Welcome, reader! According to Antony Hegarty in this second decade of the new century our future is determined. What will it be? Stays all the same and do we sink away in the mud or is something new coming up? In this blog I try to follow new cultural developments.

Welkom, lezer! Volgens Antony Hegarty leven we in bijzondere tijden. In dit tweede decennium van de eenentwintigste eeuw worden de lijnen uitgezet naar de toekomst. Wat wordt het? Blijft alles zoals het is en zakken we langzaam weg in het moeras van zelfgenoegzaamheid of gloort er ergens iets nieuws aan de horizon? In dit blog volg ik de ontwikkelingen op de voet. Als u op de hoogte wilt blijven, kunt u zich ook aanmelden als volger. Schrijven is een avontuur en bloggen is dat zeker. Met vriendelijke groet, Rein Swart.

Laat ik zeggen dat literaire kritiek voor mij geen kritiek is, zolang zij geen kritiek is op het leven zelf. Rudy Cornets de Groot.

Do not go gentle into that good night, Old age should burn and rage at close of day; Rage, rage against the dying of the light. Dylan Thomas.

Het is juist de roman die laat zien dat het leven geen roman is. Bas Heijne.

In het begin was het Woord, het Woord was bij God en het Woord was God. Johannes.



woensdag 4 september 2013

Filmrecensie: Die Welle (2008), Dennis Gansel



De risico's van ervaringsleren

Films over het leven in scholen bieden een aardig inkijkje in een belangrijke maatschappelijke institutie. Entre les murs is daarvan een goed voorbeeld. Wat leeft er onder jongeren? Hoe passen ze zich in in de maatschappij? Hoe helpen leraren hen daarbij?

In Die Welle werpen we een blik in het moderne leven in een Duitse scholengemeenschap na de samenvoeging tussen Oost- en West. Ook allochtonen zitten daar op school. De wereldwijze leerlingen van een hogere gymnasiumklas staan voor een projectweek en mogen uit verschillende onderwerpen kiezen. Voor de leraren gaat dat niet op. De vrijzinnige Rainer Wenger is ingedeeld bij het onderwerp autocratie, terwijl zijn conformistische collega Weiland het anarchisme zal behandelen. Wenger vraagt Wieland te ruilen, maar de steile collega weigert hem tegemoet te komen. Regels zijn regels.

In de film gaan we chronologisch door de week heen, te beginnen met maandag. Wenger begint de dag met een duik vanaf de woonboot waarin hij samenwoont met zijn collega Anke. Het stel gaat intiem met elkaar om en heeft zo te horen een boeiend seksleven.
Wenger is van plan zich door het onderwerp heen te slaan, dat hem niet ligt. Al snel blijkt dat het hem niet lukt om de week door te komen met colleges en discussies over het Derde Rijk. Hij besluit al gauw tot een pauze en zet daarin de tafels in het gareel en maakt daarna met de leerlingen duidelijke regels en afspraken. Zo moeten ze opstaan als ze iets willen zeggen en hem aanspreken met meneer Wenger en niet meer met zijn voornaam. Leerlingen die dat niet bevalt zoals Kevin kunnen vertrekken.

In de loop van de week worden de regels aangescherpt. De leerlingen raken steeds meer geboeid. Ze dragen uniforme kleding in de vorm van witte overhemden en bedenken een logo, dat ze in de stad aanbrengen. Tim Stoltefuss klimt zelfs in een hoge steiger om het logo levensgroot op het witte doek voor het stadhuis aan te brengen dat gerenoveerd wordt. Ook Kevin doet mee met plakken. Alleen Karo onttrekt zich van de activiteiten. Ze heeft moeite om zich eraan aan te passen. Haar vriendje Marco kan haar niet ompraten. Hij vertrekt naar de waterpolotraining van Wenger, die een groep leerlingen na schooltijd traint.

De begint aan het eind van de week uit de hand te lopen. Tijdens een opstootje met een groep anarchisten trekt Tim zijn pistool, al blijkt het slechts een gaspistool. Wenger krijgt ruzie met zijn vriendin Anke, Marco met Karo, die pamfletten tegen de extreme actie verspreidt en Tim werpt zich op als lijfwacht van hun leider Wenger. Tijdens een waterpolowedstrijd loopt de zaak uit de hand. Rainer Wenger heeft met zijn ervaringsleren de ellende over zich afgeroepen en kan het tij niet meer keren.   

De film is wat kunstmatig van opzet, voorspelbaar uitgewerkt en wordt pas tegen het eind interessant, als blijkt hoe onzekere individuen zich vastklampen aan het nieuwe systeem,dat zekerheid biedt in economisch magere tijden. Wat dat betreft is Die Welle ook een waarschuwing aan onze tijd.

Die Welle is gebaseerd op een waar gebeurde geschiedenis, een sociaal experiment uit 1967 uitgevoerd door de Amerikaan Ron Jones en beschreven in The third wave. 

Hier de trailer.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten