Ruzie tussen familie en restauranthouder ontaardt tijdens
huwelijk in steeds meer van hetzelfde
Een slechte verstandhouding tussen een restauranthouder en
een zakenman in een dorp in Westfalen leidt tot een enorme aanvaring tijdens
het huwelijksdiner van de zoon van de zakenman. Deze aanvaring in het
restaurant wordt voortgezet tot een strijd met gewonden aan toe, maar het
blijft allemaal te veel oppervlakkige slapstick.
De twee mannen zijn allebei niet gemakkelijk.
Restauranthouder en kok Franz Berger is gespannen voor het komende diner en
geeft zijn koksmaat Mike er de schuld van dat hij de garnalencocktail vergeten
is op het moment dat de bruiloftsgasten op het fraaie landgoed arriveren. Hij
zet een zak diepvriesgarnalen voor hem neer en geeft hem vijf minuten de tijd om
ervoor te zorgen dat de vis in de cocktailglazen zit. Hoewel dat inderdaad
lukt, vinden de gasten de cocktail niet te eten. De garnalen zijn bedorven.
Pater familias Hermann Walzer roept Berger ter verantwoording. Hij heeft hem al
eerder laten weten dat hij graag het landgoed waarop het restaurant staat, koopt
en heeft nul op rekest gekregen, maar vindt dit het moment om Berger verder
onder druk te zetten. Berger houdt echter zijn poot stijf, waarop het korte
lontje Walzer de familie sommeert het pand te verlaten. Berger eist dat Walzer
de rekening betaalt, maar dat is de zakenman niet van plan, hetgeen het begin
is van een dag onvervalst geweld.
Berger belt al de politie als de vrouw van Walzer hem vanuit
het toilet vraagt of hij geen zout heeft om een wijnvlek, veroorzaakt door een
woedende klap op tafel van haar man, uit de trouwjurk van haar nieuwe
schoondochter Sophie te halen. De kijker ziet Berger denken. Hij legt de hoorn
neer, draait de w.c. deur op slot en laat de poort neer. De twee gijzelaars moeten
Walzer tot rede brengen. Walzer is er echter de man niet naar om in te binden.
Hij haalt zijn jachtgeweer uit de auto en schiet de telefoonleiding kapot,
zodat Berger niet naar buiten kan bellen. Als hij twee andere gasten op de
fiets via de achterkant naar buiten laat gaan om de politie te verwittigen, worden
die door Walzer onderschept en naar de kelder van een leegstaand huis van een
Amerikaan gebracht. Hij hangt een kartonnen mededeling over het aanwijsbord naar
het restaurant alsof dat failliet zou zijn, dus van pottekijkers heeft hij geen
last.
Zoals te verwachten is gaat het van kwaad tot erger. Een van
de gebeurtenissen die de vlam in de pan doet schieten is het werpen van een
granaat van de grootvader van Mark op de binnenplaats van het restaurant. Hij
heeft niet het idee dat die afgaat, maar dat gebeurt natuurlijk wel en verwoest
de Mercedes van een getrouwde man die daar met een prostitué is.
Die Bluthochzeit
kent vele zijwegen zoals dat gaat met familieverhoudingen, maar geen van hen
gaan erg diep. Zo is de slechte verhouding tussen Walzer en zijn zoon Mark erg
schetsmatig. De film mist de kracht van Festen,
een vergelijkbare film in dit genre. Het neigt teveel naar slapstick en het
blijft aan de oppervlakte. Soms meende ik dat het om de entourage van een
ordinaire seksfilm ging. Met zo’n fraai kasteeltje in het heuvelachtige
Westfalen, waar in de kamers boven het restaurant het nodige afgewerkt wordt.
Zover gaat het niet, maar een extra dimensie had wel
ingebouwd mogen worden om het verhaal handen en voeten te geven. Nu blijft het
steken in steeds meer van hetzelfde.
Hier
de trailer.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten