Popster zoekt vergetelheid in ashram
Vooraleerst spreekt Ingrid Hoogervorst in de Boekenrubriek
van de Tros Nieuwsshow over Winterlogboek van Paul Auster, die eerder in
VPRO-boeken verscheen (zie mijn blog op 8 mei j.l.). Het is aardig daarop wat
meer inhoudelijke informatie te krijgen. Winterlogboek sluit volgens
Hoogervorst aan bij Het spinsel van de eenzaamheid uit 1982, dat over zijn
vader gaat. Auster is de zoon van joodse Poolse ouders en worstelde lang met de
ontgoocheling dat hij niet was geworden wie hij moest worden. In Winterlogboek
kijkt hij na de dood van zijn moeder terug op zijn leven en zijn gehavende
lichaam. Op driejarige leeftijd kreeg hij een spijker in zijn wang toen hij
over de gladde vloer van een warenhuis gleed. Het gaat over ouder worden,
liefdes en huizen. Hij woonde in Frankrijk en in New York. Zijn vroegere
echtgenote Lydia Davis schrijft in Bezoek aan haar man over Auster.
Hoogervorst legt graag hun verhalen naast elkaar. Daaruit blijkt dat Auster
toch ook vaak een drama van de gebeurtenissen maakt. Na de dood van zijn moeder
was hij maar aan het regelen en kon niet huilen, tot zijn lichaam begon te
huilen en hij in paniek raakte. Het boek eindigt met de regels: ‘Er is een deur
dichtgegaan. Er is een andere deur opengegaan. Je bent de winter van je leven
ingegaan.’
De dienares is het vervolg op Leer ons stil te
zitten. Daarin maakt een hyperindividuele schrijver zich ondergeschikt aan
het groepsproces in een meditatiecentrum, waar de deelnemers hun beste doen om
hun ego te verliezen. In De dienares gaat het om de jonge knappe popster
Bett Mariot die in een ashram, waarin mannen en vrouwen gescheiden zijn,
zichzelf en haar vroegere liefde probeert te vergeten. De lezer zit in haar
hoofd, maar Hoogervorst vindt de vrouw maar matig interessant. Wat wil Parks
eigenlijk? Zeggen dat de westerse obsessie met het ego een illusie is of de
gang van zaken in de ashram bekritiseren?
Onder de klok. Georganiseerde hulp aan joodse kinderen in
Nederland is van de hand van historicus Bert Flim. Het was ooit een
proefschrift over joodse kinderen die door helpers werden weggebracht, eerst
naar Limburg, daarna naar Friesland en elders. De vader van Flim maakte
onderdeel uit van het netwerk in Overijsssel. Bert interviewde de kinderen. Het
bestaat uit schrijnende verhalen over huizen die al leeg gehaald waren, nadat
het ophalen een dag vertraagd was.
Tenslotte vraagt Hoogervorst aandacht voor Groninger
museum, het kijkboek over mode van Iris van Herpen, die geïnspireerd werd
door water en rook, hetgeen mooie plaatjes oplevert.
Hier
mijn recensie van Leer ons stil te zitten, dat ik een zeer fascinerend
avontuur vond als het om een onwillig lichaam gaat en de kennismaking met een
spirituele discipline, maar wellicht heeft Igrid Hoogervorst daar geen oren
naar.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten