Welcome, reader! According to Antony Hegarty in this second decade of the new century our future is determined. What will it be? Stays all the same and do we sink away in the mud or is something new coming up? In this blog I try to follow new cultural developments.

Welkom, lezer! Volgens Antony Hegarty leven we in bijzondere tijden. In dit tweede decennium van de eenentwintigste eeuw worden de lijnen uitgezet naar de toekomst. Wat wordt het? Blijft alles zoals het is en zakken we langzaam weg in het moeras van zelfgenoegzaamheid of gloort er ergens iets nieuws aan de horizon? In dit blog volg ik de ontwikkelingen op de voet. Als u op de hoogte wilt blijven, kunt u zich ook aanmelden als volger. Schrijven is een avontuur en bloggen is dat zeker. Met vriendelijke groet, Rein Swart.

Laat ik zeggen dat literaire kritiek voor mij geen kritiek is, zolang zij geen kritiek is op het leven zelf. Rudy Cornets de Groot.

Do not go gentle into that good night, Old age should burn and rage at close of day; Rage, rage against the dying of the light. Dylan Thomas.

Het is juist de roman die laat zien dat het leven geen roman is. Bas Heijne.

In het begin was het Woord, het Woord was bij God en het Woord was God. Johannes.



zaterdag 2 mei 2015

The agreement (2013), documentaire van Karen Stokkendal Poulsen



Taaie onderhandelingen tussen gezworen vijanden onder leiding van een rustige Brit

Karen Stokkendal Poulsen brengt in The agreement het onderhandelingsproces in beeld in 2012 tussen Servië en Kosovo, die eind jaren negentig een verbeten strijd voerden, hetzij voor het behoud van eenheid als voor onafhankelijkheid. Kosovo riep in 2008 de onafhankelijkheid uit die door Servië niet werd erkend.

De ervaren Britse bemiddelaar Robert Cooper (zie foto) die namens de Europese Unie de onderhandelingen leidt, had, ondanks de mooie toekomst die in het vooruitzicht werd gesteld, een zware klus aan het succesvol afronden van de besprekingen tussen de twee gezworen vijanden, Deze worden in Brussel vertegenwoordigd door respectievelijk de door de wol geverfde juriste en voormalig Kosovaarse minister van Buitenlandse Zaken Edita Tahiri en de voormalige basgitarist in de band Generation without a future Borko Stefanovic namens Servië.

Cooper staat voor zijn uitgebreide historische bibliotheek en vraagt zich af of een boek over Napoleon nou bij Frankrijk hoort of bij Militaire geschiedenis. Alles in het leven is een keuze.
Hij is een groot voorstander van de Europese Unie die conflicten tussen landen weet in te dammen. Dit komende onderhandelingsproces is belangrijk voor de reputatie van de Unie. Tussen de besprekingen door leest hij een roman of gedichten. Hij komt op de fiets naar zijn werk en kleedt zich om op kantoor. Hij is geen diplomaat, zegt hij zelf. Hij wil mensen bij elkaar brengen en doet dit op een onderkoelde, vriendelijke maar vasthoudende manier. De stropdas die hij uitzoekt moet helpen om een akkoord te bereiken.

De Serven zijn niet blij met de kleine kamer die hun delegatie krijgt toegewezen, Stefanovic gaat aan de onderhandelingstafel op de plaats van Tahiri zitten. Cooper wijst met de nodige ironie op een schilderij van Goya aan de muur waarop twee vechtende katten te zien zijn.

De worst die Cooper de twee vijanden bij een overeenkomst voorhoudt is toetreding tot de Europese Unie, maar daarmee is de kou nog niet uit de lucht. Oud zeer speelt tijdens de besprekingen mee. Cooper tracht moeilijke zaken als erkenning van Kosovo door Servië te vermijden. Ook zonder deze erkenning kan men vreedzaam samenwonen. Hij wil het dan ook niet over grenzen hebben en krijgt met een tussenvoorstel de instemming van de onderhandelaars.

Een tweede punt gaat over de aanwezigheid en de inspraak van Kosovo tijdens regionale bijeenkomsten. Tahiri maakt nog voor het gesprek hierover een voorbehoud ten aanzien van de, voor Kosovo, onwelgevallige interpretatie die Stefanovic mogelijk zal rondbazuinen. Stefanovic is van zijn kant niet te spreken over het gepreek van Tahiri. Desondanks komt er een definitieve versie van het akkoord. Stefanovic moet daarover ruggespraak houden met Tadic in Belgrado. Tahiri wacht af. Cooper leest een roman maar oogt gespannen. In Kosovo worden demonstraties gehouden die het recht op zelfbeschikking onderstrepen, in Servië verzetten nationalisten zich tegen verkwanseling van de Servische staat.

Cooper is niet te spreken over het getalm van Stefanovic. Als die uiteindelijk opduikt, is Tahiri vanwege vermoeidheid vertrokken. Stefanovic maakt een voorbehoud in de tekst wat betreft het woord intergouvermenteel, omdat dit op twee staten zou duiden, maar Cooper wil dat niet veranderen. De volgende dag wijst Tahiri Stefanovic erop dat hij eerder niets aan de tekst wilde wijzigen, waarop Stefanovic opnieuw contact zoekt met zijn bazen, die tenslotte akkoord gaan. Op dat moment is Tahiri onbereikbaar bij een overleg van de Navo en tekent later dan Stefanovic. Cooper is opgelucht. Hoewel het akkoord slechts een puntkomma in de geschiedenis van de Europese Unie zijn, kunnen de onderhandelingen over toetreding beginnen.

Een jaar later wordt een nader akkoord gesloten onder leiding van Catherine Ashton. In 2020 hoopt Servië toe te kunnen treden tot de EU. Kosovo is een potentiële kandidaat lidstaat.    

Hier de trailer op Hot Docs, hier de Facebookpagina van de documentaire.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten