Welcome, reader! According to Antony Hegarty in this second decade of the new century our future is determined. What will it be? Stays all the same and do we sink away in the mud or is something new coming up? In this blog I try to follow new cultural developments.

Welkom, lezer! Volgens Antony Hegarty leven we in bijzondere tijden. In dit tweede decennium van de eenentwintigste eeuw worden de lijnen uitgezet naar de toekomst. Wat wordt het? Blijft alles zoals het is en zakken we langzaam weg in het moeras van zelfgenoegzaamheid of gloort er ergens iets nieuws aan de horizon? In dit blog volg ik de ontwikkelingen op de voet. Als u op de hoogte wilt blijven, kunt u zich ook aanmelden als volger. Schrijven is een avontuur en bloggen is dat zeker. Met vriendelijke groet, Rein Swart.

Laat ik zeggen dat literaire kritiek voor mij geen kritiek is, zolang zij geen kritiek is op het leven zelf. Rudy Cornets de Groot.

Do not go gentle into that good night, Old age should burn and rage at close of day; Rage, rage against the dying of the light. Dylan Thomas.

Het is juist de roman die laat zien dat het leven geen roman is. Bas Heijne.

In het begin was het Woord, het Woord was bij God en het Woord was God. Johannes.



donderdag 5 september 2013

Filmrecensie: I served the king of England (2006), Jiri Menzel



Money makes the world go round

Tsjechisch films grossieren vaak in licht absurdistische humor. Soms pakt dat goed uit en is ontroering en herkenning het gevolg, maar in I served the king of England waarin we aan de hand van het levensverhaal van kelner Jan Dite een blik werpen op de geschiedenis van Tsjecho- Slowakije in de twintigste eeuw wordt het, ondanks alle fantasische uitweidingen, af en toe wat flauw.

De film begint met het ontslag van Dite uit een gevangenis in Praag waar hij vijftien jaar opgesloten heeft gezeten. Hij wordt aangesteld als stratenmaker op het platteland. Terwijl Dite nog voor de poort staat denkt hij na over zijn verleden. Als hij wil weglopen zit zijn tas vast tussen de alweer hermetisch gesloten poort. Van dat soort humor.

In de film wordt veel teruggeblikt op zijn verleden. Als jonge man wilde hij stinkend rijk worden, een miljonair en de eigenaar van een luxe hotel. Zijn hele loopbaan stond in dat teken.
Vaak werpt hij wisselgeld om zich heen om te zien welke begeerte dat oproept, ook bij rijken. Het deed me denken aan het liedje money Money makes the world go round. Dite krijgt het niet cadeau. Hij had altijd het geluk door pech getroffen te worden, zegt hij zelf. Hij begon met worstjesverkoper op het perron en probeerde zo lang te aarzelen met het teruggeven van wisselgeld aan iemand in de coupé dat de trein vertrok en hij het geld in zijn zak kon houden.

De oudere Dite ontmoet tijdens zijn werkzaamheden de knappe roodharige Marcela die verleidelijk in een boom zit te kijken. Ze is verbannen vanwege haar grote lust in mannen, raadt Dite. Het herinnert hem aan aan zijn tijd als piccolo in een café. Een prostituée die doornat in een dunne jurk het lokaal binnenkwam en de aandacht van de mannen trok, maakte de magie van de vrouwelijke aantrekkingskracht in hem wakker. Hij bezocht haar in het bordeel en versierde haar met madeliefjes.

Als hotelbediende versiert hij vrouwen met geld en in het befaamde Praagse Hotel de Paris klimt hij - door de eerdere hoofdkelner die de koning van Engeland bediende letterlijk beentje te lichten - op tot hoofdkelner waardoor hij toegang krijgt tot een speciale zaal waar mannen een rijke maaltijd gebruiken terwijl ze kijken naar een vrouw die voor hen stript. Na afloop geven ze hem een dikke fooi waarna het zijn beurt is om de stripster te versieren met de overblijfselen van de maaltijd.

Hij toont Marcela de medaille die hij van de keizer van Ethopië kreeg. Die wilde de chefkok daarmee bedanken voor een geweldig verblijf, maar de kleine man kon niet bij het hoofd van de chefkok en hing die daarom om bij de kleinere Dite die naast de chefkok stond.

Inmiddels staat de Tweede Wereldoorlog op punt van uitbreken. Rond diezelfde tijd leert hij Liza kennen, een jonge Duitse lerares die helemaal in de greep van Hitler is. Tijdens hun eerste vrijpartij, beter gezegd een inseminatie met arisch zaad, kijkt ze verliefd naar het portret van haar vlam. Omdat Dite haar steunt, krijgt hij ontslag in het hotel. Liza bezorgt hem, voordat ze zelf naar het front gaat, een andere baan in een hotel dat dienst doet als een centrum voor rasverbetering. Jonge naakte blonde godinnen ontvangen daar het zaad van Duitse soldaten (zie foto). Als het slechter gaat voor de Duitsers, verandert het centrum in een revalidatiecentrum voor gewonde soldaten.

Lisa komt terug met een koffer vol postzegels die ze van gedeporteerde joden heeft geconfisceerd. De waarde daarvan is zo groot dat Dite zelf een hotel kan kopen. Als de communisten echter in 1948 de macht overnemen, vervalt zijn eigendom. Miljonairs gaan de gevangenis in. Hij wordt aangesteld als beheerder, maar als hij aantoont dat hij vijftien miljoen bezit, moet hij vijftien jaar plakken. Waarmee de cirkel, op een aardig einde na, rond is.   
   
Ik keek nog naar fragmenten van de opnames op de dvd waaronder een gesprek tussen Dite en Liza in het Hotel de Paris tijdens de thee en bedacht hoe veel werk het is om een film te maken, hoeveel concentratie het vergt van acteurs. Petje af.

De film is gebaseerd op een boek van Bohumil Hrabal, die in 1997 overleed en een omvangrijk oeuvre achterliet. Het is de zesde keer dat Menzel een boek van hem verfilmde.

Hier de trailer.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten