Authentiek drama over twee schoffies die langzaam uit elkaar
drijven
De eerste lange speelfilm van Clio Barnard mag er wezen. The selfish giant is een
hartverscheurend sociaal drama en komt binnen als een bom. In de traditie van
Ken Loach speelt het verhaal zich af in het noorden van Engeland, waar het
leven armoedig en de mensen verbitterd zijn. De kans is groot dat de kinderen
op het verkeerde pad terecht komen en daar weer de gevolgen van dragen, al gaat
dat bij Barnard ook gepaard met loutering.
De twee hoofdpersonen Arbor en Swifty, fraai gespeeld door
Conner Chapman en Shaun Thomas, komen uit gezinnen in Bradford in Yorkshire
waar de chaos groot is. De moeder van Arbor heeft een groot hart en probeert in
haar eentje tevergeefs haar zoons in de goede richting te krijgen, de vader van
Swifty loopt de hele dag te schelden en verkoopt de meubelen om de schulden te
voldoen. Arbor en Swifty rijden op het paard Tommy van de lokale ijzerhandelaar
Kitten in de nacht door de buurt. Ze zijn getuige van een koperdiefstal en
weten de kabels met het koper te bemachtigen. Ze gaan ermee naar Kitten die
nijdig is dat ze op Tommy hebben gereden, maar hen wel betaalt voor de
geleverde kabels met koper erin.
Hoewel de dertienjarige Arbor op de middelbare school pillen
krijgt toegediend om hem rustig te houden, is zijn onrust te groot om hem op
school te houden. Het geld dat hij van Kitten gekregen vergroot zijn honger om
zelf schroot te gaan verzamelen. Eerst doen ze dat nog met een buggy, maar al
gauw bietst Arbor Tommy van Kitten en krijgt zijn vriend Swifty mee, die gek is
op paarden. Eerder al zagen de jongens een race tussen Diesel, het drafpaard
van Kitten en een ander paard, waarbij de auto’s van de volgers zich op gevaarlijke
wijze tussen de paarden met sulky bevonden. Omdat Swifty zo goed met paarden
is, krijgt hij van Kitten de opdracht om de verzorger van Diesel te worden.
The selfish giant gaat,
anders dan de titel doet vermoeden, op de eerste plaats over de relatie tussen
de twee jongens die bij elkaar in de klas zitten, maar toch langzaam uit elkaar
drijven. De gevoeliger Swifty moet steeds minder hebben van Arbor die zo’n
beetje over lijken gaat om rijk te worden. Het feit dat Swifty met het verdiende
geld zijn moeder kan helpen om de schulden te betalen, maakt dat hij zich laat
overhalen door Arbor om mee te doen, maar als Arbor zelfs hoogspanningsmasten
wil slopen wordt het Swifty te gortig. Desondanks gaat hij toch mee met Arbor
en moet dat met de dood bekopen.
Fraai zijn de beelden van de energiecentrale in de mist en
in de ochtendschemering met prachtige kleuren. Het toont als het ware de
schrijnende tegenstelling tussen de schoonheid van de natuur en de industriële
activiteit van de mens, romantiek versus verstand, de oorspronkelijke staat
versus het resultaat van menselijk handelen. Barnard prent ons deze
tegenstelling zonder woorden in en maakt ons daarmee nog meer bewust van ons
falen om in harmonie met de natuur te leven.
The selfish giant
is geïnspireerd op het gelijknamige korte verhaal van Oscar Wilde in zijn
bundel voor kinderen met de titel The
happy prince and other stories (1888).
Hier
de trailer.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten