Een laterale denker in een dynamisch wereldje
Aifric Campbell is een Ierse die in Zweden taalkunde
studeerde en in Groot-Brittannië woont. Haar vader was een boswachter en fokte hazewindhonden.
Aifric bezocht veel greyhoundraces. Het wat spannend daar naar toe te gaan.
Gokken is een vorm van dromen.
Wim Brands vraagt haar hoe iemand een investeringsbankier
wordt.
Campbell antwoordt dat dat toeval was, dat men op de beurs iemand
zocht die wat meer buiten het bankbedrijf stond, een lateral thinker
zoals ze dat noemt. Men vroeg haar wel of ze trouwplannen had en een
kinderwens, hoewel men dat eigenlijk niet mocht doen.
Als bankier in the City of London was ze altijd bezig achter
de schermen. Van ’s ochtends zeven tot de beurs sloot en daarna had ze nog
allerlei zakelijke afspraken. Ze vond het heel spannend. De sfeer verandert met
de seconde. Men moet heel alert zijn, snel kunnen beslissen.
Er is geen tijd om te reflecteren, veronderstelt Brands.
Aifric begint aan een antwoord waarin ze zegt dat dat noodzakelijk is om niet
kopje onder te gaan, maar Brands vraagt haar meteen hoe dat er uit ziet. Aifric
begint over de crisis en dat er geen regels zijn. Dat alles dus kan gebeuren,
tot zero aan toe. In de jaren tachtig was bankieren een respectabel beroep,
maar inmiddels is dat anders. Haar boek gaat over meer dan bankieren. Het was
een van de eerste pogingen om over de bankwereld te schrijven. Inmiddels
verschijnen er meer boeken die de financiële crisis proberen te verklaren.
Brands wil weten wat er verkeerd ging.
Aifric zegt dat het aan de voortgang van de technologie lag,
die niet gecontroleerd werd.
Brands vraagt naar een oplossing.
Aifric zegt dat het niet zo gemakkelijk is om die te geven.
Creativiteit speelde hen parten. Het is een cumulatie van verschillende
factoren. Alles hangt met elkaar samen, de problemen hebben zich verspreidt
over de wereld.
Brands vraagt waarom er zo weinig vrouwen in haar sector
werken. Volgens Aifric is dat inderdaad een raadsel. Je moet graag met mannen
werken en direct kunnen reageren. Het is een aparte wereld net als de
voetballerij.
Brands zegt dat hoofdpersoon Geri zich voelt alsof ze met
draaiende wielen ondersteboven met haar auto in de greppel is beland. Volgens
Aifric weet ze niet meer wat ze moet doen. Voor haar is het een boek over een
zeer begaafde vrouw die in de steek gelaten wordt door baas en vriend en zelf
beslissingen leert nemen.
Aifric heeft zelf geleden onder een postnatale depressie en
is daarna gaan schrijven. Ze heeft na haar therapie een jaar een opleiding tot
psychotherapeut gedaan, maar kwam erachter dat ze zelf teveel wil praten.
Op de vraag van Brands of ze weer terug zou willen naar de
beurs, zegt ze dat ze daarvoor te oud is. Ze mist het wereldje wel, maar het is
ook stimulerend om het van binnenuit te kunnen beschrijven. Ze wilde de lezer
in fictie onderdompelen. Daardoor duurde het lang tot het boek werd
uitgebracht. Het is bedoeld voor in- en outsiders. Insiders herkenden zich in
het verhaal.
Aifric Campbell schreef eerder De schade-expert en De
logica van het moorden. Die laatste romans werd door Bas Heijne als een van
de mooiste boeken beoordeeld werd. Stop is een vertaling van On the
floor. Had er niet een opwindender titel in gezeten?
Als het boek net zo niets zeggend is als het interview dan belooft het niet veel goeds. Een investeringsbankier die zelf teveel wil praten gaat uiteindelijk aan zichzelf ten onder.
BeantwoordenVerwijderen