Met blikgroente opgevoed kind wordt voedselrecensent
Koken en Engelsen is een wonderlijke combinatie. De film Toast vertelt het jeugdverhaal van Nigel
Slater (1958) uit Wolverhampton, een bekend Brits voedselrecensent. Daaruit blijkt
welke moeilijkheden Nigel uit de weg moest ruimen, zowel op culinair als op
familiaal gebied, om zijn passie voor voedsel te kunnen uitleven.
Toast begint als
Nigel negen jaar oud is en alleen nog groente uit blik kent. Hij gaat wel eens
mee met zijn moeder naar de kruidenier, die dan de nodige blikken bestelt. De
bereiding ervan bestaat uit het laten koken van de blikken in warm water. Als
Nigel al eens met zijn moeder een taart bakt, verbrandt de bovenkant. Gelukkig
is er altijd nog toast als het kokkerellen mislukt.
De vader van Nigel heeft een kort lontje. Hij moet niet veel
van zijn zoon hebben, vooral niet van diens culinaire aspiraties. Hij vindt het
vreselijk als Nigel zijn moeder zover heeft gekregen om spaghetti te maken. De strooikaas
smaakt als kots. Hij veracht zijn zoon als die op het grasveld speelt dat hij
kruidenier is en klanten helpt. Een beetje idee van groenten krijgt Nigel van
Josh die de tuin van het gezin onderhoudt. Het is daarom een bittere tegenvaller
als de vader Josh ontslaat en een meer traditionele tuinman aanneemt.
Een dramatische wending neemt de film als de moeder van
Nigel een longziekte blijkt te hebben en doodgaat. Nigel ziet er tegenop om met
zijn vader te moeten leven. Zijn vrees wordt bewaarheid. Zijn vader dwingt hem,
met een verwijzing naar de kinderen in Biafra, zijn bord leeg te eten. Nigel
vlucht het huis uit en vraagt raad aan zijn vriendje Warrel die hem vertelt dat
de liefde door de maag gaat en hem adviseert zijn vader iets lekkers voor te
zetten. De schelvis die Nigel koopt en bereidt verpietert echter omdat zijn
vader te laat van zijn werk komt.
Een bijzondere wending krijgt het verhaal als vader een werkster
aanneemt, Mrs. Potter, die getrouwd is maar zich erg sexy gedraagt. De vader
vindt het een genot om naar haar schoonmaakbezigheden met een sterke erotische
lading te kijken. Nigel beziet de avances van zijn vader met lede ogen. Warrel
vertelt hem dat mr. Potter, de echtgenoot van de werkster, zijn vader in elkaar
zal slaan waardoor hij een nieuwe werkster zal moeten zoeken, maar dat gebeurt
niet.
De vader haalt de banden aan en neemt de werkster zelfs mee
naar feestjes. Nigel kotst van het idee dat Mrs. Potter moeder zal worden, maar
dat weerhoudt zijn vader er niet van een andere woning op het platteland te
zoeken en met haar in het huwelijk te treden. Volgt een strijd tussen Potter en
Nigel over hun kookkunst, die alleen maar heviger wordt als de oudere Nigel huishoudkunde
gaat studeren en als bijbaantje in een restaurant gaat werken. .
Uiteindelijk wordt de vader de dupe van alle gebak. Voor
Nigel is dat een teken om zijn spoor te verleggen.
Toast wordt
gebracht als een jeugdfilm maar is als elke goede jeugdfilm voor alle
leeftijden. Door de mooie aankleding ademt het helemaal de sfeer van de vroege
jaren zestig. De subtiele pianoklanken en oude liedjes als het in het Engels gezongen
Ne me quitte pas dragen daartoe bij. Vooral
de beginjaren zijn een lust voor het oog, later wordt het allemaal meer van
hetzelfde.
Hier
de trailer.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten