Naargeestig drama over een wanhopige moeder
‘We need to talk about Kevin,’ mailt Eva Khatchadourian, de
moeder van Kevin aan haar man Franklin. Ze is dan op haar werk in een
reisbureau en voorvoelt dat het niet goed gaat. Ze is echter net te laat. Ze zal
haar man nooit levend meer kunnen bereiken en het schoolschuttersdrama dat we zo goed
kennen van het nieuws over Amerikaanse middelbare scholen is al volop bezig.
In de film zijn we getuige van de chaos die dit in het hoofd
van Eva veroorzaakt. Het drama wordt in de signaalkleur rood scherp in beeld
gebracht. Eva is in een droom bij een massaal tomatengevecht betrokken en met
die kleur wordt ook het huis beklad waarin Eva met haar man Franklin en hun
twee kinderen Kevin en Celia woonde. Het is aangrijpend hoe Eva, boos
aangestaard door buurtbewoners, de verf van de muren probeert te schuren en de
ramen probeert schoon te maken. De beelden tuimelen door elkaar heen tot we
langzamerhand meer greep krijgen en een overzicht van hetgeen er in het gezin
aan de hand was.
Het begint met de huilbaby en de moeite die het Eva kost om
daarmee om te gaan. Ze wordt ook gevoelig voor andere geluiden, zoals een
drilboor die ze op straat hoort. Die werkt zo verlammend dat ze niet eens
verder kan lopen met de kinderwagen. Ze heeft een en ander gelezen over autisme
en gaat een bal met de peuter Kevin over rollen. Hij rolt de bal niet terug,
maar soms opeens weer wel. De arts die Eva raadpleegt zegt dat Kevin niet het
stereotype gedrag van een autist vertoont. Het is jammer dat Eva zich daarmee
tevreden stelt, want nadere hulp had veel problemen kunnen voorkomen.
Eva trekt zich de opvoedingsproblemen persoonlijk aan. Haar
man Franklin bevestigt haar daarin, te meer omdat Kevin tegen hem wel normaal
doet. Toch is Franklin de beroerdste niet. Hij doet zijn best om de toestand te
normaliseren. Het gezin verhuist naar een groter huis en Eva neemt een baantje
in een reisbureau. Helaas krijgt ze weinig steun van collega’s, die haar maar
een vreemde eend in de bijt vinden.
De relatie tussen haar en Kevin verslechtert als hij de
kleuterfase ontgroeid is en moedwillig de landkaarten die ze in haar kamer
heeft opgehangen met verf besmeurt. Het wordt erger als hij in zijn broek heeft
gepoept om zijn moeder dwars te zitten. Hij maakt een hatelijke opmerking nadat
ze zijn luier heeft verschoond. Zij gooit hem op de grond en daarbij breekt hij
een arm. Als Kevin met zijn arm in het gips uit het ziekenhuis komt, laat hij
zich tegen zijn vader niet uit over de oorzaak en ook Eva houdt haar mond
dicht.
De enige keer dat Kevin warmte bij zijn moeder zoekt is als
hij ziek is en zij hem voorleest uit Robin Hood, maar als zijn vader een pijl
en boog voor hem koopt, is hij weer net zo onaardig tegen zijn moeder als
eerder. De toestand loopt verder uit de hand als Kevin er een zusje bij krijgt
en haar op allerlei manieren het leven zuur maakt. Alsof het niet genoeg is viert
hij tenslotte zijn onlust bot op zijn schoolgenoten.
De film is gemaakt naar het gelijknamige boek van Lionel
Shriver dat als een brievenboek is geschreven door Eva aan haar man. Het zou handelen
over het aangeboren kwaad dat in een mens kan schuilen. De gemene blik van
Kevin in de film doet zoiets vermoeden, maar overtuigt niet. Dat is anders met
de bezorgdheid van de moeder, die zich verantwoordelijk voelt voor haar zoon en
vreest dat zijn uitvallen met haar onzekerheid te maken hebben.
Hier
de trailer.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten