Welcome, reader! According to Antony Hegarty in this second decade of the new century our future is determined. What will it be? Stays all the same and do we sink away in the mud or is something new coming up? In this blog I try to follow new cultural developments.

Welkom, lezer! Volgens Antony Hegarty leven we in bijzondere tijden. In dit tweede decennium van de eenentwintigste eeuw worden de lijnen uitgezet naar de toekomst. Wat wordt het? Blijft alles zoals het is en zakken we langzaam weg in het moeras van zelfgenoegzaamheid of gloort er ergens iets nieuws aan de horizon? In dit blog volg ik de ontwikkelingen op de voet. Als u op de hoogte wilt blijven, kunt u zich ook aanmelden als volger. Schrijven is een avontuur en bloggen is dat zeker. Met vriendelijke groet, Rein Swart.

Laat ik zeggen dat literaire kritiek voor mij geen kritiek is, zolang zij geen kritiek is op het leven zelf. Rudy Cornets de Groot.

Do not go gentle into that good night, Old age should burn and rage at close of day; Rage, rage against the dying of the light. Dylan Thomas.

Het is juist de roman die laat zien dat het leven geen roman is. Bas Heijne.

In het begin was het Woord, het Woord was bij God en het Woord was God. Johannes.



dinsdag 29 mei 2012

Simon Werkendam over Robin Good, Teylers museum, 27 mei 2012


Optimisme én fatalisme.

Simon Werkendam zat twintig jaar in de reclame wereld, maar verliet die op het hoogtepunt van de conjunctuur omdat hij zijn ei niet meer kwijt kon. Hij ging kookcursussen volgen en raakte betrokken bij Slowworld, de beweging die eerlijk eten onder de aandacht brengt.

Ziggy Klazes confronteert hem in de serie Mag het ergens over gaan? met een uitspraak van Epicurus, die volgens de overlevering een genotzoeker was. Werkendam brengt daar tegenin dat hij een succesvol leraar was, een gematigd mens en er zeker geen decadente levenshouding op na hield, zoals we tegenwoordig zien bij mensen die zich verdoven tegen de pijn.

Werkendam doelt op de pijn van het moeten presteren, van steeds hogere resultaten moeten halen. In de reclamewereld wordt de lat steeds hoger gelegd. Daarmee wordt de zaak uitgehold. Creativiteit staat haaks op geld verdienen. Dat geldt ook in bedrijven waar de aandeelhouders het voor het zeggen hebben. Hij geeft als voorbeeld Mona die haar befaamde toetjes zonder room ging maken om de winstmarge te vergroten. De Slowfood beweging, die in Italië begon, wil daar op een positieve manier iets tegenover stellen. Ze richt zich onder andere tegen de uniforme eisen die de EU aan voedselbereiding stelt. Zoiets leidt tot verschraling.

Twaalf jaar geleden leerde Werkendam Robin Good kennen. Dit initiatief wil bedrijven koppelen aan maatschappelijke organisaties. Een lokale Rabobank knapt bijvoorbeeld tijdens een personeelsdag een school op voor zieke kinderen, maar er zijn ook langduriger projecten, die voor de bedrijven interessant zijn, zoals in de ambachtelijke sfeer.

Er is volgens Werkendam een besef dat het anders moet, duurzamer. Het Angelsaksische economische model met alleen maar oog voor winst heeft zijn langste tijd gehad. Directeuren van bedrijven zien in dat de toekomst nieuwe wegen vraagt. Men heeft genoeg van het materiële, ook letterlijk.

De vraag van Ziggy Klazes luidt hoe de vernieuwing verder uitgedragen wordt.
Directeuren brengen het over in de bedrijven, maar ook onderop gebeurt van alles, zegt Werkendam. Werknemers beginnen zelf afval te scheiden. Hij noemt daarnaast de Occupy beweging. We zitten op een log schip dat maar langzaam van koers verandert. Veel vertrouwen dat het goed komt, heeft Werkendam niet. Straks zal de wal het schip keren en is men alles kwijt, zegt hij.

Op de vraag van Klazes of hij zonder materiële bezittingen kan, zegt hij volmondig ja.
Hij kan altijd nog kranten gaan bezorgen.

Men wordt bang gemaakt, zegt Werkendam. Bankiers willen geen geld uitgeven aan ondernemers. Hij keert zich tegen de privatisering van de energiemaatschappijen, maar verbazingwekkend ook tegen de overheid, die het vertrouwen van de burger beschaamd heeft. Werkendam wil terug naar de menselijke maat.

Klazes vraagt hem tenslotte naar het moment dat het schip de wal raakt. Werkendam ziet zichzelf niet als profeet, maar denkt over tien jaar. Hij raadt aan gelukkig te zijn met minder.

Wonderlijk dat optimisme van Werkendam tegenover een zeker fatalisme, maar misschien volgt het een uit het ander. Iemand die lichtvaardig denkt over een andere maatschappelijke orde wordt gemakkelijk teleurgesteld. Klein Duimpje strijdt op meerdere terreinen manmoedig tegen de grote reus, maar weet dat hij hem toch niet kan verslaan en overziet reeds het slagveld. Het lijkt me naïef te denken dat westerse bedrijven hun belangen zomaar zullen opgeven. Het kapitalisme werkt als een spons en doet er alles aan om te blijven voortbestaan. Voor maatschappelijke is meer nodig, al is elke positieve stap natuurlijk meegenomen. Zeker die van Robin Good. 

Hier de site van Ziggy Klazes met meer informatie over de radioserie Mag het ergens over gaan? Hier meer over Slowworld, hier meer over Robin Good.


Geen opmerkingen:

Een reactie posten