Voetbal hoort in een vereniging en niet in een bedrijf
De aankondiging dat Tegenlicht een kijkje ging nemen bij het
moderne profvoetbal, zette me aan het denken over clubliefde die door het
transfercircus niet gemakkelijk wordt gemaakt. Hoe kan men houden van een club
waarin spelers als bladeren van een boom per seizoen wisselen? Daarbij komt nog
dat rijke clubs steeds rijker worden en dat de meeste clubs de kruimels mogen
oprapen. Ik zou ervoor pleiten in ieder geval de oude transfer regels te
herstellen en het vele geld dat in de voetbalwereld omgaat, eerlijker te
verdelen.
De uitzending van Tegenlicht ging echter niet over
individuele spelers, maar om clubs die door investeerders worden opgekocht.
Vooral in Engeland weten geldschieters de clubs te vinden. Er was een verhaal
om een tweede divisie club op te kopen, daarin te investeren, zodat die
kampioen wordt en de investeerder kan mee genieten van de vele televisietijd die
ze dan toebedeeld kregen. Meeliften op het succes zogezegd.
De supporters van Manchester United kregen te maken met investeerder
Glacer. Ze demonstreerden tegen de hoge prijzen van de seizoenskaarten en het gevaar
van schulden die door Glazer voor lief genomen werden. Toen ze nul op rekest kregen,
richtten ze zelf een club op, het coöperatieve FC United of Manchester, dat in de derde divisie is begonnen. Ze
spelen nu nog elders maar zijn bezig met de bouw van een eigen stadion in de
wijk Moston, gefinancierd met geld dat ze samen bijeen hebben gebracht. De
supporters zingen luidkeels dat ze niet meer voor Sky Sports spelen - en zingen.
De onderlinge solidariteit is
groot. Dat moet ook wel nodig zijn vanwege de pijn die het doet om niet
meer op Old Trafford te staan. Rise with your class, not from it, hoorde ik. Het
kwam uit de kelders van de oude arbeidersklasse en het is weer springlevend. Voetbal
heeft een sociale, verbroederende functie in de maatschappij als het goed is. Het
idee dat men het leven ook zelf kan organiseren, kan zich in deze verpauperde
streek wellicht ook op andere levensterreinen voltrekken.
David Conn, sportjournalist van The Guardian, zegt dat geld
steeds belangrijker wordt in het voetbal, dat steeds meer een bedrijf wordt en
minder een vereniging van mensen met dezelfde idealen. Door schulden van de
investeerder kon Coventry niet meer in het eigen stadion spelen en Cardiff,
nota bene de Bluebirds genoemd, moest van blauwe shirts in rode gaan spelen,
omdat het publiek in Azië die kleur aantrekkelijker vindt. Tijdens een
wedstrijd tussen de twee demonstreerden beide supportersverenigingen tegen het
keurslijf waarin ze geperst worden. In Portsmouth namen de supporters de club
over na de zoveelste debacle met buitenlandse investeerders. De voorzitter
werkte samen met Supporters Direct,
een initiatief van FC United of Manchester, om clubs te begeleiden naar
zelfstandigheid. Het gaat hem vooral om de jeugd, dat die straks nog een honk
heeft om samen te komen. Door aanhoudende druk op de voetbalbond speelt
Coventry inmiddels weer in het eigen stadion.
In Duitsland kan deze situatie niet ontstaan omdat de
supporters daar wettelijk een meerderheidsbelang in de club moeten hebben. In Nederland
dreigt een vergelijkbare toestand als in Engeland met de overname van ADO door
een Chinese investeerder. Vitesse is al langer afhankelijk is van de luimen van
de geldschieter. Sportjournalist Marcel van Roosmalen zegt dat de sfeer
navenant gekelderd is. De protestacties in Arnhem duren voort (zie foto).
Hier
meer informatie op de site van Tegenlicht, ook over de meet ups in Pakhuis de Zwijger
en elders. Was benieuwd wat een bedrijfsleider van Ajax daarop te zeggen had, maar zie nu dat zijn naam niet meer voorkomt bij de genodigden. Dat sluit niet uit dat het een warm avondje zal worden. Te volgen via een live stream.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten