Welcome, reader! According to Antony Hegarty in this second decade of the new century our future is determined. What will it be? Stays all the same and do we sink away in the mud or is something new coming up? In this blog I try to follow new cultural developments.

Welkom, lezer! Volgens Antony Hegarty leven we in bijzondere tijden. In dit tweede decennium van de eenentwintigste eeuw worden de lijnen uitgezet naar de toekomst. Wat wordt het? Blijft alles zoals het is en zakken we langzaam weg in het moeras van zelfgenoegzaamheid of gloort er ergens iets nieuws aan de horizon? In dit blog volg ik de ontwikkelingen op de voet. Als u op de hoogte wilt blijven, kunt u zich ook aanmelden als volger. Schrijven is een avontuur en bloggen is dat zeker. Met vriendelijke groet, Rein Swart.

Laat ik zeggen dat literaire kritiek voor mij geen kritiek is, zolang zij geen kritiek is op het leven zelf. Rudy Cornets de Groot.

Do not go gentle into that good night, Old age should burn and rage at close of day; Rage, rage against the dying of the light. Dylan Thomas.

Het is juist de roman die laat zien dat het leven geen roman is. Bas Heijne.

In het begin was het Woord, het Woord was bij God en het Woord was God. Johannes.



zaterdag 30 mei 2015

Filmrecensie: Simon and the oaks (2011), Lisa Ohlin



Gebroken jeugd van een begaafde joodse jongeman in een Zweeds boerengezin

Simon and the oaks vertelt de roman van Marianne Fredriksson na over de halfjoodse Simon Larsson die tijdens de Tweede Wereldoorlog in het kinderloze boerengezin van Erik en Karin op het Zweedse platteland opgroeit. Tijdens zijn middelbare schooltijd op het lyceum vanaf 1939 trekt hij naar de joodse Isak die kunstzinnige, gefortuneerde, uit Duitsland gevluchte ouders heeft. Pas na de oorlog krijgt Simon kennis van zijn ware achtergrond. Lisa Ohlin maakte er een bijna klassiek drama van met fraaie natuurbeelden en stemmige muziek.

Pleegvader Erik kan het niet uitstaan dat Simon de hele tijd maar in een boomhut in een eik zit te lezen en brengt Simon de nodige assertiviteit bij die hem op het lyceum van pas kan komen. Hoewel Simon weinig op heeft met de opvoedpraktijk van Erik, komt diens boksles hem goed van pas. Als Isak Lentov door andere jongens uitgescholden wordt voor jood, slaat hij er meteen op los. Het is meteen het begin van een dikke vriendschap. Simon vertelt zijn zogenaamde ouders opgewonden over de vele kunst in het appartement van de Lentovs, maar daar hebben Erik en Karin geen oog voor. Simon onttakelt in een vlaag van woede zijn boomhut en staart naar de mist op zee. Als Karin een arm om hem heen slaat zegt hij dat mist het verdriet van de zee is.

Ruben, de vader van Isak is boekhandelaar en moeder Olga is vooral panisch voor de Nazi’s. Ze probeert zichzelf en haar zoon te vergiftigen en steeds vervolgens het appartement in brand maar Ruben weet een fatale afloop net aan te verhinderen. Als Isak later in de film depressief wordt, vertelt Ruben tegen Simon over de vreselijke ervaring die zijn zoon doorstond toen Nazi’s wilde controleren of hij besneden was. Erik is degene die Isak uit zijn depressie haalt door samen met hem een boot te bouwen. Simon trekt tot ergernis van Erik naar de kunstzinnige Ruben. Af en toe komt Inga, een nicht van Erik, op de boerderij. Als de nazi’s voor de deur staan, wil Karin dat Inga een brief verbrandt, zodat de ware identiteit van Simon niet aan het licht komt.

Pas na de oorlog vertelt Erik Simon over zijn ware identiteit, maar kan over diens joodse vader niet veel meer zeggen dan dat hij muziekleraar was, omdat alle informatie uit voorzorg vernietigd is. Simon reageert boos, beseft waarom hij nooit goed genoeg was en neemt zijn intrek bij Ruben, die inmiddels een nichtje te logeren heeft die levend uit Auschwitz gekomen is. Simon probeert een relatie met haar aan te gaan maar de jonge vrouw is te getraumatiseerd om zich te kunnen binden. Studente Klara op de universiteit is meer geschikt voor Simon. Als Simon toch maar eens langs Inga gaat om over zijn vader te informeren, blijkt zij de brief nog steeds bewaard te hebben.  

De finale wordt ingezet met een brief van de broer van de ware vader van Simon die dirigent in Berlijn is en laat weten dat de vader van Simon overleden is. Simon reist met Ruben naar Berlijn en hoort dat zijn vader niet in een concentratiekamp is overleden maar een paar jaar daarvoor aan kanker. Het maakt het des te wranger dat Simon niet eerder in de gelegenheid was om hem op te zoeken. Daarbij komt nog dat Karin tijdens hun bezoek bezwijkt aan een hartinfarct. De gebrokenheid van Simon komt mooi terug op het eind als Simon met het dochtertje van Isak in de boomhut zit en zij hem vertelt over de mist als het verdriet van de zee, iets waarover Karin haar inlichtte.

Bill Skarsgård speelt een fantastische rol als de jonge, gevoelige Simon, die zich door zijn jeugd slaat in een milieu dat zichtbaar niet bij hem past. Zijn geschiedenis verheft zich boven alle sentimentaliteit.   

Simon and the oaks is een bewerking van de roman Simon och Ekarna van Marianne Fredriksson, in het Nederlands uitgekomen als Simon.

Hier de trailer.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten