Ware liefde is blind
In het begin van Blind
komt Tamar van den Dop zelf even in beeld als het dienstmeisje van de oude
moeder die in het vervallen landhuis is gebeten door haar zoon Ruben, die blind
is en zich gedraagt als een wilde. Het dienstmeisje vlucht en verder zien we
haar niet meer. Ze had al haar tijd waarschijnlijk nodig om de werkzaamheden te
leiden en dat is haar goed afgegaan.
Blind is een
poëtische film over Ruben, de ongeciviliseerde wilde jongen en de blonde Marie (Halina
Reijn), zijn helpster, een lezeres, die door de oude moeilijk lopende en
bijziende moeder in huis wordt gehaald om de jongen enige beschaving bij te
brengen. In het begin ontstaat er een strijd die na de nodige scherven, zoals ook
wel door de kijker wordt verwacht, door Marie gewonnen wordt.
Marie voelt zich als een kip in het water met haar nieuwe
aanstelling, want ze heeft nogal wat littekens op haar lichaam waarvoor ze zich
schaamt en Ruben kan die gelukkig niet zien. Desondanks is ze terughoudend om
zich door hem te laten aanraken. Haar angst zit heel diep. Af en toe zien we
beelden van haar hekserige moeder die haar jonge dochter uitmaakt voor alles
wat lelijk is.
Sprookjesachtig is het zeker. Marie leest voor uit De sneeuwkoningin van Hans Christiaan
Andersen. Zelf is ze ook getroffen door het sprookje, dat aan haar eigen
verleden doet denken. Ze overwint haar schroomt en laat Ruben, net als de
jongen in het sprookje, toch zich toe (zie foto), al krijgt ze daarmee wel de oude moeder
op haar dak, een stiefmoeder lijkt die bijna wel. Liefde is blind, zegt die
tegen Marie.
Een verdere complicatie ontstaat als de dokter (Jan Decleir)
een verbetering van het zicht van Ruben voor mogelijk houdt. De jongen krijgt
een oogoperatie, maar Marie vlucht uit angst dat ze toch nog daar haar geliefde
verlaten zal worden als hij haar littekens ziet. Hoewel een gelukkige afloop in
het verschiet lijkt te liggen, blijft Marie op haar zelf en dat geeft de film
net de twist die het verhaal aannemelijk maakt. Sprookjes bestaan niet.
Trauma leidt niet tot een gelukkig leven, maar tot een een
besef van het trauma. Ware liefde is blind, schrijft Marie aan Ruben, die
vervolgens weer een blinddoek op zet en in de moestuin gaat zitten wachten.
Deze eerste lange speelfilm van Tamar van den Dop overtuigt.
De winterbeelden zijn fraai, de lange grijze pij waarin Marie zich hult, als ze
door de knisperende sneeuw op weg gaat naar het oude landhuis, de ijsbaan op de
vijver van het landhuis, waar ze schaatst en Ruben op een stoel voor zich uit
duwt.
Het verhaal zit goed in elkaar, de acteurs spelen hun rollen
met verve. De kwetsbare sensualiteit van Marie wordt door Halina Reijn mooi in
beeld gebracht. Ze ruikt aan de oude boeken die in de bibliotheek in overvolle
mate aanwezig zijn. De Vlaamse vleug die over de film ligt geeft er een
ouderwets randje aan, voert terug naar de vorige eeuw, toen er net een grammofoon
was. De stemmige muziek van Tom Holkenborg (Junkie XL) maakt de sfeer compleet.
Hier de trailer van
Blind, naar een scenario van Van der Dop in samenwerking met Thomas Verbogt
Geen opmerkingen:
Een reactie posten