Welcome, reader! According to Antony Hegarty in this second decade of the new century our future is determined. What will it be? Stays all the same and do we sink away in the mud or is something new coming up? In this blog I try to follow new cultural developments.

Welkom, lezer! Volgens Antony Hegarty leven we in bijzondere tijden. In dit tweede decennium van de eenentwintigste eeuw worden de lijnen uitgezet naar de toekomst. Wat wordt het? Blijft alles zoals het is en zakken we langzaam weg in het moeras van zelfgenoegzaamheid of gloort er ergens iets nieuws aan de horizon? In dit blog volg ik de ontwikkelingen op de voet. Als u op de hoogte wilt blijven, kunt u zich ook aanmelden als volger. Schrijven is een avontuur en bloggen is dat zeker. Met vriendelijke groet, Rein Swart.

Laat ik zeggen dat literaire kritiek voor mij geen kritiek is, zolang zij geen kritiek is op het leven zelf. Rudy Cornets de Groot.

Do not go gentle into that good night, Old age should burn and rage at close of day; Rage, rage against the dying of the light. Dylan Thomas.

Het is juist de roman die laat zien dat het leven geen roman is. Bas Heijne.

In het begin was het Woord, het Woord was bij God en het Woord was God. Johannes.



vrijdag 30 september 2016

With or without you (2014), documentaire van Hyuckjee Park


Intiem portret van twee Koreaanse vrouwen op het platteland

De Zuid Koreaanse filmmaakster Hyuckjee Park maakte met With or without you een intiem portret van twee vrouwen die tuinieren op het Koreaanse platteland. Zij wonen samen omdat de een, Maggi, geen zoon meer kon krijgen. Omdat het voor de jaren zestig in Korea belangrijk was dat een vrouw een zoon had, riep zij de hulp in van de verstandelijk gehandicapte Chunhee. Meestal gaat dit soort surrogaat moeders na de zoogtijd terug naar huis, maar in het geval van Chunchee leidde dit tot een levenslange verbintenis, die twee jaar door Park wordt gevolgd en met liefde gefilmd.

Het is een mooi gezicht hoe de twee oude vrouwen kromgebogen op het erf rondscharrelen, de een met een rollator, de ander met een kinderwagen. Ze kunnen beide niet meer fatsoenlijk staan, maar zijn nog altijd druk in de weer. Maggi (88) in de moestuin, Chuncee (70) in de huishouding. Maggi heeft duidelijk de broek aan. Ze zit er behoorlijk achterheen dat de trage Chuncee de huishoudelijke taken uitvoert.

Maggi steekt een sigaret op en vertelt dat ze weliswaar, behalve drie dochters, twee zoons heeft gehad, maar dat die allebei overleden zijn, de eerste op twaalfjarige leeftijd door een typhoon, de tweede aan de mazelen. Omdat zij inmiddels geen kinderen meer kon krijgen, haalde ze de 24 jarige Chuncee tegen betaling weg bij haar familie om een zoon voor haar te baren. Daarna kon ze het niet meer over haar hart verkrijgen om de vrouw weg te sturen.

De vrouwen gaan zorgzaam met elkaar om. Maggi doet druppels in de ogen van Chuncee, samen eten ze een waterijsje. In de stad schuifelen ze als twee schildpadden over de markt om schoenen te kopen. Maggi probeert Chuncee de werking van het geld uit te leggen, maar Chuncee reageert daar niet op. Ze heeft dan wel vier jaar school gehad maar kan niet verder dan drie tellen. Maggi vindt het evenwel belangrijk dat Chuncee met geld kan omgaan als zijzelf er straks niet meer is. Chuncee zegt tegen Park dat ze van haar moeder niets mocht aanraken en zeker geen geld.

Maggi bidt voor een altaar waarop het portret van haar lang overleden man staat. Ze hoopt dat ze spoedig bij hem zal zijn. Ze heeft last van haar buik en wordt met liefde gemasseerd door Chuncee. Ze bekijkt met gemengde gevoelens een langskomende uitvaartstoet in de buurt.

Een dochter van Chuncee neemt haar moeder mee naar de kapper. Als ze op de stoel zit, ziet de dochter dat haar moeder haar schoenen verkeerd om aan heeft. De kapster is blij dat de vrouw stilzit, maar dat komt volgens de dochter omdat haar moeder ergens op kauwt.

Dramatisch is het kortdurende vertrek van Maggi omdat ze haar dochter gaat helpen bij de oogst van paprika’s. Chuncee is overstuur als ze aan zichzelf wordt overgelaten. Ze vraagt aan Park of ze Maggi niet wil opbellen en vragen of ze thuiskomt. Stilstaande beelden van de bocht in de weg waar ze wonen spreken boekdelen. Als Maggi godzijdank weer terug is, neemt Chuncee haar handtas aan, waarna het gewone leven weer zijn loop neemt.

Inmiddels wordt het herfst en winter. Maggi brengt haar verdiende geld naar de bank en zet het vast voor het moment dat Chuncee naar een verzorgingstehuis moet. Een mooi verstild portret van twee oude vrouwen die niet zonder elkaar kunnen.

Hier de trailer op vimeo.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten