Beminnelijke Algerijn ziet de school als een
ontmoetingsplaats
Monsieur Lazhar
vertelt het verhaal van een Algerijnse vluchteling die in Canada asiel heeft
aangevraagd en verneemt dat er een vacature is op een school waar een
onderwijzeres zichzelf heeft opgehangen. Zijn vrouw was ook onderwijzeres. Zijn
onderwijsmethoden zijn ouderwets, maar zijn bedoelingen zijn goed.
Het begin van de film is meteen al dramatisch. De leerlingen
Simon en Alice praten met elkaar op het besneeuwde schoolplein in Montreal, tot
Simon zich realiseert dat hij melkdienst heeft en de school inloopt. Als hij
met het melkkrat zijn klas wil betreden, ziet hij dat hun juf Martine zich
heeft opgehangen. De hele school is meteen in rep en roer.
De directrice doet haar best om de gevolgen van de zelfmoord
zoveel mogelijk te beheersen. Ze heeft een psychologe in de hand genomen, maar
verder moet het leven op school zo snel mogelijk weer zijn oude gang gaan. Het
komt haar dan ook wel goed uit dat Bachir Lazhar zich aanbiedt om de klas van Martine
over te nemen.
Zijn ouderwetse leermethoden worden niet echt door de
leerlingen gepruimd en hij krijgt veel kritiek die hij zich aantrekt. Hij leeft
zelf ook al in onzekerheid. Langzamerhand krijgt de kijker daar inzicht in.
Zijn vrouw werd in Algerije belasterd na een kritische publicatie over de
regering en zou hem volgen naar Canada, maar in de nacht voorafgaand aan de dag
dat ze naar Tunesië zou vluchten, werd haar huis in de fik gestoken waarbij zij
omkwam. Op het ogenblik wordt onderzocht of Lazhar in Canada mag blijven.
Lazhar krijgt kennis met zijn aardige collega Claire. Tijdens
een schooldisco ontstaat ruzie als een jongen een foto van Simon afpakt. Daarop
is een afbeelding te zien van Martine die vleugels op heeft. Alice was eerder
al boos over de foto. Het wordt duidelijk dat Simon bijles kreeg van Martine
die daarbij een keer haar armen om hem heensloeg, waar Simon niets van moest
hebben. Uit boosheid had hij de foto bewerkt.
In de school is elke vorm van aanraking uit de boze, zo
merkt Lazhar, die zelf wel eens een tik uitdeelt. Gymleraar Gaston vindt het
beleid daaromtrent wel erg rigide en Lazhar voelt dat het trauma van de
zelfmoord op de school niet is verdwenen. Hij en wil het graag aankaarten, maar
de directrice houdt haar been stijf.
Mooi is een gesprekje in de gang tussen Lazhar en Claire
over een viooltje dat bij hem op de vensterbank is dood gegaan. Claire, die
eerder meer over Lazhar aan de weet probeerde te komen, denkt dat hij misschien
niet het juiste tegen het plantje heeft gezegd. Na een ruzie tussen Simon en
Alice spreekt Lazhar de klas toe over de school als ontmoetingsplaats en niet
als een plaats om elkaar af te vallen. Lang maakt hij het, net als de
directrice, echter zelf niet meer.
Monsieur Lazhar intrigeert
vanwege de verschillende aspecten die in het verhaal van Evelyne de la
Chenelière samenkomen: immigratie, trauma’s, omgang daarmee in een instituut dat
zo snel mogelijk weer terug wil naar de orde van de dag. De leerlingen spelen
hun rollen erg goed, de kleine Alice (centraal onderaan op de poster), dochter van een pilote die vaak in de
lucht zit, steekt daar nog boven uit.
Hier
de trailer.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten