Sterke onderlinge verwevenheid tussen ons voedsel en de natuur
Phie Ambo portretteert in Good things await de tachtigjarige, maar jong ogende Deense boer
Niels Stokholm die bevlogen praat over zijn, op de ideeën van Rudolf Steiner
gebaseerde, biodynamische boerderij Thorshøjgaard in de gemeente Helsingør in de buurt van Kopenhagen. Volgens de informatie
vooraf ligt zijn focus op het oorspronkelijke instinct van zijn dieren, wordt
voer op zijn eigen land verbouwd, is er sprake van natuurlijke paring en
blijven de kalveren een half jaar bij de kudde. Gemakkelijk hebben Niels en
zijn vrouw Rita het niet. Ze hebben het financieel niet breed en worden op de
huid gezeten door de milieu-inspectie, die boetes uitdeelt. Stokholm is ervan
overtuigd dat zijn visie de juiste is en dat men hem nog wel eens zal navolgen.
De documentaire begint met een bevalling van een lid van zijn
Rood Deense veestapel. Stokholm weet dat het een zware klus wordt en neemt de
koe mee naar de stal waar zelfs de camera man aan het touw moet trekken dat aan
de voeten van het stierkalf gebonden wordt en dat er omgekeerd maar levend uit
komt. Stokholm zegt dat de koe in de wei gedood zou worden door de doodskreten
die het dier slaakte. Als een filosoof meldt hij dat beslissingen bij hem van
binnenuit komen en bij dieren van buitenaf, maar dat het gaat om de onderlinge
verbondenheid in de natuur. Ons voedsel staat in een directe relatie met de zon
en andere planeten.
Een documentaire maker van Food Odyssey vraagt Stokholm of het mogelijk is om op biodynamische
wijze voldoende voedsel te verbouwen. Het korte antwoord luidt dat tekorten
worden aangepraat door kunstmest- en chemicaliënproducenten en dat er in
overvloed is.
Stokholm praat met zijn dieren en heeft duidelijk een goede
band met hen. Dat zegt veel over de huidige manier van omgaan met vee. Bijzonder is dat hij de oude koehoorns vult
met koemest en die begraaft. Na enige tijd is de mest gecomposteerd tot humus
en die roert hij dan door water dat minimaal 37 graden moet zijn. Wat er verder
mee gebeurt ontging me.
Een biologische restaurateur komt op bezoek om kaas af te
nemen van Rita en vertelt het echtpaar over zijn biologische ideeën, die tijdens
een door hem georganiseerde bijeenkomst gesteund worden door de vrouwelijke Deense
premier, die meer wil investeren in duurzaamheid. De man zou de boerderij
willen opkopen en een zuivelbedrijf willen beginnen voor restaurants die op
zelfvoorzienende grondslag werken, maar Stokholm is niet zo happig.
De milieu-inspectie is slecht te spreken over zijn
bedrijfsvoering. Onaangekondigd loopt men rond over zijn boerderij en bekijkt
of de koeien genoeg water hebben. Stokholm legt aan Ambo uit dat de dieren
vijftig tot zeventig liter per dag nodig hebben maar dat hij geen drinkbakken
heeft omdat voortdurend drinken niet goed zou zijn voor de spijsvertering. Hij
accepteert de boetes, ook voor het niet onthoornen (wel dragen de beesten
oormerken, rs).
Vanwege bezwaren tegen de plakken mest die aan de beesten hangen
bij gebrek aan stro krijgt Stokholm een dagvaarding voor verwaarlozing van zijn
beesten. Stokholm vindt het, zonder daar veel woorden aan te wijden, een gotspe
dat een biodynamische boer in het strafbankje gezet wordt maar geeft toe dat
dit niet goed is voor de biodynamische zaak. Dat de dagvaarding effect heeft op
de boerderij blijkt uit een storm die het dak van de hooizolder vernielt. Als
Stokholm er in de rechtbank van Helsingør
opnieuw met een boete vanaf komt, zet hij zich aan reparatie.
De restaurateur heeft een idee om een vereniging op te
richten om Stokholm financieel te ondersteunen. Het heeft de zegen van
Stokholm. Good things await, zegt hij.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten