Weinig War on drugs tijdens een verblijf in de Belkin ploeg.
NOS-verslaggever Kees Jongkind verzamelde driehonderd uur
materiaal tijdens drie weken Tour de France in 2013 en maakte daarmee een
documentaire met de lengte van een speelfilm. Het is een kijkje achter de
schermen, met speciale aandacht voor de sympathieke kopman Bauke Mollema en
zijn niet minder sympathieke ploegmaat Laurens ten Dam, in de wandeling Bau en
Lau geheten. Robert Geesink is de troefkaart. Hij krijgt speciale instructies,
al lijkt hij daar niet van gediend.
In april j.l. heette het nog dat Jongkind drie weken mee zou
gaan met de wielerploeg Blanco. Embedded, zoals dat in oorlogstermen heet. Voor
een War on drugs zogezegd. Hij zou zijn bevindingen vastleggen in de
documentaire Inside Blanco maar dat veranderde
nadat directeur Chet Pipkin van het Amerikaanse hardwarebedrijf Belkin bereid
bleek de ploeg financieel onderdak te bieden. Een hele opluchting omdat er anders
spanningen zouden zijn ontstaan, zegt Mollema. De documentaire begint ook met
deze Pipkin die enthousiast is over de ploeg en de sfeer eromheen. Als Mollema
in het hotel in Corsica een persconferentie geeft, fluistert de selfmade man tevreden
tegen zijn buurman dat Mollema zelfbewust is maar niet arrogant.
We krijgen, afgewisseld met wedstrijdbeelden en commentaar
van Herbert Dijkstra, een beeld van de ploeg gedurende drie weken in de bus, in
het hotel, de slaapkamers, tijdens het ontbijt en tijdens de twee rustdagen, maar
wat dat oplevert is niet veel. Een fan van Bauke op Facebook heeft hem
ontvriend omdat de ploeg niet wachtte toen Valverde viel. Dat vond het onsportief.
De ploegmaten van Bauke gniffelen als hij het bericht in de bus voorleest. Ten
Dam wil de Nederlanders op Alpe d’Huez blij maken. Een groep supporters uit
Zuidhorn, waar Mollema opgroeide, scandeert voor de rit naar de Glandon zijn
naam bij de bus.
In ieder horen we weinig over doping in de wielerwereld. Bauke
toont de medicatie op zijn nachtkastje. Onder andere een flesje bietensap. Laurens
zegt dat het nooit te bewijzen is of zoiets het verschil maakt. Vanwege de
dopingcontrole heeft Laurens niet eens tijd om zijn spieren te rekken. Dat doet
hij dan maar op de bank voor de controleruimte. Jongkind vertelt hem dat het al
de zesde controle is. Laurens is zelf de tel kwijt. Volgens de ploegdokter
kunnen de renners ook zonder doping goed meedraaien. Als Bauke zich op het eind
van de ronde warm voelt en een andere spierspanning ervaart, sleept de
penicilline hem er door heen.
Vaak zien we ploegleider Nico Verhoeven in de volgwagen met
Merijn Zeeman aan het stuur. Het is een nogal hectisch toestand met veel
getoeter, valpartijen en lekke banden, die zo snel mogelijk verholpen moeten
worden. Ze spreken af welk verhaal ze aan de pers zullen geven. In de eerste
etappe mist Lars Boom net de bolletjestrui. Vanwege de kapotte bus van Belkin
wordt de finish drie kilometer verplaatst maar later toch weer niet, al krijgt
iedereen door een valpartij dezelfde tijd. Mollema was ook gevallen maar er goed
afgekomen. Later komt hij er zelfs genadig goed vanaf. Hij is alleen afgeschaaft.
Verhoeven geeft, als een voetbalcoach, een voorbeschouwing voor het begin van elke
etappe in de bus. In de achtste etappe wordt het klassement gemaakt. Geesink ontsnapt
maar wordt ingerekend, Mollema rijdt naar de vierde plaats, Ten Dam naar de
zesde. Tijdens de tijdrit naar Mont Saint Michel rijdt Mollema bijna een
toeschouwer omver. Goede bocht, zegt Verhoeven, maar later in de auto zegt
Mollema dat hij behoorlijk in de remmen moest. Zeeman rijdt bijna een motor
omver omdat hij moest uitwijken voor een renner. Die moest remmen, zegt Nico
koel. Ze zwepen de renners op in termen als knallen, vooral naar de finish
(Verhoeven) of hengsten (Zeeman). De renners zijn de slaven van de weg. Als Buurman en Buurman vieren ze de zesde
plaats voor Bauke Mollema. Ze zeggen nog net geen ajeto.
Hier
een site met een trailer.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten