Supermam (2009), documentaire van Sarah Klein

Wie is de beste moeder?

Moeder zijn is vaak sloven in het gezin en veel waardering ervoor is er niet, tenminste niet in de maatschappij. De Amerikaanse organisatie Mothers Incorporated, in de jaren dertig opgericht door J.C. Penny met het doel in de crisisjaren het moreel van de bevolking hoog te houden, kiest jaarlijks de Jonge moeder van het jaar. In 2008 gebeurt dat voor de 73 ste keer. 23 staten hebben een moeder genomineerd. Voorwaarden zijn dat ze getrouwd zijn, kinderen hebben onder de achttien jaar, lid zijn van een kerkelijke organisatie en ernaar streven hun vaardigheid als moeder te verbeteren. Dat riekt naar spruitjesgeur. Drie dagen komen ze samen in Lincoln, Nebraska om door anonieme juryleden aan de tand te worden gevoeld. De winnares mag op bezoek bij de president in Washington D.C. Ooit was Hillary Clinton de afgevaardigde namens Arkansas.

Sarah Klein volgt een aantal kandidaten, maar heeft eerst Connell Branan uit Oklahoma City geportretteerd, de winnares van 2007 die dit jaar in de jury zit. Connell zoekt een vrouw die een goed rolmodel kan zijn, in een tijd waarin Amerikanen lui en egoïstisch zijn.

Tonia Nantkes uit Utica, Nebraska heeft twee kinderen en vraagt zich wel eens af of ze de goede koers vaart. Ze oefent haar praatje dat maar drie minuten mag duren. Haar man zit erbij met de stopwatch. Het uiterlijk is van belang, zegt de nogal zwaarlijvige Tonia terwijl ze haar ogen opmaakt. Ze vertelt dat ze als minderjarige zwanger werd en haar dochter Abigail door haar ouders liet opvoeden omdat volgens haar een moeder en een vader voor haar dochter het beste waren. 

De zwarte Kimberley Shelton uit New Market, New Hampshire gaf haar baan op als hoofd personeelszaken om zich op het onzekere pad van het moederschap te begeven. Ze doet vooral mee om een jaar lang mensen te spreken te krijgen. 

De blonde Maria Dowdell (zie foto) uit Sherwood, Oregon heeft een groot gezin en bespreekt hoe ze de drie dagen door moeten komen als ze in Lincoln is. Ze geniet ervan haar kinderen op te zien groeien tot vrienden van haar. Ze is nogal emotioneel en kleedt zich graag goed.

Renee Spieth uit Woodburn, Indiana zou mijn kandidaat geweest zijn. Ze is sympathiek, ontwapenend en heeft humor. Een moeder is een octopus. Ze maakt zelf haar vlekkenmiddel of wasmiddel, omdat vijf kinderen en één inkomen de nodige improvisatie vragen. Renee heeft moeite met afscheid nemen. Ze huilt achter het stuur op weg naar Lincoln.

Tijdens de verkiezingsprocedure vertelt een jurylid dat zij de toewijding tot God belangrijk vindt. Op de vraag van Sarah Klein antwoordt ze dat ze dat in de blik van de genomineerde kan zien. Op de tweede dag houden de dames hun toespraak. Het gebed voor hun besluit is belangrijk, zegt de coördinatrice, die na dag twee al weet wie het gaat worden. Inmiddels kleedt de echtgenoot van Maria Dowdell zijn kinderen aan, kamt hun haren, maakt een paardenstaart en geeft een jochie in een kinderstoel zijn fles. De man van Tonia Nantkes komt de hotelkamer binnen en heeft chips voor haar meegenomen.

De echtparen komen alsof het een zoveel jarig huwelijk betreft op de derde avond de zaal binnen. Kimberley Shelton wordt gekozen als de Jonge Moeder van het jaar. Ze is sprakeloos. Ze werd ooit gevraagd in de politiek te gaan, dus ze heeft kwaliteiten voor deze erebaan, zegt ze. Maria Dowdell vindt dat moeders niet vergeleken kunnen worden. Tonia Nantkes vindt de bloemen mooi. Weer thuis is ze wat teleurgesteld. Vijf maanden na de wedstrijd, zo lezen we op het scherm, heeft ze haar dochter Abigail in huis gehaald. Alle negatieve en positieve ervaringen maken de mens en dus ook de moeder. Nobody is perfect. Zo is het maar net.