Zwaar beproefde non vindt tenslotte de uitgang
In The nun’s story
wordt alle aandacht opgeëist door Audrey Hepburn, die de rol speelt van de
ambitieuze jonge Gabriëlle van der Mal, dochter van een Belgisch chirurg, die naar
Belgisch Congo wil om daar in de verpleging te werken, maar om uitgezonden te
worden, eerst het klooster in moet en daar vreselijk wordt tegengewerkt door de
moeder overste van de congregatie. Anders dan we gewoon zijn, zoals in Sabrina of in Breakfast at the Tiffany’s, zien we geen vrijgevochten jonge dame
maar een heel ingetogen Hepburn.
Fred Zinnemann heeft er een slow movie van gemaakt van zo’n
tweeëneenhalf uur, die niet eens vervelend wordt. Het is wonderlijk dat de
verschillende tijdsperioden zonder nadere aanduiding aan elkaar gelast worden.
De film springt tijdens de strenge kloosteropleiding van Gabriëlle moeiteloos van
haar tijd als postulante door tot die van novice en van non. Tijdens de
opleiding wordt ze mentaal zwaar beproefd. Moeder overste Emmanuel wil het
onderste uit de kan halen, alle passie uitroeien en strikte gehoorzaamheid aan
wat genoemd wordt de Regel kweken. Daartoe moet Gabriëlle net als de andere
nieuwelingen al haar fouten in een aantekenboekje noteren en worden haar lange
lokken rigoureus afgeknipt. Een goede verpleegster draagt het harnas van de
rijpheid, zegt Emmanuel tegen Gabriëlle, die graag aan de eisen van de overste
tegemoet komt, al zit haar impulsieve en levenslustige karakter niet mee. Met
veel doorzettingsvermogen bijt Gabriëlle door de zure appel heen en wordt, gadegeslagen
door haar vader achter de hekken, door de bisschop ingewijd als zuster Luke.
Het is een verademing als de camera zich na de eerste helft het
klooster uit komt. Helaas voor zuster Luke gaat ze, omdat ze haar trots nog
niet helemaal kwijt is, nog niet naar Congo, maar komt ze terecht in een
Tropisch Instituut in Antwerpen waar ze haar talent voor microscopisch
onderzoek bewijst. Overste Marcella probeert haar over te halen te zakken voor
het examen om aldus haar trots een genadeklap toe te brengen, maar zuster Luke kan
tijdens het examen toch geen gevolg geven aan de suggestie van de overste en
wordt daarom niet als de andere geslaagden naar de Congo gestuurd, maar krijgt
eerst nog een proeftijd in een psychiatrische inrichting waarin het er in de
jaren voor de Tweede Wereldoorlog erg ouderwets aan toe gaat. Zuster Luke wordt
de assistente op een zware afdeling waarin de patiënten in cellen zitten
opgesloten. Een poging om, ondanks een waarschuwing om dat niet te doen, in contact
te treden met een schizofrene vrouw wordt haar bijna fataal, hetgeen voor zuster
Luke een krenking is voor haar gehoorzaamheidszin en weer een teken dat ze niet
geschikt is als non.
Op dat breekpunt wordt ze toch nog naar Congo gestuurd. Ze
denkt dat het daar wel zal lukken om nederig te zijn, maar het is vooral een
teleurstelling dat ze na een vriendelijke ontvangst door moeder overste Mathilde
en een boottochtje over de rivier, door de onzichtbare hand van Emmanuel naar
een ziekenhuis voor blanken wordt gestuurd.
Mathilde waarschuwt haar bij voorbaat voor de atheïstische chirurg
Fortunati, die graag vrouwen inpalmt. Zuster Luke houdt echter haar rug recht,
ook als ze na een ziekteperiode door de chirurg verzorgd wordt. Het valt haar
tegen dat ze als begeleidster van een zieke landgenoot toch weer terug moet naar
België. Haar hoop dat ze opnieuw uitgezonden wordt, wordt door het begin van de
Tweede Wereldoorlog de grond ingeboord. In plaats van naar Congo wordt ze naar
een ziekenhuis aan de grens met Nederland gestuurd. Daar neemt de twijfel aan
haar roeping dusdanige grote vormen aan dat ze besluit om haar habijt in te
leveren. Op een mooie manier wordt het stille afscheid van het klooster in
beeld gebracht.
The nun’s story is
gebaseerd op een boek van Kathryn Hulme en de achtergrondmuziek maakt de film helaas ouderwetser dan hij is.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten