Welcome, reader! According to Antony Hegarty in this second decade of the new century our future is determined. What will it be? Stays all the same and do we sink away in the mud or is something new coming up? In this blog I try to follow new cultural developments.

Welkom, lezer! Volgens Antony Hegarty leven we in bijzondere tijden. In dit tweede decennium van de eenentwintigste eeuw worden de lijnen uitgezet naar de toekomst. Wat wordt het? Blijft alles zoals het is en zakken we langzaam weg in het moeras van zelfgenoegzaamheid of gloort er ergens iets nieuws aan de horizon? In dit blog volg ik de ontwikkelingen op de voet. Als u op de hoogte wilt blijven, kunt u zich ook aanmelden als volger. Schrijven is een avontuur en bloggen is dat zeker. Met vriendelijke groet, Rein Swart.

Laat ik zeggen dat literaire kritiek voor mij geen kritiek is, zolang zij geen kritiek is op het leven zelf. Rudy Cornets de Groot.

Do not go gentle into that good night, Old age should burn and rage at close of day; Rage, rage against the dying of the light. Dylan Thomas.

Het is juist de roman die laat zien dat het leven geen roman is. Bas Heijne.

In het begin was het Woord, het Woord was bij God en het Woord was God. Johannes.



maandag 28 mei 2012

Ramsey Nasr over het begrip vrijheid, Radio 1, 5 mei 2012


De vreugde en de complexiteit van vrijheid

De Dichter des Vaderlands wordt geacht de Nederlandse tijdgeest in poëzie uit te drukken en bij belangrijke gebeurtenissen een gedicht uit de hoed te toveren. Aan Ramsey Nasr hebben we wat dat betreft een goede, al vindt hij het wel hard werken en vermoeiend.

Het begrip vrijheid ligt gevoelig, vooral als je tegen de hoofdstroom probeert in te gaan. Nasr is huiverig voor grote woorden. Hij brengt die avond een toost uit in Het Tolhuis in Amsterdam en houdt daarbij ook een tafelrede.

Na het project Na de Dam, waarbij op 4 mei na de dodenherdenking in Amsterdam voorstellingen werden gegeven, zijn er vandaag vrijheidsmaaltijden waaraan iedereen kan deelnemen. In het huis van de burgemeester wordt gediscussieerd over vrijheid, Joop Braakhekke kookt voor daklozen in de Mozes en Aäronkerk. Op een voormalig onderduikadres op de Herengracht wordt een maaltijd geserveerd.

Het monumentale wordt vervangen door het intieme. Het gaat over onszelf in plaats van over Kosovo of Congo. Het initiatief staat in het teken van vriendschap en is vooral gericht op jongeren, die in vrijheid geboren zijn en niet beseffen hoe broos de vrijheid is. Nasr vergelijkt het met een lichaam. Als dat niet goed functioneert realiseer je je pas hoe belangrijk dat is. Als over je beslist wordt weet je pas wat vrijheid is.

De vorige avond las Nasr in de Na de Dam voorstelling Het hemelse leven van een lang gedicht voor in samenwerking met het Amsterdam Ensemble, dat de vierde van Mahler uitvoerde. Het gedicht gaat over de kritiek van de Duitsers op de muziek van Mahler, die schrijnend was om te lezen. Mengelberg begreep de muziek. Hij zette zich in om met het Concertgebouworkest de symfonieën uit te brengen. Na de dood van Mahler bleef hij diens muziek uitvoeren. In de oorlog werden zes joodse musici geruisloos uit het orkest verwijderd. Het was een zwarte bladzijde in de geschiedenis van het Concertgebouworkest. Mengelberg bleef aan. Hij vond dat kunstenaars zich niet met politiek moesten bezighouden, maar zijn apolitieke standpunt leidde er toe dat hij een controversieel persoon werd. Kunst zonder politieke keuze is ook een politieke keuze. Het gaat ook niet gemakkelijk, zegt Nasr. Mengelberg was bang zijn baan kwijt te raken. in het gedicht verwoordt hij de complexiteit van het vraagstuk.

Nasr kreeg onlangs de Eduard Perron prijs vanwege zijn bijdrage aan de multiculturele samenleving. Hij vindt het laatste een vanzelfsprekende zaak. Als halve Palestijn en halve Nederlander heeft hij zich nooit een allochtoon gevoeld. Hij moest de beladen geraakte term een paar jaar geleden zelfs opzoeken in het woordenboek.

Met dank aan de site van de kerkgemeente Edam hier twee citaten uit de tafelrede van 5 mei in Het Tolhuis.

“..het punt is dat ik mijn vrijheid elke dag al vier. Ik merk weinig verschil, wordt er soms zelfs een beetje moe van: ik zeg voortdurend wat ik denk, vervolgens doe ik wat ik zeg, dan twitter ik weer wat ik doe, en ik doe sowieso altijd alles wat ik wil….
Ieder zijn vrijheid.
(…)
Als elk shockerend gedrag, iedere provocatie in Nederland als een gezonde uiting van democratie wordt opgevat, als alle grenzen – tussen privé en openbaar, tussen straat en de tweede kamer, tussen lulkoek en noodzaak – worden afgebroken, ja als onze vrijheid altijd overal doordringt – waar is zij dan nog?”

Hier meer over Het hemelse leven, hier de algemene site van Ramsey Nasr.


Geen opmerkingen:

Een reactie posten