stervensbegeleiding. Daan ging eerst nog een
hapje eten toen hij hoorde dat zijn broer gestorven was. De uitvaart was
bijzonder, zegt zijn vader. De sfeer was heel licht. Voor de crematie legde
Daan nog eens zijn hand op het hoofd van zijn broer die in doeken gewikkeld
was.
Fraai is de epiloog van Daan
die inmiddels veel bedachtzamer is en met het spelen op de mondharmonica en met
het beeldhouwen van het mannelijk en vrouwelijk geslacht het gemis aan Willem probeert
te verwerken. Hij is bijna vijftig en hoeft niet zoveel meer. Het leven gaat
snel genoeg. Hij zit in een woonwagen en roept naar buiten als hij iets wenst,
zoals kippengaas. Het moet al gek gaan als die wens dan niet verhoord wordt.
Hier de site
van Marten Leurdijk met daarop een trailer onder het kopje Jonge Held.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten