De partij van de ongeschikten
In een bomvolle zaal met ruim 450 leden van Groenlinks namen
Tofik Dibi en Jolande Sap het tegen elkaar op. Het is een interne gelegenheid
dus het is Tobik en Jolande, maar het speelt zich wel af op een moeilijk
moment, zo vlak na alle verwikkelingen rond de kandidaatstelling van Dibi.
Gespreksleider Roger Elshout houdt de spanning er nog even in. Na een kort
filmpje over de twee kandidaten kondigt hij partijvoorzitter Heleen Weening en
campagneleider en Tweede Kamerlid Jesse Klaver aan.
Wellicht was het onvermijdelijk om eerst een woord van
berouw te spreken, maar Heleen Weening komt naar voren als een aangeslagen
vrouw. De term balen is niet van de lucht en dat had niet te maken met het
weekendje Valkenburg dat ze off all places met een paar vriendinnen
gepland had. Haar optreden bij Knevel en Van den Brink werd opgevat als een
stemadvies voor Sap en dat was helemaal niet de bedoeling. Uitleggen kon ze het
allemaal niet. Ze vroeg de leden post naar haar toe te sturen met adviezen voor
een betere procedure. Tijdens het komende congres kan daarover van gedachten
gewisseld worden.
Klaver doet het niet veel beter. Zijn oppepper klinkt
gemaakt. Klote, is zijn kwalificatie. Hij maakt een grote sprong, een
wanhoopssprong lijkt het wel, naar een individu die bijna passend onderwijs
gemist had. De school zou worden gesloten als Groenlinks niet het Lente accoord
had gesloten. Nou dacht ik dat persoonlijke verhalen een trucje waren van grote
partijen en vond ik het vreselijk dat Groenlinks daar ook van ging bedienen.
Sap begint nog over een valse start. Ze houdt daarna een wat
mat betoog over een realistische linkse politiek. Ze is ook geen spreker, wel
een harde werker, die overtuigd is van het Lente akkoord en het belang om mee
te doen aan de macht. Dibi begint in ieder geval met humor: de partij heeft in
ieder geval bewezen geen allochtonen knuffelaar te zijn. Hij gaat verder over ongeschiktheid
en refereert aan Van Mierlo die in 1988 Groenlinks diskwalificeerde als
ongeschikt. De partij en hij bevinden zich in goed gezelschap.
Arbeidsongeschikten, ouderen, zzp-ers, asielzoekers, de meerderheid van
Nederland is ongeschikt. Andersdenkenden vinden een dichte deur. Het getuigt
van moed om ongeschikt te durven zijn. Dibi met zijn conservatieve cultuur
achtergrond, vindt zichzelf het bewijs dat vrijheid belangrijker is dan milieu.
Het gaat om geestdrift en autonomie.
De stelling die Sap aan Dibi voorlegt voorlegt gaat over
gelijke kansen en de wens van Dibi om te versmallen tot het onderwijs, terwijl
Sap de emancipatie breder ziet.
De stelling van Dibi gaat over een vechterspartij. Hij is
jaloers op de SP met hun sterke binding met de leden. Zou het liefst met z’n
allen naar het tentenkamp in Ter Apel gaan om te laten zien waar ze voor staan.
Sap meent dat ze zoveel ideeën hebben, dat die eindelijk eens om realisering
vragen en zoiets kan het beste in een regering. Dibi heeft het al over minister
Sap van emancipatie.
Daartussendoor worden de kandidaten door Elshout
ondervraagd, onder andere over Europa en de zorg. Sap zegt dat er een enorm
zonne-energie project voor Griekenland klaar ligt en roept op miljarden daarvoor
te bestemmen, Dibi wil dat men, vanwege een toenemend gebrek aan mensen in de
zorg, een zorgplicht krijgt. Sap zegt dat zoiets gemakkelijker gerealiseerd kan
worden als de zorg minder geïnstitutionaliseerd is en dichter in de buurt
blijft. Beide zijn voorstander van voortgaande vergroening en een verantwoordelijk
en actief burgerschap.
Het is de moed om mee te regeren tegenover de moed om anders
te durven zijn, die het verschil tussen de twee kandidaten uitmaakt. Het
meedoen met het establishment of de kracht zoeken in de eigen identiteit. Of
het meedoen aan de macht zinvol is hangt af van het aantal zetels dat
Groenlinks in september haalt, hoewel een kleine partij als de SGP toch ook in
het recente verleden een machtsfactor van belang genoemd kon worden.
Woensdag a.s. is er nog een debat in Den Bosch, de week erop
in Groningen, woensdag 6 juni de uitslag.
Dat Dibi dit wereldvreemde clubje de genadeslag geeft lijkt me een uistekende zaak.
BeantwoordenVerwijderenOok de Afghanen zullen blij zijn.
Elders bij deze bloggerij is een leraar van mening dat Dibi een randdebiel is, die niet begrijpt dat mensen wel gelijkwaardig zijn maar niet gelijk.
Misschien is Dibi het product van de gelijkheidsideeën voor het onderwijs die zo rond 1960 hun desastreuze werking begonnen.