Slechte samenwerking tussen gemeente en woningbouwvereniging
dupeert dorpsbewoners
Aan de Middenweg in Finsterwolde is het niet pluis. In die
Oost-Groningse straat is van alles mis. Burgemeester Pieter Smit is de
burenruzies beu, vervuiling en de vereenzaming zat en organiseert een Eigen kracht conferentie, een vorm van
hulp die ik leerde kennen in een boek van Willem de Jong over kinderen met opvoedproblemen, om de problemen op te lossen. Smit stuurt brieven aan
de bewoners van de Middenweg en omgeving, waarin hij melding maakt van de
procedure om samen eens met elkaar om de tafel te gaan zitten. Een onafhankelijk
coördinator van de organisatie Eigen
kracht komt vooraf de klachten peilen.
Marlou van den Berge loopt met de sympathieke Jan Drewes mee,
waardoor we meteen de straatbevolking een beetje leren kennen. Hij praat met
een bewoonster die niet weet waar de brief over gaat, al ligt er wel veel
rommel op straat. De mensen van woning nr. 11, Alcatraz genoemd, hebben zich
achter muren en met cameratoezicht afgezonderd na ruzie met de anderen. Een buurman
die rugproblemen heeft en zelf wat klust, zegt met een kwaaie blik in zijn ogen
dat hij ze weg wil schieten. De flatjes voor jongeren bevinden zich in
verpauperde staat. Marcel, de werkloze zoon van een van de bewoners, is hondenbezitter
en heroïnegebruiker en vertelt dat zijn buurman zijn afval gewoon naar beneden
gooit. Op nr. 8 woont een vereenzaamde vrouw in een krot die geen contact meer met
de buurt maakt. Drewes belt bij haar aan maar wordt niet opengedaan. Dan gaat
hij maar naar Smit voor een terugkoppeling. Zorgcoördinator Adri is bij het
gesprek aanwezig en zegt dat de bewoonster van nr. 8 al twintig jaar geen
mensen van de woningbouwvereniging Acantus toelaat en dat hij haar niet kan
dwingen.
Tijdens de conferentie horen we dat de bewoners een plan
willen voor de flats. Adrie zegt dat dit eraan komt en dat ze nog even geduld
moeten hebben. Hij wil ook contact leggen met de mevrouw van nr. 8. De politie
kan weinig doen tegen nr. 11. De mensen in de zaal pruimen hen niet meer en
presenteren hun eigen plan om de vervuiling tekeer te gaan. Jan Drewes meldt
nogal onverwacht en tot verbazing van de bewoners dat zijn taak erop zit.
Een straatbewoonster vreest na afloop dat ze aan het lijntje
gehouden worden. Ze verwijderen de rommel dumpen die in een door de gemeente
geplaatste container. Ze schrijven een brief aan de vrouw van nr. 8 om hun
zorgen mee te delen en Acantus toe te laten. Vervolgens gaan ze naar een
informatieavond van Acantus, die vreemd genoeg verstek liet gaan bij de
conferentie. De directeur wordt het vuur aan de schenen gelegd. Een paar bewoonsters
hebben daarna nog een gesprek gehad met de mevrouw van nr. 8, die zich aangevallen
voelde. Adrie is ook binnen geweest en zegt dat het daar redelijk schoon oogde.
Twee maanden later zit Marcel nog steeds met zijn honden in
een krot. Over sloop, nodig om een oprotpremie te incasseren, heeft hij nog
niets gehoord. Acantus legde de dakpannen goed op het huis van nr. 8. De
bewoners gaan nog eens naar het gemeentehuis om te overleggen met de burgemeester
en de zorgmanager van Acantus. Tijdens een nagesprek denken veel vrouwen uit de
straat dat ze aan het lijntje worden gehouden. Marcel daarentegen bezichtigt
een nieuwe woning. Het lijkt me vooral de slechte samenwerking tussen gemeente
en de lakse woningbouwvereniging die de bewoners dupeert. Wellicht kunnen die nog eens
een onderlinge conferentie houden.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten