Al te opgelegde confrontatie tussen schoonheid en lelijkheid
De acteerprestatie van Halina Reijn in Blind, die ik hiervoor besprak, deed me verlangen naar meer van deze actrice. Helaas was de
kwaliteit van Isabelle veel minder
dan Blind, niet omdat Halina Reijn
minder goed speelt, maar omdat de film minder geloofwaardig is.
Het sterkst is misschien nog het begin. Een Belgische schoolklas
wandelt onder leiding van hun vrijgezelle meester Bernard in de buurt van hun
dorp door de Ardennen. Meester heeft een camera in de hand en ziet opeens een knappe
blote vrouw die ligt te zonnebaden. Hij laat de kinderen voorgaan en kijkt nog
eens goed. De vrouw ligt zelfs in de zon te masturberen. Hij neemt foto’s van
haar en kan haar niet zo gemakkelijk meer uit zijn hoofd zetten. Als hij hoort
dat een beroemde Nederlandse filmactrice Isabelle Bos verdwenen is, legt hij
een verband met de vrouw die hij geschoten heeft. Hij gaat op onderzoek uit en
komt zo bij Jeanne de mismaakte hulp van de kroegbaas, die in haar vrije tijd
schildert, maar veel resultaat heeft zijn speurtocht aanvankelijk niet.
Daartussen door wordt een en ander uitgelegd over de
ontvoering van Isabelle door Jeanne. Ze had de knappe filmster, die met haar moeder
en haar vriend in een vakantiehuisje in het dorp zit, al in het vizier. Ze wil haar
graag wil schilderen. Niet alleen haar schoonheid maar ook het verval daarvan.
Ze staat met haar hond, een Rotweiler, schat ik, bij de vijver waarin Isabelle
een duik heeft genomen en laat de hond op haar los. Isabelle moet wel mee naar
haar huis waar ze, als ze niet hoeft te poseren, wordt opgesloten in de kelder.
Een tijdlang gebeurt er weinig in de film, behalve dat
Isabelle behoorlijk vermagert. Zodanig dat ze ijlt. Het is dan ook
ongeloofwaardig dat ze daarna met Jeanne weer een intensieve discussie kan voeren
over de betrekkelijkheid van schoonheid, die voor haar ook een last is, omdat
men haar niet ziet zoals ze zelf is. Jeanne lijkt daardoor te ontdooien. Er
ontstaat daardoor enige toenadering tussen de twee vrouwen, maar vanwege haar
negatieve zelfbeeld kan Jeanne zich toch niet aan zelfvernietiging onttrekken.
De thematiek ligt er helaas te dik op. Fysieke schoonheid en
lelijkheid die de confrontatie met elkaar aan gaan, maar die daaronder dezelfde
soort pijn verbergen. Jeanne raakte al jong haar moeder kwijt. Nadat haar vader
zich had opgehangen kwam ze in een vreselijk internaat terecht, hetgeen later veel
sociale angst opriep. Isabelle verloor haar vader tijdens een auto ongeluk en
werd misbruikt, waardoor ze op dat moment geen vriendjes meer wil.
Het is ongeloofwaardig dat Bernard, die Isabelle op het eind
toch weet te bevrijden, haar niet meteen meeneemt uit het huis van Jeanne, maar
de vrouwen eerst nog een robbertje met elkaar laat vechten. Wat deed die schoolmeester
in die tijd? vroeg ik me af. Als Isabelle buiten komt en flauw valt, bekijkt
hij haar naaktheid nog eens goed, maar als Isabelle vervolgens bij komt, loopt
hij van haar weg, die schuwe man.
Het is grappig dat Ivo ten Hove, de regisseur met wie Halina
Reijn veel werkte, het laatste woord heeft. Hij laat weten dat Isabelle met
haar filmcarrière gestopt is en dat ze blijkbaar met een boek bezig is.
Isabelle werd
verfilmd naar het gelijknamige boek van Tessa de Loo en Marieke van der Pol
schreef het scenario. Hier
de trailer.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten