Welcome, reader! According to Antony Hegarty in this second decade of the new century our future is determined. What will it be? Stays all the same and do we sink away in the mud or is something new coming up? In this blog I try to follow new cultural developments.

Welkom, lezer! Volgens Antony Hegarty leven we in bijzondere tijden. In dit tweede decennium van de eenentwintigste eeuw worden de lijnen uitgezet naar de toekomst. Wat wordt het? Blijft alles zoals het is en zakken we langzaam weg in het moeras van zelfgenoegzaamheid of gloort er ergens iets nieuws aan de horizon? In dit blog volg ik de ontwikkelingen op de voet. Als u op de hoogte wilt blijven, kunt u zich ook aanmelden als volger. Schrijven is een avontuur en bloggen is dat zeker. Met vriendelijke groet, Rein Swart.

Laat ik zeggen dat literaire kritiek voor mij geen kritiek is, zolang zij geen kritiek is op het leven zelf. Rudy Cornets de Groot.

Do not go gentle into that good night, Old age should burn and rage at close of day; Rage, rage against the dying of the light. Dylan Thomas.

Het is juist de roman die laat zien dat het leven geen roman is. Bas Heijne.

In het begin was het Woord, het Woord was bij God en het Woord was God. Johannes.



maandag 25 juli 2016

Domino effect (2014), documentaire van Elwira Niewiera en Pjotr Rosolowski


Liefde in een land in verval

Domino effect vertelt het verhaal van een liefde tussen een oudere minister van Sport en een zangeres in de hoofdstad Soechoemi in Abchazië, die bemoeilijkt wordt door hun verschillende afkomst. Hoewel die zelfs nog een overeenkomstige achtergrond in de Sovjet-Unie heeft, blijken de culturele verschillen tussen Rusland, waar zangeres Natasja vandaan komt en Abchazië waar ze met Rafael Ampar is getrouwd en is gaan wonen, blijken dermate groot dat Natasja zich in toenemende mate ongelukkig voelt.

Fraai zijn de beelden in het begin waarin Natasja nog energiek een jeugdige zangeres begeleidt die een bekend Italiaans lied zingt, dat aan het begin van de trailer te horen is. Natasja vertelt het meisje over haar eigen ervaringen tijdens een zangwedstrijd in Italië. Aan het strand van de Zwarte Zee denken Rafael en Natasja na over de naam van hun kind. Natasja heeft al een dochter Aljona uit een eerder huwelijk. Dit schoolmeisje woont in Moskou en komt in de zomer op bezoek. Op het moment dat Rafael het meisje de taal probeert te leren is er nog weinig aan de hand, maar al gauw klaagt de zwangere Natasja over de achterstelling die zij als Russische ervaart. Tijdens een feest is een dorp heeft Rafael het zeer naar zijn zin, terwijl Natasja binnen zit bij zijn familie, omdat ze vergeten is iets mee te brengen, iets waarvan ze niet op de hoogte was. Het is dan ook niet vreemd dat ze de familie niet erg hartelijk vindt. Als ze tegen Rafael klaagt dat niemand zich voor haar openstelt, speelt hij de bal terug door op te merken dat zij zich moet openstellen. De onvrede van Natasja zien we geprojecteerd in de weinig zachtzinnige manier waarop Aljona met de kat omgaat. Ze geeft het beest geen enkele ruimte en legt het zwaar haar wil op.

De verwijdering tussen Rafael en Natasja wordt alleen maar groter als Rafael bezig is met de voorbereiding van de wereldkampioenschappen domino. Men hoopt dat er veel landen zullen komen, want dat kan de status van Abchazië verhogen. Er zijn beelden van de stadstour die de gedelegeerden maken, een heuse parade waarbij men bordjes met daarop de namen van de landen meevoert en een openingstoespraak door Rafael. Als iedereen in de zaal zit waar de kampioenschappen gehouden worden, valt opeens het licht uit. De leiding gebiedt de spelers nergens aan te zitten, maar tekenend voor de toestand in het land is het wel. Als Natasja weg wil, in ieder geval om in Moskou te bevallen, heeft Rafael geen weerwoord en koopt een kaartje voor haar. Het is tekenend voor de diepe kloof die de twee van elkaar scheidt. Zelfs Aljona kan met een fraaie toespraak tijdens het eten over standvastigheid en geduld de liefde niet lijmen.

Domino effect vertelt veel over de toestand in de deelstaat die zich in de negentiger jaren van Georgië afscheidde, maar alleen nog door Rusland wordt erkend. Het valt niet mee om daar minister van Sport te zijn. Tekenend zijn de beelden van Rafael die bij een selectie van mannelijke turners is die nauwelijks een radslag kunnen maken en anders zeggen de beelden van vervallen appartementen wel genoeg. Rafael zegt nogal moedeloos dat Abchazië een kleine speler is dat weinig in de melk te brokkelen heeft bij Rusland. Desondanks is er toch nog hoop voor zijn relatie. Het blijkt dat een mens daar toch nog wel wat aan kan doen, zelfs al kan men niet zo goed over gevoelens praten.

Hier de Engelse trailer.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten