Een bekentenis zegt meer dan een DNA test
De lange documentaire The
Central Park Five gaat over de mishandeling en verkrachting van een jonge blanke
vrouw in het voorjaar van 1989 in Central Park, New York en de veroordeling van
vijf zwarte onschuldige tieners hiervoor. Nadat ze jarenlang zaten opgesloten
werden ze tenslotte gerehabiliteerd. De politie en justitie boden nog nooit hun
excuses aan. Een zwarte historicus schaamt zich voor zijn land.
Vier van de vijf daders blikken voor de camera terug. Antron wilde niet in beeld, maar is alleen met zijn stem te horen. Journalist
Jim Dwyer van de New York Times analyseert de zaak en zegt dat hij meteen
sceptischer had moeten zijn. De tieners uit Harlem waren afleiders in een tijd
van veel geweld voortkomend uit sociale ongelijkheid.
Ken en Sarah Burns en David McMahon vertellen uitgebreid het
hele verhaal van de gebeurtenissen op 20 april 1989, de dag dat Tricia Meili,
die in Central Park aan het joggen was, zwaar toegetakeld gevonden werd. Antron,
Kevin en Raymond werden opgepakt en tot na lange verhoren tot bekentenissen gedwongen.
Een sociaal psycholoog zegt dat men op een gegeven moment toegeeft om er van af
te zijn, om eindelijk met rust gelaten te worden. Niet veel later werden ook
Yussef en Korey opgepakt.
We zien vier van de jongens hun bekentenissen uitspreken.
Die van Kevin is er niet bij, omdat zijn moeder weigerde dat haar zoon die
uitsprak. Het is ongelooflijk de jongens te horen reproduceren wat hen eerder
in de mond is gelegd. Een verdediger zegt dat de jongens en hun ouders snel geïntimideerd
werden door politie en justitie en daardoor niet de tijd hadden om hun eigen
plan te trekken. De jongens hielden in ieder geval wel vol dat ze zelf
onschuldig waren en dat de anderen het misdrijf verrichtten. In de gevangenis hielden
ze wijselijk daarover hun mond tegen elkaar.
De toenmalige burgemeester Ed Koch was blij dat de daders
gepakt waren. Hij sprak van monsters die met wilding het leven in het heilige park onmogelijk maakten. Donald
Trump begon een actie om de doodstraf weer ingevoerd te krijgen. Omdat het op
de vrouw gevonden DNA niet van de jongens was, bedacht jusitie een zesde dader.
Serieverkrachter Matias Reyes werd opgepakt en hoewel zijn DNA wel matchte, werd
dit genegeerd vanuit het idee dat een bekentenis sterker is dan DNA.
In juni 1999 worden de eerste processen gevoerd tegen Antron,
Yussef en Raymond. Tricia Meili komt ook, kan zich niets herinneren, maar roept
als wandelend wrak medelijden op. De jury verklaart de jongens schuldig om er,
net als Pilatus, vanaf te zijn. De jongens krijgen vijf tot tien jaar cel. In
december krijgen ook de twee anderen, Kevin en Korey, hun straf. Aanklaagster
Elisabeth Lederer is tevreden. The system had passed, merkt Jim Dwyer op.
De jongens hebben een moeilijke tijd in de gevangenis,
Antron ook nog eens omdat zijn vader hem niet steunde. Met studie sloegen ze
zich door de jaren heen. Kevin werd een voorwaardelijke vrijheid aangeboden als
hij wilde bekennen, maar hij weigerde. Na zeven jaar kwamen vier jongens voorwaardelijk
vrij. Antron werd vuilnisman in Maryland, Raymond belandde in de drugswereld,
waarop hij weer in de cel terecht kwam. Korey die de langste straf had gekregen,
kreeg in de gevangenis ruzie met Matias Reyes, die tegen andere gevangenen
beweerde dat Korey vast zat voor een delict dat hijzelf had begaan.
Heropening van de zaak leidde vlak voor kerst 2002 tot het
herroepen van het vonnis. De politie ontkende echter dat ze fouten had gemaakt.
Ook de pers bood geen verontschuldigingen aan, zegt Dwyer, terwijl de vijf onschuldige
jongens toch zwaar hebben moeten bloeden voor iets dat ze nooit deden en
waarmee ze nog dagelijks worstelden.
Tricia Meili liep in 1995 weer de marathon van New York en
schreef in 2003 een boek over de zaak onder de titel I am the central park jogger. In dat zelfde jaar spanden de jongens
een proces aan tegen de staat dat tot aan 2012 nog niet was opgelost. Ik lees
op Wikipedia dat er op 5 september j.l. een schikking met de jongens is
getroffen.
Hier
de trailer op IMDb.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten