Welcome, reader! According to Antony Hegarty in this second decade of the new century our future is determined. What will it be? Stays all the same and do we sink away in the mud or is something new coming up? In this blog I try to follow new cultural developments.

Welkom, lezer! Volgens Antony Hegarty leven we in bijzondere tijden. In dit tweede decennium van de eenentwintigste eeuw worden de lijnen uitgezet naar de toekomst. Wat wordt het? Blijft alles zoals het is en zakken we langzaam weg in het moeras van zelfgenoegzaamheid of gloort er ergens iets nieuws aan de horizon? In dit blog volg ik de ontwikkelingen op de voet. Als u op de hoogte wilt blijven, kunt u zich ook aanmelden als volger. Schrijven is een avontuur en bloggen is dat zeker. Met vriendelijke groet, Rein Swart.

Laat ik zeggen dat literaire kritiek voor mij geen kritiek is, zolang zij geen kritiek is op het leven zelf. Rudy Cornets de Groot.

Do not go gentle into that good night, Old age should burn and rage at close of day; Rage, rage against the dying of the light. Dylan Thomas.

Het is juist de roman die laat zien dat het leven geen roman is. Bas Heijne.

In het begin was het Woord, het Woord was bij God en het Woord was God. Johannes.



vrijdag 13 september 2013

Wouter van Reek over Keepvogel en Kijkvogel, Theater De Eendracht, Gemert, 4 september 2013



‘Ik teken Keepvogel dus het lijkt alsof ik alleen macht over hem heb, maar uiteindelijk gebeurt er inderdaad eigenlijk altijd wat hij wil.’

Wouter van Reek is de maker van Keepvogel, een eigengereide loopvogel in een rode cape. Hij is begonnen met animaties die op de televisie werden uitgezonden op uren voor de jeugd. Daarna maakte hij ook boeken van Keepvogel. In 2007 werd Keepvogel: de uitzending bekroond met de Zilveren Penseel. Keepvogel en Kijkvogel kreeg een Zilveren Griffel.

Het goede van kinderen vindt hij dat ze veel verzinnen, niet bij voorbaat weten hoe de wereld in elkaar zit en daarom open staan als zijn het wetenschappers in de dop. Ze stellen vragen en kijken naar wat er gebeurt. Keepvogel heeft ook zo’n kinderlijke binnenkant, maar kan zijn fantasie verwezenlijken omdat hij volwassen is. Van Reek is blij met het onderwijs, omdat kinderen in korte tijd de hele ontwikkeling van de mensheid voorgeschoteld krijgen, maar hij vindt wel dat het zelf ontdekken meer ruimte mag krijgen. Zelf had hij vroeger een saaie kinderencyclopedie waarin alleen twee pagina’s over de heelal de moeite waard waren.

Van Reek laat zien hoe hij de tekenfilms maakt. Hij doet dit op de laptop aan de hand van tekeningen waarin Keepvogel zijn huisje wil binnengaan, maar struikelt over een steen. Tekenfilms lijken te leven, maar zijn stilstaande plaatjes. Als je die snel achter elkaar toont, geven ze de illusie van beweging.

Hij pakt het boek Keepvogel en Kijkvogel erbij dat over Mondriaan en abstracte kunst gaat. Door het gemeentemuseum in Den Haag werd hij gevraagd zich over dat onderwerp te buigen. Mondriaan was een landschapsschilder die zich tot abstract kunstenaar ontwikkelde. Het ruitvormige schilderij Boogie Woogie was het laatste schilderij waaraan hij in New York werkte in de jaren 1942 – 1944. Tijdens het maken kreeg hij een longontsteking, waarna hij in een ziekenhuis belandde waarin hij stierf.

Van Reek vertelt over de 675 schetsen die hij voor het boek maakte, dat met vallen en opstaan tot stand kwam. Het is het kenmerk van de kunstenaar, zegt hij, dat die niet weet waar hij uitkomt. Door Mondriaan een snavel op te zetten werd hij Kijkvogel. Langzaam aan kwam er structuur in het verhaal, dat uiteindelijk over de trek van het platteland van de stad gaat. Keepvogel gaat samen met zijn hondje Tungsten naar de stad. De omgeving wordt steeds abstracter. Net als Tungsten moet Kijkvogel ook een hondje hebben. Dat werd Foxtrot.

Van Reek toont de Chinese versie van het boek op de laptop. Hij wil graag de fantasie prikkelen door elementen in te bouwen die de verbazing opwekken. Dat kan beter in een boek dan in een tekenfilm. In de tekeningen is hij gefocust op de handeling, terwijl hij op een boekenpagina meer een verhaal kwijt kan. Hij kan daarin spelen met vorm, zoals bijvoorbeeld een boom in de ruitvorm van het schilderij Boogie Woogie of bomen met horizontale en verticale lijnen, zoals Mondriaan in zijn abstracte werk ook graag neerzette. Omdat Mondriaan New York te verticaal vond, verwerkte Van Reek ook horizontale lijnen in het straatbeeld.

Terwijl Kijkvogel op zoek gaat naar de toekomst, zoekt Keepvogel naar Tungsten die hij op een metrostation is kwijtgeraakt. Uiteindelijk komt het hondje weer aanlopen. Foxtrot had het al voorspeld. Allen dansen op het eind, natuurlijk op boogie woogie muziek. De toekomst is nu. 

    

Geen opmerkingen:

Een reactie posten