Fascinerende ontwikkelingen aan het water
De documentaire van Remy Vlek gaat niet over de stad
Amsterdam in zijn geheel, maar over het gebied rond het IJ, dat vroeger een
havenfunctie had en daarna tientallen jaren een desolate indruk maakte. Het
centrum van Amsterdam bestond uit de binnenstad, later kwam de Zuid-As als
zakencentrum tot ontwikkeling, maar inmiddels is ook aan de noordkant het
nodige te doen.
Anders dan vroeger werd besloten om het gebied rond het IJ
in delen te vernieuwen.
Bijzonder is de mengeling van werken, wonen en recreëren in
een gebied met veel water en lucht, dat het aantrekkelijke van deze stad vormt.
Wie kent niet de geur van het water, de wind die eroverheen waait, de
bedrijvigheid en de woonhuizen, het is het leven zelf.
André van Stigt is architect van De Silodam, een strekdam,
gelegen aan de zuid oever, enkele kilometers ten westen van het Centraal
Station. Naast de oude graansilo’s heeft hij nieuwe gebouwen ontworpen met een
woon- en bedrijfsfunctie die daar mooi bij passen. Maarten Kloos,
architectuurcriticus en directeur van het Architectuurmuseum woont er. Hij
spreekt van een verknoping tussen oud en nieuw en zegt dat de oude silo’s er
nog staan dankzij de krakers. Op het daarachter gelegen Westerdokseiland wonen
twee duizend mensen. Het is een mooi voorbeeld van stedelijke verdichting.
De Oostelijke handelskade, op de zuidoever aan de oostkant
van het Centraal Station, is bijna klaar. Stedenbouwkundige Bart Stewart fietst
er langs en zegt dat Pakhuis de Zwijger, een voormalig koelpakhuis en
tegenwoordig een cultuurcentrum, fraai vernieuwd is met de Jan Schaeferbrug die
eronder loopt. In de Piet Heinkade komt de publieke ruimte er bekaaid af. Het
zijn meer mensenpakhuizen. Het Oosterdok met de Openbare Bibliotheek, ontworpen
door Jo Coenen, en het conservatorium, van de hand van Frits van Dongen, geven
het gebied een culturele impuls. Het culturele plein dat er voor ligt vormt al
een plek voor samenkomst.
In de wijk Overhoeks aan de noordzijde tegenover het
Centraal Station met daarop de gezichtsbepalende Shell toren, die inmiddels
onder de naam Toren Overhoeks een andere functie heeft gekregen, werd door het
Weense architectenbureau Delugan Meissl een nieuw schelpvormig filminstituut
onderworpen dat volgens een aansluiting vormt tussen het water en de Toren.
Architecte Trude Hooykaas heeft wat meer naar het westen een
fascinerend ontwerp gemaakt van het oude Kraanspoor waarvan in 1999 de kranen
werden verwijderd. Op de ondergrond maakte ze een nieuw langwerpig gebouw (zie
foto).
Een andere fascinerende omgeving is de voormalige NDSM-werf,
waarin bedrijfjes, een hotel en 250 studenten zijn ondergebracht. In het casco
heeft men zelf woon- en werkruimte gemaakt. De sfeer op de verlaten werf is
aantrekkelijk, zo heb ik zelf kunnen vaststellen. Het is zo erg niet als er
plekken leeg en woest blijven.
Het gebouw Number One dat ook op de werf staat en het
hoofdgebouw van VNU en Hema herbergt is meer een parkeergebouw voor mensen zegt
Michel van Gessel, supervisor van de IJ-oever namens de gemeente Amsterdam. Hij
stelt dat de gemeente de ruimte moet beheren, omdat die anders door
ontwikkelaars wordt ingevuld. De economische crisis van de laatste jaren heeft
geleid tot vertraging van projecten maar dat is niet erg. Daardoor heeft men
opnieuw de invulling nog eens kunnen controleren. De werkelijkheid is toch
altijd anders dan men ontworpen had.
Er is kortom veel te bekijken en beleven aan het IJ, voor
toeristen, dagjesmensen en stadsbewoners, eventueel met de groene draagvleugelboot die
naar IJmuiden vaart.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten