‘Ik teken Keepvogel dus het lijkt alsof ik alleen macht over
hem heb, maar uiteindelijk gebeurt er inderdaad eigenlijk altijd wat hij wil.’
Wouter van Reek is de maker van Keepvogel, een eigengereide
loopvogel in een rode cape. Hij is begonnen met animaties die op de televisie
werden uitgezonden op uren voor de jeugd. Daarna maakte hij ook boeken van
Keepvogel. In 2007 werd Keepvogel: de
uitzending bekroond met de Zilveren Penseel. Keepvogel en Kijkvogel kreeg een Zilveren Griffel.
Het goede van kinderen vindt hij dat ze veel verzinnen, niet
bij voorbaat weten hoe de wereld in elkaar zit en daarom open staan als zijn
het wetenschappers in de dop. Ze stellen vragen en kijken naar wat er gebeurt.
Keepvogel heeft ook zo’n kinderlijke binnenkant, maar kan zijn fantasie
verwezenlijken omdat hij volwassen is. Van Reek is blij met het onderwijs, omdat
kinderen in korte tijd de hele ontwikkeling van de mensheid voorgeschoteld krijgen,
maar hij vindt wel dat het zelf ontdekken meer ruimte mag krijgen. Zelf had hij
vroeger een saaie kinderencyclopedie waarin alleen twee pagina’s over de heelal
de moeite waard waren.
Van Reek laat zien hoe hij de tekenfilms maakt. Hij doet dit
op de laptop aan de hand van tekeningen waarin Keepvogel zijn huisje wil
binnengaan, maar struikelt over een steen. Tekenfilms lijken te leven, maar
zijn stilstaande plaatjes. Als je die snel achter elkaar toont, geven ze de
illusie van beweging.
Hij pakt het boek Keepvogel
en Kijkvogel erbij dat over Mondriaan en abstracte kunst gaat. Door het
gemeentemuseum in Den Haag werd hij gevraagd zich over dat onderwerp te buigen.
Mondriaan was een landschapsschilder die zich tot abstract kunstenaar
ontwikkelde. Het ruitvormige schilderij Boogie
Woogie was het laatste schilderij waaraan hij in New York werkte in de
jaren 1942 – 1944. Tijdens het maken kreeg hij een longontsteking, waarna hij
in een ziekenhuis belandde waarin hij stierf.
Van Reek vertelt over de 675 schetsen die hij voor het boek
maakte, dat met vallen en opstaan tot stand kwam. Het is het kenmerk van de
kunstenaar, zegt hij, dat die niet weet waar hij uitkomt. Door Mondriaan een
snavel op te zetten werd hij Kijkvogel. Langzaam aan kwam er structuur in het
verhaal, dat uiteindelijk over de trek van het platteland van de stad gaat. Keepvogel
gaat samen met zijn hondje Tungsten naar de stad. De omgeving wordt steeds
abstracter. Net als Tungsten moet Kijkvogel ook een hondje hebben. Dat werd Foxtrot.
Van Reek toont de Chinese versie van het boek op de laptop.
Hij wil graag de fantasie prikkelen door elementen in te bouwen die de
verbazing opwekken. Dat kan beter in een boek dan in een tekenfilm. In de
tekeningen is hij gefocust op de handeling, terwijl hij op een boekenpagina
meer een verhaal kwijt kan. Hij kan daarin spelen met vorm, zoals bijvoorbeeld
een boom in de ruitvorm van het schilderij Boogie
Woogie of bomen met horizontale en verticale lijnen, zoals Mondriaan in
zijn abstracte werk ook graag neerzette. Omdat Mondriaan New York te verticaal
vond, verwerkte Van Reek ook horizontale lijnen in het straatbeeld.
Terwijl Kijkvogel op zoek gaat naar de toekomst, zoekt
Keepvogel naar Tungsten die hij op een metrostation is kwijtgeraakt.
Uiteindelijk komt het hondje weer aanlopen. Foxtrot had het al voorspeld. Allen
dansen op het eind, natuurlijk op boogie woogie muziek. De toekomst is nu.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten